به گزارش همشهری آنلاین، در این مراسم کتاب «تاریخ مجسمه سازی در ایران؛ از فرهاد کوهکن تا علی اکبر حجار» ماحصل ده سال تحقیق پرویز تناولی که توسط «چاپ و نشر نظر» در 182 صفحه رنگی به زیور طبع آراسته شده است، رونمایی شد و 54 مجسمه کوچک از چهار مجموعه بسیار معروف (هیچ، عشاق، شاعر و پرنده) این هنرمند صاحب سبک برای یک ماه آینده در گالری ماه مهر به نمایش درآمد.
در آیین رونمایی کتاب تازه پرویز تناولی، دکتر علیرضا سمیع آذر تئوریسین هنری در سخنانی با ستایش دستاوردهای عظیم این هنرمند پیشرو در عرصه های مختلف خلق آثار هنری، تربیت نسل نوی مجسمه سازی ایران و تحقیقات و تألیفات گوناگون، او را «هنرمند محبوبم» خواند و جایگاه وی را در خاورمیانه و بین الملل بلندمرتبه ارزیابی نمود.
سمیع آذر گفت: «کتاب تاریخ مجسمه سازی در ایران یک پاسخ درخور به یک خلاء تاریخی در این عرصه است؛ به نظرم این کتاب با وجود همه ارزش های والایش یک نقطه آغاز است، گشایش تازه ای به روی یک تاریخ نامکشوف از دستاوردهای هنری ایرانیان در حوزه هنرهای حجمی است که باید در مجلدهای بعدی و از منظرهای مختلف تحقیقی ادامه یابد.
سمیع آذر افزود: «تحقیق تاریخی این کتاب، سه گزاره ای که همیشه درباره مجسمه سازی کهن ایران در ذهنم داشتم را اثبات پذیر می‌نمایاند؛ نخست اینکه مجسمه سازی ایران (به خلاف مغرب زمین) هرگز جنبه یادمانی نداشته و همواره در پی قدرت معنایی و مفهوم گرایی سیر کرده است؛ دوم آنکه مجسمه ها در ایران آگاهانه از رئالیسم محض پرهیز داشته اند و حتی به نمادگرایی مفرطی سوق می‌یافتند و آخرین نکته این است که مجسمه سازی ما هم مثل نقاشی سنتی ایرانی، وامدار ادبیات بوده و به ادبیات به عنوان یک منبع الهام اصلی می‌نگریسته».
در ادامه این مراسم، پرویز تناولی در سخنانی مجسمه سازی در ایران را صاحب پیشینه ای قدرتمند ارزیابی کرد و گفت: «این روند با شکوه را در این کتاب رصد کرده ام و با تلاشی مستمر توانسته ام مستندات و تصاویر جامعی از این آثار هنری را از موزه ها و مجموعه های معتبر سراسر دنیا در این کتاب گردهم آورم».
وی افزود: «فرهاد کوهکن را مبداء مجسمه سازی ایران می‌دانم و به رغم داستانهای عشقی که درباره او در عصر خسرو پرویز می‌گویند، دیده ام منابع معتبری بسیاری از مجسمه ها طاق بستان را به او نسبت داده اند.
مجسمه سازی در ایران قبل از اسلام بسیار غنی بود و بعد اسلام نیز در دوره هایی مثل سامانیان، غزنویان، سلجوقیان شاهد آثار درخشان این هنر هستیم.
متأسفانه نام هنرمندان این دوره روشن نیست زیرا مجسمه سازی آنها جنبه کاربردی داشت و اکنون نمونه های آن در موزه های دنیا پراکنده است.
اما این کتاب ثابت می‌کند ایرانیان همیشه مجسمه را زنده نگاه داشته اند و حتی آن را در عهد صفویه بنیادی پیگیری نمودند و در عهد قاجاری در دوره های فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه به نمونه های شاخصی رسیدند که «علی اکبر حجار» که بخش پایانی این کتاب است به عنوان یک مجسمه ساز مبدع، مطرح می‌شود؛ علی اکبر حجار را باید کمال الملک این عرصه دانست.
«محمودرضا بهمن پور» مدیر انتشارات چاپ و نشر نظر آخرین سخنران این مراسم بود؛ او با اشاره به عدم وجود اثر مکتوبی درباره تاریخ مجسمه سازی ایران، این کتاب را یک منبع موثق،جامع و راهگشا خواند که خوشبختانه توسط یک استاد مسلم مجسمه سازی نوشته شده است.
پرویز تناولی که سالیان سال است در موسسه ماه مهر در امر آموزش مجسمه سازی به نسل نوی مجسمه سازان ایران همت کرده و تا به حال قریب به 400 هنرجو دراین عرصه تربیت نموده است، تا 12 آبان ماه 54 مجسمه کوچک خود را برای نخستین بار در گالری ماه مهر به تماشای عموم گذاشته است که هرروز (غیر از جمعه ها و تعطیلات رسمی) از ساعت 16 تا 20 برای بازدید عموم دایر می‌باشد.
گالری و موسسه هنرهای تجسمی ماه مهر در بلوار آفریقا، کوچه نیلوفر، پلاک 7 واقع است.
