این قضیه از این جهت مهم است که شاید در طول تاریخ، برخی نقاشی‌ها، حرام و یا مکروه بودند و در واقع هنر نقاشی از این لحاظ مورد توجه قرار نمی‌گرفت. اما امام ره برای نخستین بار برای حسینیه جماران سفارش نقاشی دادند و من این توفیق بزرگ نصیبم شد تا به سفارش ایشان تابلوی مورد نظر را نقاشی کردم.
به اعتقاد من، حضرت امام‌ره می‌خواستند بر اهمیت هنر در جریان‌سازی‌های فرهنگی تأکید کنند و پیام حقیقت و عدالت را از طریق هنر به دنیا اعلام سازند که عملاً هم این کار انجام شد. به یاد دارم برای به تصویرکشیدن تابلوی نقاشی جماران، ایشان یک جلد کلام‌الله مجید با امضاء و عکسی از خودشان به من اهدا کردند.
موضوع این نقاشی را امام ره از ابتدا تعیین و مشخص کرده بودند. حج و جهاد . نکته جالب دیگری که در این زمینه وجود دارد، این است که تمام افراد هنرمندی که طی این دوران چه در زمان حیات امام و چه پس از آن به جماران رفته‌اند، بر روی این نقاشی امضا کرده‌اند.
به نظر من، این حرکت امام به مسئولان فرهنگی هنری متذکر می‌شود که اهمیت هنر و هنرمندان را بیشتر درک کنند و نقش آنها را در روند پیام فرهنگی و عرفانی انقلاب جدی بگیرند و به هنر و هنرمند به عنوان ابزار نگاه نکنند.
چون ما با میراث هنری و فرهنگی خود می‌توانیم ارتباط موثرتری با دنیا داشته باشیم. امام ره با این حرکت سمبلیک می‌خواستند نشان دهند که هنر، اشرافی نیست.
در عین حال باید به این نکته اشاره کنم که نزدیکان امام به خصوص حجت‌الاسلام سید حسن خمینی از کودکی به هنرهای طراحی و نقاشی علاقه نشان می‌داد و به خاطر دارم آن زمان نقاشی‌هایشان را به من نشان می‌داد.
شاید کسی نداند که در خانواده امام افرادی اهل شعر و نقاشی‌اند. این موضوع نشان می‌دهد که هنر در این خاندان جایگاه و اهمیت به سزایی دارد.
به هر حال بار دیگر متذکر می‌شوم که حضرت امام خمینی(ره) تنها فقیهی بودند که سفارش نقاشی و نصب اثری هنری را آن هم در محل بیعت‌شان با مردم دادند.
