آشنایی با تاریخچه استفاده آمریکا از سلاح‌های میکروبی

یکی از خطرناک‌ترین نوع جنایت‌های آمریکا علیه کشورهای جهان، استفاده و بکارگیری تسلیحات بیولوژیکی و رادیواکتیویته علیه دیگر کشورهای جهان است.

• تاریخچه استفاده آمریکا از سلاح‌های بیولوژیک

این تسلیحات نه تنها به صورت فروش بمب های شیمیایی به کشورهای همراه سیاست‌های آمریکا صورت می گیرد بلکه با ورود به موضوعات دارویی، توانایی خطرناکی را در اختیار کشوری قرار داده که بیشترین تعداد جنگ را در سالیان اخیر به دنیا تحمیل کرده است.

• سارین چیست؟

آزمایشگاه هایی که برای آمریکا «مرگ» می‌سازند

نگاهی به پیشینه دولت‌های نوین آمریکا نشان می دهد که این کشور همواره سعی داشته تکنولوژی هایی را کشف کند که دیگر کشورهای جهان بدلیل مخرب بودن آن فاصله زیادی برای رسیدن به این نوع علوم داشته باشند؛ تکنولوژی هایی که خطر آنها بسیار کشنده تر از سلاح های دارای انفجار است.

«آزمایشگاه‌های درجه 4» این ها همان آزمایشگاه هایی هستند که دولت آمریکا آنها را در جایگاه خطرناک ترین آزمایشگاه های این کشور قرار داده است.

همان آزمایشگاه هایی که دانشمندان اجیر شده از سراسر جهان در آن در حال تهیه و آزمایش انواع ویروس های خطرناک و مرگ‌آور هستند.

حادثه یازده سپتامبر و ادعای قربانی تروریسم شدن از سوی دولتمردان آمریکا اما بهانه خوبی بود تا تعداد آزمایشگاه های «درجه 4» در این کشور از پنج به پانزده عدد در سال 2009 افزایش یابد و این افزایش تا امروز نیز داشته باشد.

موضوع نامه‌های آلوده به سیاه زخم نیز جنجال دیگری بود که می توانست مردم و نمایندگان کنگره آمریکا را قانع کند تا با این ادعا که «دشمن علیه ما تسلیحات بیولوژیک به کار می برد» هزینه هایی را که قرار بود صرف تولید دارو برای مداوا بیماران شود به تحقیق روی تسلیحات بیولوژیکی اختصاص دادند.

نتیجه این اقدام این بود که هم اکنون بیش از 400 مرکز تحقیقاتی در درجات امنیت بیولوژیک 3 و 4 در آمریکا فعال هستند که توانایی تولید عواملی همچون باکتری سیاه زخم و فراورده‌های آن را دارند و بیش از چهارده هزار نفر بر روی تولید چنین عوامل خطرناکی کار می کنند که اکثر آنها مربوط به بخش غیر دولتی بوده و برای کسب بودجه مجبورند پروژه‌های مد نظر سیاست‌مداران را هرچه که باشد بپذیرند.

آمریکا چگونه مردم جهان را می کشد؟

هیچ کس هنوز نمی داند که منشا بسیاری از بیماری ها ماننده، ایدز، بیماری لژیونری، هپاتیت سی، جنون گاوی، ویروس‌های عامل خونریزی، تب لاسا، سندرم خستگی مزمن و ده ها بیماری دیگری هیچگاه مشخص نشد ولی می توان ریشه این بیماری‌ها را در آزمایشگاه های سری ایالات متحده آمریکا کشف کرد.

بنابر این گزارش، نکته مشکوکی که در گزارش‌های علمی نیز ذکر شده این است که در هشت دهه از قرن بیستم آمار مرگ و میر ناشی از بیماری‌های مسری در آمریکا در حال کاهش بوده است اما به یکباره از سال 1981 تا 1995 این آمار 58 درصد افزایش یافته است.

در کنار این گزارش علمی نگاهی به کارنامه بکارگیری تسلیحات بیولوژیکی توسط آمریکا از سال 1932 تا کنون، به این سوال پاسخ می دهد برخی ویروس های خطرناک و مسری از سوی کدام کشور مدعی تمدن در سطح جهان منتشر می شود.

در سال 1932 اداره خدمات بهداشتی عمومی آمریکا مراحل نهایی بیماری سیفلیس را روی 399 سیاه پوست منطقه تاسگک در آلابامای آمریکا آزمایش کرد. بومیان هیچ اطلاعی از اصل موضوع نداشته و تصور می‌کرده‌اند از طرف دولت آمریکا خدمات بهداشتی برای ایشان در نظر گرفته شده است. این بررسی به آزمایش تاسکیگ (Tuskegee Experiment) معروف شد و برای این بود که مشخص شود چقدر طول می‌کشد که انسان در اثر ابتلا به سیفلیس بمیرد. این افراد به سیفلیس مبتلا شده و با مرگ دردآوری از بین رفتند. سیفلیس باعث ایجاد زخم سفتی در ناحیه تناسلی شده و در ادامه عفونت فراگیری بدن را فرا می‌گیرد و بافت‌ها و اعضای بدن تخریب می‌شوند.

در سال 1940، چهارصد نفر از زندانیان شیکاگو به بیماری مالاریا آلوده شدند تا تاثیر داروهای جدید علیه این بیماری ارزیابی شود. این بیماری به صورت عفونت حاد در بیشتر موارد وخیم و گاهی طولانی و با ویژگی‌های تب متناوب و لرز، کم‌خونی و بزرگی طحال و گاه با ویژگی‌های ساده یا کشنده دیگر خودنمایی می‌کند. اهمیت این بیماری به خاطر شیوع زیاد و مرگ‌ومیر قابل توجه‌است.

در سال 1942، چهار هزار سرباز تحت تاثیر گاز خردل قرار گرفتند. این آزمایش تا 1945 ادامه یافت. این گاز دارای اثرات مخرب بر روی پوست، سیستم تنفسی و دستگاه گوارش بوده و سرطان‌زا است.

در سال 1944، ارتش آمریکا از انسان برای تست ماسک‌های گاز استفاده کرد. افراد در اتاق‌های گاز زندانی شده و در معرض گاز خردل و ائویسیت که ترکیبی سیانوردار است قرار می گرفتند.

در سال 1945، پروژه پیپرکلیپ (Project Paperclip) شروع شد که هدف آن به کارگیری دانشمندان فراری نازی در قبال پیشنهاد امنیت و هویت‌های مخفی به آنها بود. بخشی از این دانشمندان در آزمایشگاه‌های تولید عوامل بیولوژیک به کار گرفته شدند. همچنین در همین سال برنامه اف (Program F) نیز آغاز به کار کرد که تاثیر فلوراید بر سیستم اعصاب مرکزی را بر روی انسان‌ها بررسی می‌نمود.

در سال 1946، تعدادی از بیماران بیمارستان‌های ارتش به عنوان خوکچه آزمایشگاهی برای آزمایش‌های پزشکی ارتش استفاده شدند و برای مخفی کاری بیشتر در گزارش ها لفظ آزمایش به مشاهده و بررسی تبدیل شد.

در سال 1947، طبق اسناد به دست آمده از وزارت دفاع آمریکا (به عنوان مثال سند: Document 07075001, January 8, 1947.) مشخص شد که ارتش آمریکا تاثیر برخی پرتوها را بر روی انسان آزمایش کرده است. در همین سال CIA مطالعاتی روی ماده مخدر صنعتیLSD انجام داد و نمونه های انسانی نظامی و غیر نظامی بدون اینکه اطلاعی داشته باشند مورد استفاده قرار گرفتند.

ال. اس. دی. سبب ایجاد اختلال در خلق و خوی فرد می‌شود، شناخت زمان و مکان را مختل ، فرد را دچار خوشی بی‌جا، خودستایی ، احساس سبکی و بی‌وزنی ، هذیان و افسردگی می‌کند و ممکن است مصرف کننده را به خودکشی و آدم‌کشی بکشاند. با مصرف ال. اس. دی. توهم‌های بینایی و شنوایی دست می‌دهد و اشباح خیالی جای خاصی در ذهن فرد باز می‌کنند.

در سال 1950، وزارت دفاع شروع به انفجار بمب اتمی در برخی مناطق کرد تا نتیجه آن را بر روی ساکنان اطراف محدوده انفجار از نظر پزشکی مطالعه کند. در همین سال برای انجام یک مانور یک کشتی نیروی دریایی، سانفرانسیسکو را با یک بمب باکتریایی سم پاشی کرد و دستگاه‌های ارزیابی مستقر در شهر چگونگی پراکنش این باکتری را ارزیابی کردند. شهروندان بسیاری به بیماری شبه پنومونی مبتلا شدند. به التهاب بافت ریه که یک یا دو طرف قفسه سینه را درگیر می‌کند و معمولا در اثر عفونت ایجاد می‌شود ذات‌الریه، پنومونی یا عفونت ریه گفته می‌شود.

در سال 1951، وزارت دفاع شروع به انجام آزمایش بر روی ویروس‌ها و باکتری‌های مولد بیماری در فضای باز غیر‌آزمایشگاهی کرد که تا 1969 ادامه داشت و مردم مناطق اطراف محل‌های آزمایش تحت تاثیر این عوامل قرار گرفتند.

در سال 1952، بر اساس اسنادی که آلمان منتشر کرده است در این سال آمریکا طی جنگ کره از تسلیحات بیولوژیک استفاده کرد.
در سال 1953، ارتش، ابرهایی از گاز سمی سولفید کادمیوم روی (zinc cadmium sulfide) را بر روی وینیپگ، سنت لوئیس، ویرجنیا، میناپولیس، فورت واین، دره رود مونوکاسی در مریلند و لسبورگ رها کرد. هدف این بود که ببینند گازهای شیمیایی به چه نحوی پخش می‌شوند. در همین سال نیروی دریایی ارتش آمریکا به کمک CIA آزمایش‌هایی را ترتیب داد که ده‌ها هزار نفر در نیویورک و سانفرانسیسکو تحت اثر عوامل منتشر شونده در هوا مانند سراشیا مارسسنس (که موجب عفونت‌های ریوی، ادراری و خونی می‌شود) و باسیلوس گلوبیجی (مرتبط با بیماری سیاه زخم) قرار گرفتند.

همچنین در همین سال CIA پروژه MK ULTRA را شروع کرد که یک برنامه پژوهشی یازده ساله برای تولید و آزمایش داروها و عوامل بیولوژیکی دارای کاربرد در برنامه‌های کنترل ذهن و تغییر رفتار بود. شش مورد از پروژه‌های دست پایینی این پروژه شامل آزمایش این عوامل بر روی انسان‌های بی اطلاع بود.

در سال 1955، CIA در آزمایشی به منظور تست توان خود برای آلوده سازی جمعیت‌های شهری با عوامل بیولوژیک، باکتری خاصی را که از زرادخانه تسلیحات بیولوژیک ارتش گرفته بود در تامپا بای ایالت فلوریدا رها کرد. در همین سال بخش شیمیایی ارتش آمریکا آزمایش‌های جدیدی با استفاده از LSD بر روی بیش از هزار نفر از شهروندان آمریکایی شروع کرد که تا 1958 ادامه داشت.

در سال 1956، ارتش آمریکا پشه‌های ناقل بیماری تب زرد را در ساوانا (Savannah) و آوون پارک (Avon Park) فلوریدا رها کرد و به دنبال هر تست عوامل ارتش در قالب متخصصین بهداشت عمومی تاثیرات را بر روی قربانیان بررسی کردند. ویروس تب زرد به کبد آسیب می‌رساند و یرقان به وجود می‌آورد.

در سال 1960، مجوز انجام تحقیقات بیشتر با LSD در اروپا و شرق دور برای ارتش صادر شد. آزمایش بر روی اروپایی‌ها به نام پروژه THIRD CHANCE و بر روی آسیایی ها با نام پروژه DERBY HAT بود.

در سال 1965، CIA و وزارت دفاع پروژه MK SEARCH را آغاز کردند که برنامه‌ای بود برای توسعه توانایی‌های دستکاری رفتار انسانی از طریق استفاده از داروهای روان گردان.

در همین سال زندانیان زندان ایالتی هولمسبورگ در فیلادلفیا تحت تاثیر دیوکسین قرار گرفتند که از اجزای بسیار سمی عامل نارنجی بود که در ویتنام به کار گرفته شده بود. افراد سپس از بابت ابتلا به سرطان بررسی شدند و مشخص شد که عامل نارنجی می‌تواند موجب بروز سرطان شود.

در سال 1966، CIA پروژه MK OFTEN را شروع کرد که تست تاثیرات سمی داروهای خاصی بر روی انسان و حیوان بود. در همین سال ارتش در سیستم تهویه مطبوع متروی نیویورک باسیلوس سابتیلیس را رها کرد که عامل اصلی بیماری سیاه زخم می‌باشد. بیش از یک میلیون نفر از شهروندان در معرض این باکتری قرار گرفتند.

در سال 1969، کنگره آمریکا یک بودجه ده میلیون دلاری در اختیار وزارت دفاع قرار داد تا طی پنج الی ده سال عاملی را تولید کند که ایمنی طبیعی در برابر آن کاری از پیش نبرد. چندین سال بعد بیماری ایدز با همان خصوصیات خواسته شده شایع شد.

در سال 1970، آمریکا توسعه و تولید تسلیحات مختص نژاد را تشدید کرد. این سلاح‌های بیولوژیک که شامل عوامل بوجود آورنده بیماری‌های خاصی هستند به گونه‌ای دستکاری شده‌اند که بر روی نژادهای خاصی از انواع بشر عمل می‌کنند در واقع این عوامل برای اهداف قابل انتخاب طراحی شده و گروه های نژادی خاصی را از بین می‌برند.

در سال 1977، بخش رسیدگی به تحقیقات علمی و بهداشتی سنا تایید کرد که 239 منطقه مسکونی طی سال‌های 1949 تا 1969 با عوامل زیستی خطرناک آلوده شده است. برخی از این مناطق مانند سانفرانسیسکو، واشنگتن دی سی، کی وست، پاناما سیتی، میناپولیس و سنت لوئیس بود.

در سال 1981، دولت کوبا اعلام کرد که در اثر حمله بیولوژیک ارتش آمریکا سیصد هزار نفر از اتباع این کشور به تب دنگو مبتلا شده اند که یک بیماری خونریزی دهنده ویروسی است و مبتلایان در اثر شدت خونریزی از پای در می‌آیند.

شوروی طبق اسنادی افشا کرد که آمریکا افرادی را به پاکستان و افغانستان گسیل داشته تا در این دو کشور همه‌گیری تب دنگو ایجاد کنند.

در سال 1983، آمریکا جهت تجهیز عراق در مقابل ایران عوامل و تسلیحات بیولوژیک را در اختیار صدام قرار داد.

در سال 1986، به گزارش کنگره تسلیحات بیولوژیک آمریکا شامل این موارد بود: ویروس‌های دست‌کاری شده، سموم طبیعی و عواملی که از طریق مهندسی ژنتیک تغییر یافته‌اند تا صفات ایمنولوژیکی دیگری داشته باشند و با هیچ کدام از واکسن‌های در دسترس بشر قابل پیشگیری نباشند.

در سال 1987، وزارت دفاع قبول کرد که علی رغم امضای قراردادی که تحقیق و توسعه تسلیحات بیولوژیک توسط دولت آمریکا را ممنوع می‌سازد؛ این تحقیقات در 127 مرکز و دانشگاه پیگیری شده است.

در سال 1990، بیش از هزار و پانصد نوزاد شش ماهه سیاه پوست و اسپانیایی در لوس آنجلس با یک واکسن آزمایشی سرخک واکسینه شدند که هیچگاه قبلابرای استفاده آن در آمریکا مجوزی صادر نشده بود. بعدها پذیرفته شد که به والدین این نوزادان هیچ اطلاعی در این مورد داده نشده بوده است.

در سال 1994، سناتور جان دی راکفلر گزارشی تهیه کرد و عنوان داشت که حداقل به مدت پنجاه سال وزارت دفاع صدها هزار نفر از پرسنل نظامی را برای آزمایش های انسانی و تاثیر دهی عمدی مواد خطرناکی مانند گاز خردل و اعصاب، پرتودهی یونیزه شده، مواد شیمیایی عصبی و مواد توهم زا استفاده کرده است.

در سال 1995، دولت پذیرفت که به جنایاتکاران جنگی ژاپن پیشنهاد داده است که در عوض در اختیار قرار دادن اطلاعات مربوط به تحقیقات تسلیحات بیولوژیک ژاپن، به آنها حقوق و مصونیت از تعقیب اعطا کند.

همین سال دکتر گارس نیکولسون افشا کرد که عوامل بیولوژیک مورد استفاده در جنگ خلیج فارس در هوستون، تگزاس، بوکاراتون و فلوریدا تولید شده و بر روی زندانیان تگزاس آزمایش شده بوده است.

در سال 1997، هشتادو هشت عضو کنگره درخواستی را امضا کردند که خواهان بررسی ارتباط سندرم جنگ خلیج فارس و استفاده از تسلیحات بیولوژیک بود.

در سال 2001، به طور کاملا برنامه ریزی شده نامه هایی حاوی باکتری سیاه زخم به افرادی در آمریکا پست شد.

در سال 2002، ویروس نیل غربی (West Nile virus) در این سال شناسایی شد. این ویروس از خانواده آربوویروس‌ها است که در اثر نیش پشه کولکس، در انسان سبب آنسفالیت یا تورم مغز و مننژیت یا تورم پرده‎های مغز و نخاع می‌شود. اولین بار کانون بیماری تب نیل غربی در پاییز سال 1999 در آمریکا و در ایالت نیویورک مشاهده گردید.

بعدها در نواحی بیشتری از اقیانوس آرام و ایالات کانادا و نواحی از مکزیک، اروپا و ژاپن انتشار یافت. برخی رسانه‌ها گزارش دادند که علایم این ویروس شبیه به علایم فلج اطفال است و این سوال پیش آمد که آیا باز ویروس فلج اطفال در آزمایشگاه تغییر داده شده و به صورت جدیدی در آمده است تا یک عامل بیولوژیک خطرناک دیگر ساخته شود؟ ویروس نیل غربی فقط در افراد پیر و بیمار موجب مرگ و میر می‌شود یعنی افرادی که دولت متعهد و ملزم است با صرف هزینه و تخصیص بودجه‌های مربوطه از ایشان نگهداری کند.

در سال های 2009 و 2010، شیوع ویروس دنگو در پاکستان موجب مرگ و میر فراوانی شد. پشه‌های دنگو پشه‌های طبیعی هستند که حامل ویروس دنگو می‌باشند. تب دنگو با علائمی شبیه به بیماری آنفلوآنزا روی می‌دهد که ابتلا به آن در کودکان و افراد مسن خطرناک است. طی آزمایش‌هایی که در ظاهر برای مبارزه با این پشه انجام شد پشه های دیگری که مهندسی ژنتیکی شده بودند تولید شدند و در سال های 2009 و 2010 در پاکستان رها شدند که نتیجه آن ابتلا به تب دنگو و مرگ و میر هزاران پاکستانی بود. تحقیقات توسط کمپانی بیوتکنولوژی اوکسیتک انگلستان و و مراکز دولتی آمریکا طراحی شده بود. انجام آزمایش برای استفاده از ویروس دنگو به عنوان سلاح بیولوژیک توسط آمریکا به دهه چهل بر می گردد و در دهه پنجاه آزمایش‌هایی بر روی انسان انجام گرفته است.

این ها البته تنها گوشه ای از قتل عام ها و جنایت های افشا شده آمریکا و استفاده از سلاح های بیولوژیکی است که از سوی رسانه ها و مقامات دیگر کشورها خبری شده است.

وقتی آمریکا به مردم خود هم رحم نمی کند

اما تنها مردم دیگر کشورهای جهان قربانی این طرح های وحشیانه و خطرناک نیستند.

نکته بسیار مهم این است که ارتش آمریکا در طول دهه‌های گذشته برای دست‌یابی به این تسلیحات علاوه بر شهروندان نظامی خود حتی شهروندان غیرنظامی از همه جا بی‌خبر آمریکایی را نیز به عنوان نمونه‌های آزمایشگاهی به کار گرفته و از آنان به صورت حیوانات آزمایشگاهی برای تست عواملی همچون گاز خردل، گاز اعصاب، داروهای روان‌گردان، باکتری‌ها و ویروس‌های گوناگون استفاده کرده است که در ادامه به تفصیل به این موضوع خواهیم پرداخت.

یادآوری این جنایات نشان می دهد دولت که مسلح به پیشرفته‌ترین نوع این سلاح‌هاست و علی رغم تعهدات بین‌المللی هم اکنون نیز تحقیقات مرتبط را ادامه می‌دهد و حتی در حق شهروندان خود اعم از کودکان و زنان و بیماران نیز اغماضی ندارد تا چه اندازه می‌تواند برای دیگر ملت‌ها خطرناک و عاری از هرگونه نگاه انسانی باشد.

آزمایش‌های مرتبط با تسلیحات و عوامل بیولوژیک در آمریکا چیز جدیدی نیست و حداقل به دهه سی میلادی بر می‌گردد. در طی جنگ سرد هزاران شهروند آمریکایی قربانی آزمایش‌های پرتو دهی در مرکز انرژی اتمی و دیگر مراکز دولتی شدند و حتی بعد از امضای معاهده بین‌المللی منع آزمایش‌ها و تولید تسلیحات و عوامل بیولوژیک در سال 1972 این کار در آمریکا ادامه یافت و چنانکه اشاره شد بعد از یازده سپتامبر 2001 به یک جهش بزرگ ناگهانی و سوال برانگیز نیز دست یافت.

در سال 2001 سندی از وزارت دفاع آمریکا به دست آمد که نشان می‌داد در طی سال‌های 1962 تا 1973 هزاران سرباز آمریکایی به طور عمدی در معرض عوامل شیمیایی و بیولوژیک قرار گرفته‌اند. عواملی مانند گاز اعصاب، گاز سارین، باکتری ای کولای (E-coli)، باکتری باسیلوس گلوبیجی (Bacillus globigii)، سیاه زخم و طاعون بر روی افراد بی‌خبر که هیچ حفاظتی هم نمی‌توانستند از خود انجام دهند روی داده است. جالب توجه است که این گزارش فقط دو روز پس از حملات یازده سپتامبر پخش شد و در آن بحبوحه هیچ‌گونه توجهی را به خود جلب نکرد.

منبع: فارس