دکتر هادی خانیکی در گفتگو با همشهری آنلاین درباره اولین دستور کار ارتباطی‌ها پس از فقدان دکتر کاظم معتمدنژاد، به نهادینه‌سازی اندیشه‌های دکتر معتمدنژاد اشاره کرد و گفت: اندیشه‌ها و دغدغه‌های دکتر معتمدنژاد را که فراتر از اندیشه‌های ما است که ممکن است خود دکتر معتمدنژاد هم در این زمینه هنوز کار جدی انجام نداده باشد، را به مسئله مشترک جامعه ارتباطی کشور تبدیل کنیم، یعنی تدوین و تبئین‌اش کنیم. حداقل این که زمینه‌ای فراهم آید تا مقالات علمی درباره اینکه معتمدنژاد چه گفت، حرف‌هایش چه بود و چه نظر و نقدی نسبت به آنها وجود دارد مطرح شوند.
خانیکی خاطرنشان کرد: به نظرم دکتر معتمدنژاد بیشتر نقش یک موسس را دارد. در هر حوزه‌ای آغازهای خیلی ارزنده‌ای دارد؛ جایی که به مطالعات انتقادی، مطالعات توسعه و آموزش‌های حرفه‌ای توجه می‌دهد ولی طبیعتاً هر کدام از اینها در دنیای پیچیده و پر شتاب ارتباطی، بخش‌های نوینی دارد که بخصوص در سال‌های اخیر دکتر معتمدنژاد از آن دور افتاده بود. بحث «جامعه شبکه‌ای» بحث جدیدی است که دکتر معتمدنژاد در حوزه جامعه اطلاعاتی به آن پرداخت ولی بعد از او مسئله ابعاد خیلی جدیدی پیدا کرده است.
وی افزود: در مطالعات میان رشته‌ای، دکتر معتمدنژاد بین ارتباطات و تاریخ و حقوق پیوندهای خیلی خوبی را برقرار کرد ولی بخش‌های دیگری از این مطالعات میان رشته‌ای مانند نسبتی که بین ارتباطات و زبان‌شناسی، ارتباطات و مطالعات فرهنگی، ارتباطات و علوم سیاسی است اینها کارهایی است که باید بعد از دکتر معتمدنژاد ادامه پیدا کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی با یادآوری اینکه دکتر معتمدنژاد در حوزه روزنامه‌نگاری، ارتباطات، جامعه اطلاعاتی، حقوق و ارتباطات و روابط عمومی به تفکیک مسائلی را ارائه کرده است، افزود: در هر کدام از این حوزه‌ها و زمینه‌ها باید نشست‌های علمی جدی و انتشارات علمی جدی توسط انجمن‌ها و گروه‌های علمی تشکیل داد که این در کوتاه‌مدت ممکن است.
وی اضافه کرد: باید سنتی بوجود آوریم که در آن سنت هم امکان طرح ایده وجود داشته باشد، هم نقد آن صورت گیرد و هم این نقد و نظر ادامه پیدا کند. برای این منظور چند سطح کار قابل تعریف است که یکی بر عهده انجمن‌های علمی و تخصصی است تا نشست‌های علمی به دور از هیاهو برگزار کنند.
خانیکی با طرح پیشنهاد برگزاری دو سالانه‌های بزرگ علمی با محور دکتر معتمدنژاد اظهار داشت: باید به نام دکتر معتمدنژاد زمینه‌ای برای تداوم کارهای استاد فراهم شود که یکی از این زمینه‌ها «جایزه ملی» به نام دکتر معتمدنژاد است البته لازم است بر روی این کار خیلی فکر شود. این جایزه و نهادهایی مانند بنیادهای علمی که می‌توانند آن را اعطا کنند، می‌توانند دکتر معتمدنژاد را در سه حوزه دوام ببخشد؛ در دانشگاه یعنی در آکادمی، در حوزههای تخحصصی مانند رسانه‌ها و در حوزههای عمومی مثل جامعه.
شاگرد دکتر معتمدنژاد با طرح ضرورت راه‌اندازی بنیاد دکتر معتمدنژاد گفت: راه‌اندازی این بنیاد نیازمند تحقیق و مطالعه و گفت‌وگوی فراوان بین دانشگاه‌ها و نهادهای علمی و خانواده و نهادهای عمومی است. البته بنده صرفاً ضرورت تاسیس این بنیاد را مطرح و امیدوارم این نهاد هم تاسیس شود.
هادی خانیکی که علاوه بر حضور در جامعه ارتباطاتی‌ها، از فعالان سپهر سیاست نیز است در پاسخ به این سوال خبرنگار همشهری آنلاین مبنی بر اینکه «آیا دکتر معتمدنژاد با سیاسی شدن شما مشکلی نداشت؟» گفت: خیر. نه تنها ایشان مشکلی نداشت بلکه من چون معتقد به این بوده و هستم که باید پیوندی بین حوزههای سیاست، علم و فرهنگ برقرار کرد، دانشی که از دکتر معتمدنژاد آموختم، می‌رفت به حوزه سیاست و از سیاست برمی‌گشت به حوزه علم.
