به گزارش آسوشیتدپرس پژوهشگران در این بررسی میزان هورمون استرس «کورتیزول» را در براق گروهی از پسران نوجوان اندازه‌گیری کردند و دریافتند که نوجوانانی که میزان‌های بالایی از این هورمون را در بزاق‌شان دارند و دارای علائم خفیف افسردگی هستند، نسبت به پسرانی که میزان‌های پایین یا طبیعی کورتیزول در بزاق‌شان را دارند، تا ۱۴ برابر با احتمال بیشتر ممکن است در ادامه زندگی دچار افسردگی بالینی شوند.
این آزمایش بزاق هم بر روی دختران نوجوان هم انجام شد، اما بیشترین کارآیی را در پسران نشان داد.
از هر شش نفر یک نفر در نقطه‌ای در زندگی‌‌شان دچار افسردگی بالینی می‌شوندِ و اغلب اختلالات روانی پیش از ۲۴ سالگی شروع می‌شوند. در حال حاضر آزمایش زیست‌شناختی برای شناسایی افسردگی وجود ندارد.
جو هربرت از دانشگاه کمبریج و یکی از این پژوهشگران در یک کنفرانس خبری درباره این بررسی گفت: «نتایج این بررسی نویددهنده پدیدار شدن راه جدیدی برای نگرش به بیماری روانی است.»
هربرت این آزمایش جدید را با آزمایش‌هایی مقایسه کرد که برای سایر مشکلات بهداشتی مانند بیماری قلبی به کار می‌روند و چیزهایی مانند میزان کلسترول یا قند خون را برای تعیین خطر بیماری در افراد اندازه‌گیری می‌کنند.
هربرت و همکارانش در دانشگاه کمبریج بیش از ۱۸۰۰ نوجوان ۱۲ تا ۱۹ ساله را از لحاظ میزان کورتیزول با آزمایش بزاق مورد بررسی قرار دارند.
پژوهشگران همچنین گزارش‌‌های خود این نوجوانان را درباره علائم افسردگی را گردآوری کردند و تشخیص‌های اختلالات سلامت روانی را در این نوجوانان تا سه سال بعد پیگیری کردند.
پسرانی که میزان بالای کورتیزول در بزاق و علائم خفیف افسردگی را داشتند را نسبت به نوجوانانی که میزان کورتیزول بزاق‌شان طبیعی بود تا ۱۴ برابر با احتمال بیشتری در معرض دچار شدن به افسردگی عمده یا بالینی بودند.
در دخترانی که به طور مشابهی میزان کورتیزول بالا داشتند، احتمال دچار شدن به افسردگی عمده تا چهار برابر افزایش می‌یافت.
