دقیقا به همین خاطر صبر کردیم تا کمی فضا آرامتر شود و بعد برویم سراغ کتاب. همانطور که از زیر تیتر (مقالات، روایات، خاطرات) پیداست، کتاب مجموعهای است از مکتوبات مرحوم حسینی که آن بخشیاش که باعث دعوا و جنجال شد، خوانشهای متفاوت از بخش خاطرات کتاب (یعنی ۱۰۰ صفحه آخر کتاب) بود. درحالی که کتاب، ۳۰۰ صفحه دیگر هم دارد که توی این هیاهو گم شد.
اما برویم سراغ معرفی کتاب و نویسنده: مرحوم سیدحسن حسینی، دوقلوی قیصر امینپور بود؛ یعنی دوست و رفیق همدیگر بودند و هر دو شاعر بودند و هر دو شاعران مهمی هم بودند و در تحول شعر دهه 60 و آثار بعدیاش، یعنی غزل پست مدرن امروزی نقشی موثر داشتند.
هر دو با هم از حوزه بیرون آمدند و هر دو با هم رفتند سراغ دانشگاه و دکترای ادبیات گرفتند و اهل درس و تحقیق شدند و اتفاقا هر دو هم خیلی زود رفتند و به قول دهخدا «جوان افتاد» ند. شعرهای قیصر را که کم و بیش میشناسید. شهرهای سید هم در کتابهایی مثل «همصدا با حلق اسماعیل»، «نوشداروی طرح ژنریک»، «گنجشک و جبرئیل» (که اختصاصا درباره عاشوراست و همه در قالب نیمایی) و... میتوانید بخوانید. این کتاب اما شعر نیست. نثر است. مجموعه متنهای غیرشعری یکی از دو شاعر بزرگ دهه 60.
کتاب، مثل مجموعههای مشابهی که بعد از فوت یک ادیب منتشر میشود و در آن اصل بر نشان دادن همه وجوه آن شخصیت است، نه تدوین یک کتاب منسجم، درواقع حکم یک کشکول را دارد. هم مقالات ادبی سید در آن آمده، هم بخشی از یادداشتهای شخصی و خاطراتش، هم بعضی تفننهای ادبی او، هم ترجمههایش از شعر عربی معاصر،... مقالات سید، حوزه وسیعی از حافظ و مولانا تا نظریه زیباییشناسی ابن عربی را شامل میشود. باقی بخشها هم همینطور.
از یک لغتنامه طنز تا درددلهای سید، همه جور حال و هوایی در کتاب هست. منتها نکتهاش این است که متنها هیچ کدام سنگین نیستند. سید قبلا هم در کتاب «بیدل، سپهری و سبک هندی» نشان داده بود که چطور میشود بحثهای پیچیده را با نثر ساده توضیح داد. پس نگران سختخوانی احتمالی نباشید. عوضش بروید و کتاب را بردارید و فال فال از آن بخوانید، تا با حرفها و نظرهای یک شاعر مهم روبهرو شوید که میگوید هنوز تاثیر مغول در زندگی ما هست، «پرونده سازی» صنعت ملی ماست، هم طنزهای تلخ دارد، هم از بیپولی و بیتوجهی ارگانهای فرهنگی گله دارد، هم...
- همشهری جوان/شماره 447