اگر در خانم‌های مسن این مشکل را عمدتاً به پوکی استخوان نسبت می‌دهند اما ظاهراًَ در مردان این مشکل دلایل دیگری می‌تواند داشته باشد؛ دلیل جالبی مثل عدم تحرک.
مطالعات جدید محققان سوئدی نشان می‌دهد مردان بی‌تحرک به شکل قابل ملاحظه‌ای در معرض خطر انواع شکستگی‌های استخوانی بخصوص شکستگی لگن هستند. این محققان گزارش کرده‌اند حتی بعد از کنترل سلامت و تغییرات رفتاری، مردان ساکن و فاقد تحرک، یک و نیم برابر بیشتر از مردان فعال و همسن و سال خود از شکستگی استخوان و دوبرابر بیشتر در معرض خطر شکستگی لگن قرار دارند.
گرچه محققان نسبت به مکانیسم ایجادکننده این مسئله چندان مطمئن نیستند اما بر طبق نظریه آنها ورزش ممکن است با افزایش قدرت اسکلتی و توده عضلانی و بهبود تعادل در پیشگیری از این شکستگی‌ها نقش داشته باشد. مردان فعال در این تحقیق بیش از 3 ساعت در هفته فعالیت شدید بدنی داشتند.
محققان سوابق سلامت 2205 مرد در دامنه سنی 49 تا 51 سال را مورد بررسی قرار دادند و سپس آنها را به مدت 35 سال تحت نظر گرفتند. در خلال این مدت طولانی 482 مرد دست‌کم یک‌بار دچار شکستگی شدند. مردان مجدداً در سنین 60، 70، 77 سالگی و 82 سالگی مورد معاینه قرار گرفتند.
در پایان دوره پیگیری 896 نفر از این مردان هنوز در قید حیات بودند. طی هر پنج بررسی سؤالات یکسانی نظیر تماشای تلویزیون و انجام کارهای فاقد تحرک، دوچرخه سواری یا راهپیمایی تفریحی و یا ورزش منظم پرسیده شد.
دانشمندان همچنین برای اندازه‌گیری تناسب فیزیکی افراد از آنها تست ورزش گرفته و از عضلاتشان نمونه‌برداری کردند.
این آزمایش‌ها نشان داد که بالا بودن تناسب با افزایش میزان ورزش نسبت مستقیم دارد. محققان با مرتبط کردن سوابق و عناوین شغلی افراد توانستند اطلاعات مربوط به میزان فعالیت حین کار را نیز در مطالعه خود بگنجانند.
آنها دریافتند مردانی که واجد بالاترین سطح فعالیت بدنی بوده‌اند کمتر از بقیه دچار شکستگی شده و مردان با حداقل تحرک بیش از بقیه با شکستگی استخوانی روبه‌رو شده‌اند. همانطور که قبلاً نیز ذکر شد تمامی انواع شکستگی در این افراد دیده می‌‌شد، اما شکستگی لگن بالاترین میزان شکستگی را شامل می‌‌شد.
علاوه بر این مردانی که بر فعالیت‌های ورزشی خود افزوده‌اند نیز کاهش چشمگیری در میزان بروز شکستگی‌های استخوانی داشته‌اند.
دکتر کارل میشائیلسن سرپرست تیم تحقیقاتی و پرفسور جراحی و اپیدمیولوژی دانشگاه آپسالا سوئد میگوید: «برای ورزش کردن هیچ‌وقت دیر نیست.» اما او از ارائه یک توصیه ورزشی مشخص اکراه دارد. او میگوید: «شما نمی‌‌توانید به یک مرد 85 ساله بگویید که به مدت 3 ساعت در هفته تمرین‌های سنگین ورزشی داشته باشد. ما فقط می‌توانیم از این مردان بخواهیم که فعالیت‌های عادی روزمره خود را انجام بدهند. ما دقیقاَ نمی‌دانیم کدام فعالیت‌های بدنی بیشترین فایده را برای آنها دارد.»
محققان متغیرهای متعددی را که ممکن بود روی فعالیت بدنی و بروز شکستگی تأثیرگذار باشند، کنترل کردند: سیگار کشیدن، ورزش‌های رزمی، مصرف الکل، ایندکس توده بدنی، سینه دردی که خود فرد گزارش داده باشد، درد پشت یا مفاصل؛ به‌علاوه تعداد زیادی بیماری شامل بیماری‌های قلبی عروقی، معدی روده‌ای، عصبی، التهابی و چندین و چند بیماری دیگر.
دکتر الیزابت شین پروفسور بیماری‌های داخلی و پوکی استخوان در دانشگاه کلمبیا که البته در این تحقیق مشارکت نداشت، از روش و نتایج این تحقیق کاملاًبه هیجان آمده است. او میگوید: «تست ورزش و نمونه‌برداری از عضلات باعث تثبیت نتایج جالب توجه این تحقیق شده است.
ما همواره فعالیت بدنی را به بیماران خود پیشنهاد می‌‌کنیم و به نظر می‌رسد رعایت این مسئله برای کاهش خطر شکستگی بسیار مفید خواهد بود.»
این تحقیق نتایج جالب توجه دیگری هم با خود به همراه داشت؛ محققان مردان را پیش از زمان شیوع شکستگی‌ها تحت نظر گرفتند. داده‌های تحقیق به واسطه فرم‌های سلامت که در اختیار تمام مردم سوئد قرار دارد، جمع‌آوری شدند. این فرم‌ها و اطلاعات درج شده در آنها کاملاً قابل اطمینان هستند. محققان قصد دارند از نتایج این تحقیق در جهت ارتقای سلامت عمومی استفاده کنند.
