براساس گزارش لايو‌ساينس، زمين‌لرزه‌اي به قدرت 7.2 ريشتر در سال 1995 شهر كوبه ژاپن را با خاك يكسان كرد و جان 6 هزار و 430 را گرفت. وقوع چنين فجايع طبيعي، پيش‌بيني زودهنگام زمين‌لرزه را به ضرورتي تبديل كرده كه دانشمندان تاكنون در زمينه آن به هيچ موفقيتي دست پيدا نكرده‌اند و پيش‌بيني‌هاي زمين‌لرزه همچنان كم دقت و غيرقابل استناد هستند.
دانشمندان همواره به دنبال راه‌حلي براي پيش‌بيني وقوع زمين‌لرزه‌ها بوده‌اند، تلاشي كه امروز منجر به كشف نشانه‌اي قابل اتكا شده‌است، زيرا دانشمندان دريافته‌اند 6 ماه پيش از وقوع زمين‌لرزه شديد در آب‌هاي زيرزميني نوسانات شيميايي شديد ايجاد مي‌شود.
زمين‌لرزه‌هاي بزرگ مي‌توانند جان صدها هزار نفر را بگيرند، مانند زمين‌لرزه‌اي كه در سال 2010 در هائيتي رخ داد، اما طبيعي بودن آنها مانع از آن مي‌شوند كه قابل پيش‌بيني باشند. برخي از متخصصان معتقدند تعيين دقيق وقوع زمين‌لرزه، مكان و عرض جغرافيايي رويايي غيرقابل دستيابي است. پيش از اين بااستفاده از نشت گاز رادون، نقشه‌هاي حرارتي و رفتارهاي غيرعادي حيوانات تلاش مي‌كردند زمان وقوع زمين‌لرزه را تشخيص دهند كه تمامي اين شيوه‌هاي با شكست مواجه شده‌اند.
اما اكنون زمين‌شناسان با محاسبه هفتگي ساختار شيميايي آب‌هاي زيرزميني در شمال ايسلند طي دوره‌اي پنج ساله،دريافته‌اند پنج تا 6 ماه پيش از وقوع دو زمين‌لرزه در سال‌هاي 2012 و 2013 در ساختار شيميايي اين آبها تغييرات اساسي ايجاد مي‌شود. هردو اين زلزله‌ها شديد‌تر از پنج ريشتر بوده‌اند و در فاصله 47 مايلي از منطقه نمونه‌برداري رخ داده‌اند.
به گفته محققان دانشگاه استكهلم،اين به آن معني نيست كه امكان پيش‌بيني دقيق زميان وقوع زلزله به‌وجود آمده‌است، اما دست‌كم نشانه‌اي در دست است كه مي‌توان از آن براي تشخيص استفاده كرد.
به گفته دانشمندان، بروز اين تغيير در ساختار شيميايي پيش از دو زمين‌لرزه شديد چيزي فراتر از يك تصادف ساده است. در زمين‌لرزه ژاپن نيز چنين تغييري در ساختار شيميايي آب چشمه‌اي در نزديكي محل وقوع زلزله مشاهده شده‌بود. گفته مي‌شود اين تغيير در اثر فشاري ايجاد مي‌شود كه پيش از وقوع زمين‌لرزه به سنگ‌هاي زيرزميني وارد مي‌آيد و در آنها شكاف‌هايي ايجاد كرده و باعث تركيب مواد معدني درون سنگ‌ها با آب مي‌شود.
قدم بعدي درك دقيق‌تر چگونگي وقوع اين تغييرات شيميايي است و سپس دانشمندان بايد ميزان وقوع اين تغييرات را در ديگر نقاط جهان نيز مورد بررسي قرار دهند. سنگ‌هاي ايسلند تنها يك نوع و بازالتي‌اند،از اين رو سنگ‌هاي ديگر مناطق نيز بايد در شرايطي مشابه مورد مطالعه قرار گيرند تا كاربردي بودن نشانه كشف‌شده در تمامي نقاط جهان به اثبات برسد.
نظر شما