1. من خیلی جوانم حمله قلبی مال پیرهاست. از آنجا که انسداد عروق از سالهای کودکی و نوجوانی آغاز میشود نباید این بیماری را مختص سالمندان بدانید. خصوصا اگر رژیم غذایی پرچربی دارید یا به دیابت نوع 2 مبتلا هستید.
2. من مبتلا به پرفشاری خون هستم و اگر حمله قلبی بخواهد به سراغم بیاید متوجه میشوم. اگر فشار خون بالا به موقع درمان نشود میتواند به حمله قلبی، سکته مغزی و آسیبهای کلیوی منجر شود اما قرار نیست قبل از حمله قلبی فشارتان به طور خاصی بالا رود و بفهمید که به زودی دچار حمله قلبی میشوید.
3. حمله قلبی با درد قفسه سینه همراه است. نه لزوما. علائم قطعی حمله قلبی عبارتند از: تنگی نفس، حالت تهوع، احساس سبکی سر و درد یا ناراحتی در یک یا هر دو بازو، فک، گردن یا پشت.
4. حالا که داروهای دیابتم را میخورم، امکان ندارد حمله قلبی به سراغم بیاید. درمان دیابت میتواند خطر حمله قلبی را کاهش دهد یا بیماریهای قلبی عروقی را به تاخیر بیندازد اما این خطر درباره بیماران دیابتی همیشه وجود دارد خصوصا اگر فرد دچار این عوامل هم باشد: فشار خون بالا، چاقی، اضافه وزن، عدم فعالیت فیزیکی و سیگار کشیدن.
5. من که میانسالم، احتیاجی نیست، کلسترول خونم را کنترل کنم. باید از 20 سالگی سطح کلسترول خونتان را مهار کنید.
6. بیماری قلبی در خانواده من شایع است؛ راهی برای پیشگیری ندارم. بیماری قلبی اگرچه ژنتیکی است اما عوامل محیطی در ایجاد آن نقش به سزایی دارند.
7. درد پاهایم به دلیل بالا رفتن سنم است، دکتر احتیاج ندارم. درد در ناحیه عضلات ساق پا ناشی از از یک بیماری عروق محیطی پاست که در اثر تجمع پلاک در رگها ایجاد میشود. این بیماری که به P A D مشهور است خطر حمله قلبی و سکته مغزی را تا 5 برابر افزایش میدهد.
8. چون سابقه حمله قلبی دارم نباید ورزش کنم. تحقیقات نشان داده افرادی که از حمله قلبی جان سالم به در میبرند همیشه زندگی پر فعالیتی داشتهاند. شما هم بعد از حمله قلبی زیر نظر یک متخصص پزشکی، ورزشی تمرینات ورزشی مناسب انجام دهید تا سلامت قلب و عروقتان را بهبود بخشید.
منبع: همشهري‌تندرستي
نظر شما