از مشخصات گوزن‌ها داشتن شاخ‌های چنگالی و پرده‌دار است که یک بار در سال در زمستان ریزش می‌کند و بلافاصله همان شاخ با یک شاخک اضافه رشد می‌کند که رشد آن تا اواسط تابستان کامل می‌شود و رابطه مستقیم با رفتارهای تولید مثلی حیوان دارد.
در آسیای جنوب شرقی از شاخ هنگامی که کاملاً استخوانی نشده به دلیل وجود هورمون تستسترون استفاده دارویی می‌شود که این امر جمعیت این حیوان را در معرض تهدید قرار داده است. گوزن زرد پس از یوز آسیب‌پذیرترین گونه است؛ یک بار در سال زایمان و هر بار فقط یک گوساله به دنیا می‌آورد.
تعداد این گونه نادر حیات وحش، در کشور حدود 400 رأس است که همه در اسارت تکثیر می‌شوند و به علت محدودیت‌هایی از جمله عدم تصمیم‌گیری جدی متولیان حیات وحش ایران تاکنون اقدام دنباله‌داری به منظور رهاسازی در حیات وحش صورت نگرفته است.
از حدود 400 رأس گوزن زرد ایرانی 45 رأس در پارک ملی دشت ناز ساری، 36 رأس در میان کتل فارس دشت ارژن، 291 رأس به صورت نیمه وحشی در جزیره اشک و اسپیر در دریاچه ارومیه، 7 رأس در باغ شادی جنوب غربی یزد در شهرستان هرات مروست و حدود 20 رأس در پناهگاه حیات وحش سمسکنده زیست می‌کنند.
6 گوزن نر نیز در اسفندماه 85 از دشت ناز ساری به پناهگاه حیات وحش لوندویل آستارا به طور آزمایشی منتقل شدند و همچنین در آغازین روزهای مردادماه جاری طی دو روز و به منظور احیای زیستگاه‌های حیات وحش و ایجاد زمینه برای جاذبه گردشگری- توریستی 9 گوزن ماده به این منطقه منتقل شده‌اند.
در حال حاضر به منظور حفظ پناهگاه لوندویل و احیای زیستگاه‌های حیات وحش منطقه و اجرای طرح‌های بازسازی، گونه‌های سازگار از جمله گوزن زرد ایرانی به این منطقه منتقل شده‌اند.
این منطقه دارای قابلیت و استعداد کافی برای پذیرش گونه‌های دیگر از جمله شوکا و مرال نیز در اسارت است و به دلیل وجود گونه‌های متنوع و متراکم گیاهی مثل تمشک و سایر گونه‌های علفی که خاص گوزن زرد در طبیعت این منطقه است این گونه از شرایط مناسبی در این منطقه برخوردار است.
همچنین براساس طرح‌های آینده قرار است 500 هکتار از اراضی پناهگاه حیات وحش لوندویل که قابلیت احیاء و بازسازی دارند با فنس‌کشی اصولی و حفاظتی احیاء شوند.
با این همه، به رغم زمان اندکی که از اجرای این طرح می‌گذرد این طرح با استقبال خوبی از سوی مردم مواجه شده است.
مرتضی طالبی فرماندار آستارا معتقد است: اگر ما خودمان جدی باشیم و حداقل ها را ایجاد کنیم مردم با ما همراه می‌شوند و هیچ‌کس نمی‌تواند مانع انجام فعالیت‌های زیست‌محیطی و گردشگری شود. البته این فعالیت‌ها خود نباید باعث آلودگی محیط زیست شود؛ کار باید فنی و علمی باشد.
