براساس گزارش ساينس الرت، با اين‌همه چنين نيروي عظيم طبيعي را مي‌توان به راحتي درون فضايي بسيار كوچك به دام انداخت. اين آزمايش كه به نمودار ليختنبرگ شهرت دارد مي‌تواند بار الكتريكي مانند رعد و برق را درون فضايي از ماده‌اي نارسانا به دام بياندازد.
اين ماده مي‌تواند از جنس هر نوع ماده عايقي باشد، از قبيل شيشه، اكريليك، و يا حتي نسوج بدن انسان. عايق‌ها در طبيعت رساناهاي بسيار ضعيف الكتريكي هستند از اين رو براي به دام انداختن صاعقه در درون آنها بايد اين مواد را از رساناهاي ضعيف به رساناهاي قوي تبديل كرد.
درست مانند صاعقه‌اي كه در ميان ابرها شكل مي‌گيرد، بايد دو سر با بار الكتريكي متضاد وجود داشته باشد،مانند ابري با بار الكترونيكي منفي و ابري با بار الكتريكي مثبت. زماني كه بارها به اندازه كافي قدرتمند مي‌شوند، با شدتي بالا تخليه انرژي كرده و ردي سفيد و درخشان از خود به جا مي‌گذارند.
براي به دام انداختن صاعقه بايد ماده‌اي عايق و شفاف مانند شيشه يا اكريليك را در زير دستگاهي به نام لامپ پرتوي كاتدي قرار داد، دستگاهي كه مي‌تواند پرتوي قدرتمند از الكترون‌هاي باردار با سرعتي برابر 99 درصد از سرعت نور ايجاد كند. به منظور اينكه بتوان اين پرتو الكتريكي را به درون مواد عايق وارد كرد بايد از طريق فرايندي به نام پرتوافكني ذرات باردار را وارد ماده عايق كرد.
پس از آن شرايطي مشابه با شرايط ايجاد صاعقه ايجاد خواهد شد: زماني كه الكترون‌هاي لامپ پرتوي كاتدي با بخش باردار ماده عايق برخورد مي‌كند، آن بخش‌ها به در لحظه به موادي رسانا تبديل شده و صاعقه اي مينياتوري اما پرقدرت رخ مي‌دهد.
نظر شما