فكر نکنید که یک فرد خلاق نیستید؛ به این دلیل که هستید. همه ما هستیم. فارغ از هر کاری که برای خلاق یافتن خود انجام می‌دهید، این نکته را فراموش نکنید که خلاق بودن حقی است که خداوند به شما داده است. بستگی به خود شما دارد که به خلاقیت‌تان اجازه جاری شدن و تبدیل شدن به زیبایی‌ها را بدهید یا نه.
پنج نکته زیر به ما در این راه کمک خواهد کرد:
- نوآوری و خلاقیت را فراموش نکنیم
در فعالیت های روزانه بویژه در حوزه روابط عمومی، خلاقیت بخشی از زندگی است و اگر نوآوری نباشد به وضعیتی دچار می‌شویم که فعلا دچار آن هستیم. یک خط ممتمد ایستا و بدون تحرک و تحول، آن چنان که در شان حرفه ای چون روابط عمومی نیست. ذات روابط عمومی در پویایی و پرش است. خلاقیت و نوآوری مانند انجام هر کاری دیگر باید به یک عادت ناخودآگاه تبدیل شود.
- متمایز باشیم
متمایز بودن، نیازمند کارهای متمایز و مدیران روابط عمومی متمایز است. برای افزایش ظرفیت خلاقیت بیشتر در روابط عمومی سازمان ها و ایجاد تمایز در برنامه ها و فعالیت ها به آزادکاران خلاق زیادی محتاج هستیم نه مدیرانی که در تسلسل کارهای گل روزانه سازمان گرفتار شده اند و به رقابت های کاذب کارنامه سازی و روزمه سازی و ظاهرفریبی دلخوش کرده اند و همچنین نه مدیرانی که از سر سبب و نسبب به این مسند تکیه زده اند؛ امیدی به ایشان نیست. شگفت از این که مدیران ارشد سازمان ها نیز در این گرداب طاهرفریبی گرفتار شده اند و علیرغم بی ارتباطی و بی خبری، مرتبط می نمایند و این همهمه را خلاقیت و تمایز قلمداد می کنند.
- اعتمادسازی کنیم
در روابط عمومی در موارد بسیار زیادی از واژه "اعتماد" سوء استفاده شده و می شود و در جامعه هم با چنین وضعیت مشابهی مواجه هستیم و متاسفانه کار به جایی رسیده که در روابط اجتماعی به یمدیگر کمتر اعتماد می کنیم. در حال حاضر همه انتظار دارند بار دیگر، مثلا به مسئولین نظارتی، بانک ها، مسئولین مالیاتی و اجتماعی، سوپر مارکت ها، روابط عمومی ها و موسسات دولتی و خصوصی صرفا به این دلیل که آنها می گویند باید بدان ها اعتماد نماییم، اعتماد کنیم.
بحران اعتماد که یک بحران جهانی است دامنگیر شرکت ها و سازمان ها شده است به طوری که عواطف و روابط انسانی را تحت تاثیر قرار داده است. بسیاری از آن ها احساس می کنند که چه گهر ارزشمندی را از دست داده اند و لذا باید قابل اعتمادتر باشند.
آیا کارکنان و مشتریان ما به ما اعتماد دارند؟ آیا ما به کارکنان و مشتریان خود اعتماد داریم؟ آیا ما قابل اعتماد هستیم؟ آیا مشتریان به کیفیت محصولات و خدمات ما اعتماد دارند؟ آیا رفتارهای ما قابل اعتماد است؟ برای مثال، در سیلی که هفته گذشته برخی استان‌های کشور را تحت تاثیر قرار داد آیا رفتارها و گفتارهای مسئولین ما برای افکارعمومی و خانواده های آسیب دیدگان و جان باختگان قابل اعتماد بوده است؟ مگر نه این است که اعتماد نتیجه عمل است؟ ما باید بدانیم که اعتماد، شعار و پیام نیست و فقط و فقط در نتیجه عمل بروز پیدا می کند. مظمئن باشیم که هیچ عصای جادویی وجود نداردکه بتواند به سرعت اعتماد را به سازمان، شرکت و روابط عمومی آن و حتی به جامعه بازگرداند.
لهذا روابط عمومی نباید "اغوا و فریب اطلاعاتی را به جای صداقت تقدیس نموده؛ و به جای آنکه به مردم اجازه دهد خود صحبت کنند به دنبال القای پیام به مردم باشد" و تخم زشت بی اعتمادی را در جامعه بریزد. برعکس، رسالت اصلی روابط عمومی ها؛ اطلاع رسانی و ارایه اطلاعات صحیح و واقعی به مردم است و نباید به وعده های بی پایان اعتماد در سازمان ها دامن زده و افکار عمومی را منحرف سازد. وظیفه اصلی روابط عمومی، عمل گرایی و بازسازی اعتماد است. والسلام
- همیشه تغییر و رقابت، دستاورد 'بزرگی' ندارد
معمولا همه ما همیشه تغییرات زیادی در زندگی شخصی و کاری خود ایجاد می کنیم. برخی از این تغییرات سبب ساز حال خوشند و برخی به زندگی ما رونق می بخشند. اما اصل اول در همه این تغییرات و رقابت ها، مراعات اصول اخلاقی و دوری از تقلب است و ما حق نداریم برای رسیدن به حال خوش، حال خوش دیگران را به هم بریزیم و یا به روش های غیراخلاقی متوسل شویم. حصول به موفقیت حتی از نوع کوچک آن اگر از روش درست آن باشد هم می تواند لذت بخش باشد و هم بزرگ. فراموش نکنیم در رقابت، احساس موفقیت از همه مهمتر است.
- رقابت، سالم باشد
در حوزه روابط عمومی باید مدت زمانی را به درک نوآوری‌ها و افکار خلاق اختصاص داد و به این موضوع فکر کرد که چگونه می‌توان با گام نهادن به وادی خلاقیت به اندیشه خلاق خود بهبود بخشید؟
در این حوزه، موارد زیادی وجود دارد که می توان بواسطه خلق، نشر و انتقال ایده‌ها؛ قابلیت‌های جدیدی تولید کرد. ارزش افزوده، نتیجه مستقیم خلاقیت است و این تعریفی است که امروز از روابط عمومی ارایه شده است. روابط عمومی یعنی تولید ارزش افزوده و چیزی که بواسطه آن تغییرات در جوزه روابط عمومی و حوزه های دیگری که روابط عمومی در آن نقش آفرینی می کند محسوس و قابل لمس باشد. در واقع، دوره رقابت کاذب پول ساز بسر آمده است و نمی توان رقابت را در دستاوردهای غیرمحسوس بدون ارزش افزوده خلاصه کرد و آن را مبنای خلاقیت و پیشرفت و برتری افراد و احیانا روابط عمومی ها قرار داد. با این حال در عرصه عمل، حکایت چیز دیگری است.
با این حال، به گفته للده مک کوی، شهرت ما بسته به خلاقیت ما دارد. کارگزاران روابط عمومی نیاز به سرمایه گذاری بیشتر در درک و مدیریت خلاقیت دارند. به نظر می رسد برای پیروزی و موفقیت در بخش های مختلف روابط عمومی، جایزه ما نیاز به فعالیت‌های نوآورانه ملموس تر و موثرتر دارد که فراتر از رقابت های کاذب و ظاهرفریب، گسترده شده باشند و تاثیرات شگفت انگیز آن در بخش‌های مختلف زندگی مخاطبان ما قابل لمس باشد.
* منبع: شارا
نظر شما