خبر خوشي كه در اين ارتباط شنيدم مربوط مي‌شود به ضابطه‌مند كردن سرويس مدارس. گويا قرار است راننده‌هايي كه به عنوان سرويس مدارس به فعاليت مي‌پردازند آزموني بدهند و در صورت داشتن فاكتورهاي لازم آرم سرويس مدارس در اختيارشان قرار گيرد. از اين پس رانندگاني كه فاقد اين آرم باشند حق ندارند به عنوان سرويس مدارس فعاليت كنند و اگر از اين تصميم عدول كنند تحت پيگرد قانوني قرار خواهند گرفت. با اين اقدام سرويس مدارس ضابطه‌مند شده و هر كسي نمي‌تواند عهده‌دار مسئوليت سنگين اياب و ذهاب بچه‌ها شود؛ بچه‌هايي كه آينده‌سازان اين سرزمين هستند و خانواده‌ها بايد نسبت به آنها دغدغه‌مند باشند.
والدين بايد نسبت به اينكه فرزندشان با چه كساني رفت و آمد دارد و مسير خانه تا مدرسه را چگونه طي مي‌كند حساسيت ويژه داشته باشند. اين احساس مسئوليت در سطحي كلان‌تر بايد از همان ابتداي تولد كودك لحاظ شود. قبل از تولد بايد براي بچه‌ها كارت دعوت بفرستيم؛ به اين معنا كه از همان ابتدا بايد به فكر تأمين نيازهاي فرزندمان باشيم؛ از خوراك و پوشاك گرفته تا مسائل آموزشي و تربيتي. وقتي هم كه كودك به سن تحصيل مي‌رسد بايد شاهد مسئوليت‌پذيري مشترك ميان والدين و مدارس باشيم. پيش از اين انجمن خانه و مدرسه فعاليت خوبي در اين زمينه داشت كه متأسفانه سال‌هاست اين انجمن تعطيل شده است.
انجمن خانه و مدرسه امكان براي گفت‌وگو ميان والدين و مديران و معلمان مدارس را فراهم مي‌كرد و در دل اين جلسات گفت و شنود مباحثي طرح مي‌شد كه به ترسيم آينده‌اي بهتر براي بچه‌ها ياري مي‌رساند. از هر منظري كه بنگريم مي‌بينيم مسئوليت ما در قبال فرزندانمان بسيار سنگين است. بايد براي تمام اوقات فرزندانمان برنامه داشته باشيم. اينكه چه ساعتي بخوابند، كي از خواب بيدار شوند، چگونه اوقات فراغتشان را پر كنند و چطور مراقبت‌هاي لازم را از آنها به عمل بياوريم؟
وقتي به اوقات فراغت اشاره مي‌كنيم بايد حواسمان باشد كه فرزندمان چه فيلم‌هايي را بايد ببيند و چه فيلم‌هايي را نبايد تماشا كند. برخي از فيلم‌ها و سريال‌هايي كه والدين به تماشايشان مي‌نشينند اصلا مناسب روحيات بچه‌ها نيست ولي ما گاهي التفاتي به اين موضوع نداريم. فرهنگ‌سازي براي كودكان و نوجوانان مقوله‌اي بسيار جدي است كه برخي اوقات از آن غفلت مي‌شود. ما موظفيم براي بچه‌ها زندگي بهتري فراهم كنيم. ما 12ميليون دانش‌آموز داريم كه جمعيت بسيار زيادي است. اينها آينده‌سازان اين سرزمين هستند. بايد به بچه‌ها شخصيت بدهيم و توشه‌اي را همراهشان كنيم تا وقتي وارد جامعه مي‌شوند به مشكل برنخورند. حواسمان باشد كه بچه‌ها نگاه‌مان مي‌‌كنند و اگر به مسئوليت‌مان در قبالشان عمل نكنيم فردا نمي‌توانيم در چشمانشان نگاه كنيم.
- نويسنده و كارگردان سينما
نظر شما