یکشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۴ - ۰۵:۳۹
۰ نفر

همشهری دو - محمدرضا حیدری: نشان دادن صلح‌طلبی و انساندوستی مردمان ایران زمین بزرگ‌ترین هدفشان است و می‌خواهند در سفر به سازمان ملل آن را به گوش همه مردم جهان برسانند.

سفیران صلح

سفيران صلح كشورمان كه تاكنون سوار بر دوچرخه به ۶۸‌كشور جهان سفر كرده‌اند از سال۲۰۱۰ تاكنون توانسته‌اند در سراسر جهان ۲۰۱۰ نهال زيتون را به نشانه صلح‌طلبي مردم ايران بكارند. آنها اين بار مي‌خواهند پس از قدرداني از تيم مذاكره‌كننده هسته‌اي كشورمان، در هفته درختكاري با كاشت نهال زيتون در محوطه وزارت امورخارجه، سفر با دوچرخه به سازمان ملل را از كنار برج ميلاد آغاز كنند و پس از رسيدن به نيويورك، نهال زيتوني را به نشانه صلح‌طلبي مردم ايران در محوطه سازمان ملل بكارند و پس از آن به برزيل سفر كرده و در بازي‌هاي پارالمپيك ورزشكاران معلول و جانباز كشورمان، براي حمايت از ورزشكاران حضور يابند. در اين گفت‌وگو «كرامت عزيززاده» و «عبدالله مصباح» از سفرهاي خود به دور ايران و جهان و تلاش‌هايي كه براي صلح و دوستي و حفاظت از محيط‌زيست انجام داده‌اند مي‌گويند.

نشان دادن صلح‌طلبي و انساندوستي مردمان ايران زمين بزرگ‌ترين هدفشان است و مي‌خواهند در سفر به سازمان ملل آن را به گوش همه مردم جهان برسانند. سفيران صلح كشورمان كه تاكنون سوار بر دوچرخه به ۶۸‌كشور جهان سفر كرده‌اند از سال۲۰۱۰ تاكنون توانسته‌اند در سراسر جهان ۲۰۱۰ نهال زيتون را به نشانه صلح‌طلبي مردم ايران بكارند. آنها اين بار مي‌خواهند پس از قدرداني از تيم مذاكره‌كننده هسته‌اي كشورمان، در هفته درختكاري با كاشت نهال زيتون در محوطه وزارت امورخارجه، سفر با دوچرخه به سازمان ملل را از كنار برج ميلاد آغاز كنند و پس از رسيدن به نيويورك، نهال زيتوني را به نشانه صلح‌طلبي مردم ايران در محوطه سازمان ملل بكارند و پس از آن به برزيل سفر كرده و در بازي‌هاي پارالمپيك ورزشكاران معلول و جانباز كشورمان، براي حمايت از ورزشكاران حضور يابند. در اين گفت‌وگو «كرامت عزيززاده» و «عبدالله مصباح» از سفرهاي خود به دور ايران و جهان و تلاش‌هايي كه براي صلح و دوستي و حفاظت از محيط‌زيست انجام داده‌اند مي‌گويند.

  • ريشه‌هاي يك آغاز

۴۵‌سال قبل در آستارا و در خانواده‌اي كه به ورزش اهميت زيادي مي‌دادند به دنيا آمدم. پدرم كارمند شيلات بود و از دوران كودكي وقتي براي من دوچرخه خريد تشويقم مي‌كرد كه ورزش را سرلوحه زندگي‌ام قرار بدهم. با دوچرخه به مدرسه مي‌رفتم و عاشق دوچرخه‌ام بودم. يكي از روز‌ها وقتي كتاب سفرنامه ماركوپولو را خواندم احساس كردم مي‌توانم مانند اين جهانگرد ونيزي به دور دنيا سفر كنم. بار‌ها اين كتاب را خواندم و هر بار خودم را به جاي ماركوپولو تصور ‌كردم. مطالعه مبارزه او با سختي‌ها و مشكلات در راه سفر در جاده ابريشم پر از نكات آموزنده بود و هرروز به اين موضوع فكر مي‌كردم كه با سفر به شهرهاي ايران و كشورهاي مختلف جهان، با فرهنگ‌ها و آداب و رسوم مردم مختلف كشورم و جهان آشنا شوم. بعد از ازدواج و به دنيا آمدن 2فرزندم به‌دنبال جرقه اوليه‌اي بودم كه مرا به اين سفر وادار كند. ۱۴‌سال قبل به شكل حرفه‌اي دوچرخه‌سواري را آغاز كردم و به عضويت فدراسيون دوچرخه‌سواري در آمدم. در كنار آن نيز با گذراندن دوره‌هاي امداد و نجات به عضويت داوطلبان هلال‌احمر و صليب سرخ درآمدم. دوست داشتم با دوچرخه همه ايران را ركاب بزنم و با اقوام مختلف و فرهنگ مردم كشورم آشنا شوم و پس از آن نيز با دوچرخه به كشورهاي مختلف جهان سفر كنم.

  • جرقه‌اي براي سفر

آشنايي با عبدالله مصباح، جانباز جنگ تحميلي، جرقه‌اي بود كه باعث شد آرزويم رنگ واقعيت بگيرد. در سازمان حج و زيارت با او آشنا شدم. او مي‌خواست سرپرستي يك كاروان زيارتي حج را برعهده بگيرد. وقتي براي دقايقي باهم همكلام شديم احساس كردم كسي را كه مدت‌ها به‌دنبال او بودم پيدا كرده‌ام. هردو علاقه زيادي به دوچرخه‌سواري و سفر داشتيم. او سرهنگ نيروي زميني ارتش بود و در آستانه بازنشستگي قرار داشت و دوست نداشت در اين دوران در گوشه‌اي نشسته و به گذشته‌ها فكر كند. آشنايي ما باعث شد كه چندي بعد با دوچرخه راهي جاده شويم و سفرمان را به دور ايران آغاز كنيم. امروز مانند 2‌برادر هستيم و در همه سفر‌ها همراه هم بوده‌ايم و اواسط اسفند‌ماه نيز به مقر سازمان ملل در نيويورك سفر خواهيم كرد. پيام ما، ايجاد انگيزه براي جوانان و هم‌سن و سالان بوده و هست كه هيچ‌وقت براي ورزش دير نيست و ورزش كردن سلامتي و نشاط است.

سفرمان را از سال۱۳۸۱ آغاز كرديم و تلاش كرديم كه در آغاز، ايرانگردان خوبي باشيم. سفرمان را با شعار حفاظت از محيط‌زيست و حمايت از كودكان سرطاني، بدسرپرست و بي‌سرپرست همراه كرديم و حمايت از خليج‌فارس و آبزيان درياي خزر هم اهداف بعدي ركابزني ما شد. آسيب به محيط‌زيست و آلودگي محيط‌زيست يكي از معضلاتي است كه متأسفانه به‌دليل بي‌توجهي مردم هر روز افزايش مي‌يابد. كاشتن نهال ايده‌اي بود كه با آن مي‌توانستيم مردم كشور را به حفاظت از محيط‌زيست و اهميت آن تشويق كنيم. در سفر به ۲۰استان كشور و ركاب زدن بيش از ۷‌هزار كيلومتر با مناظر ناراحت‌كننده‌اي مواجه شديم. در جنگل‌ها با انباشت زباله و در رودخانه‌ها و ساحل دريا با زباله‌هايي كه‌‌ رها شده بود روبه‌رو شديم. زباله‌ها چهره محيط‌زيست را زشت كرده و آلودگي ناشي از آنها آسيب زيادي به محيط‌زيست مي‌رساند. هنگام ركاب زدن در جاده‌ها با خودروهايي مواجه مي‌شديم كه سرنشينان آنها زباله‌هايشان را از پنجره به بيرون پرتاب و به اين ترتيب محيط‌زيست را آلوده مي‌كردند. در يكي از سفر‌هايمان در آستارا با همكاري اداره منابع طبيعي در همه مدارس نهال كاشتيم اما متأسفانه مدتي بعد متوجه شديم كه همه آن نهال‌ها از بين رفته يا از ريشه كنده شده‌اند. بي‌توجهي به محيط‌زيست ريشه در عدم‌فرهنگسازي دارد و هدف ما اين بود كه با اين حركت بتوانيم فرهنگسازي كنيم. اين روز‌ها كه آلودگي هوا به يكي از مشكلات اساسي شهرهاي بزرگ تبديل شده است ترويج فرهنگ دوچرخه‌سواري مي‌تواند به كاهش آلودگي‌ها كمك كند. با سفر به شهرهاي مختلف ايران دريچه‌هاي جديدي به روي ما باز مي‌شد. در شهرهاي مختلف از مردم دعوت مي‌كرديم تا از كودكان بي‌سرپرست و بدسرپرست و همچنين كودكان مبتلا به سرطان حمايت كنند. بازخورد بسيار خوبي از اين دو سفر ايرانگردي گرفتيم و سال۸۵ تصميم گرفتيم دامنه سفر‌ها را گسترش دهيم و اين بار به خارج از مرزهاي ايران سفر كنيم. هماهنگي با سفارتخانه‌ها و گرفتن ويزا با مشكلات زيادي همراه بود اما هيچ‌گاه نااميد نشديم زيرا هدف بزرگي در سر داشتيم.

  • سفر براي صلح

سال۸۷ برنامه سفر به خارج از كشور را با سفر به كشورهاي شرق و جنوب شرق آسيا آغاز كرديم. سوار بر دوچرخه از مرز خراسان وارد كشور افغانستان شديم و از آنجا به پاكستان، هندوستان، تايلند، برمه، بنگلادش، سنگاپور، مالزي و لائوس رفتيم. مسير سفر ما ۸هزار كيلومتر بود و در ۴‌ماه آن را ركاب زديم. برخورد مردم اين كشور‌ها به‌خصوص مسلمانان بسيار جالب بود. در مرز كشور مالزي و سنگاپور كه با جنگل‌هاي انبوه پوشيده شده است در تاريكي شب وارد روستاي كوچكي شديم كه ساكنان آن مسلمان بودند. به‌شدت گرسنه و خسته بوديم. آنها وقتي پرچم ايران را روي دوچرخه‌هايمان ديدند از ما استقبال كردند و پس از دادن غذا و محلي براي استراحت، از اهالي روستا دعوت كردند كه درمسجد روستا جمع شوند و همه پس از ديدن ما براي كمك‌رساني بسيج شدند. خاطرات زيادي در سفرهايي كه به كشورهاي اروپايي و آسيايي داشتيم در قلب ما حك شده است. در اين سفر‌ها بود كه اين واقعيت براي ما روشن شد كه انساندوستي ارتباطي با فرهنگ و مذهب ندارد و ايثار و فداكاري با فطرت انسان‌ها گره خورده است. براي نشان دادن صلح‌طلبي مردم ايران به هر شهري كه مي‌رسيديم با همكاري سفارت ايران و رايزن فرهنگي كشورمان يك نهال زيتون در محوطه صليب‌سرخ يا سازمان ورزش آن شهر و كشور مي‌كاشتيم. پرچم ايران را روي دوچرخه‌هايمان نصب كرده بوديم و سعي مي‌كرديم براي مردم كشورهاي اروپايي از صلح‌طلبي و انساندوستي مردم ايران بگوييم.

  • سفر به اروپا

پس از سفر به كشورهاي شرق و جنوب‌شرق آسيا كشورهاي حاشيه درياي خزر را براي سفر بعدي انتخاب كرديم و اين بار كشورهاي آذربايجان، گرجستان، ارمنستان و تركيه را با شعار«حفظ محيط‌زيست و صلح و دوستي» ركاب زديم. مهرماه سال۸۷ دومين سفر جهانگردي را با سفر به كشورهاي اروپايي آغاز كرديم. «حمايت از كودكان سرطاني»، «ترويج پيمان‌نامه حقوق كودكان در دنيا» و «صلح و دوستي» شعارهاي ما در سفر به ۲۱ كشور اروپايي بود. پس از عبور از استان‌هاي تهران، قزوين، زنجان و تبريز از طريق مرز بازرگان راهي كشور تركيه شديم و در ادامه كشورهاي يونان، ايتاليا، اسپانيا، فرانسه، سوئيس، اتريش، آلمان، مكزيك، هلند، دانمارك، نروژ و فنلاند را ركاب زديم و در مسير بازگشت به ايران نيز از كشورهاي سوئد، لهستان، اسلواكي، مجارستان، روماني، بلغارستان و تركيه عبور كرديم و شعارهاي انساندوستانه خود را به گوش مردم اروپا رسانديم. سال۸۸ از تركيه به يونان، ايتاليا، اتريش، سوئيس، فرانسه، اسپانيا و پرتغال سفر كرديم. سال۸۹ نيز كشورهاي تركيه، بلغارستان، روماني، مجارستان، اتريش، سوئيس، دانمارك، آلمان، هلند و بلژيك را با دوچرخه ركاب زديم و با پخش بروشور و همچنين ديدار با مسئولان فرهنگي و صليب سرخ و هلال‌احمر اين كشور‌ها و كاشت نهال در آنها، پيام صلح‌طلبي ايرانيان را به گوش آنها رسانديم. سال ۹۰ نيز براي سفر به كشورهاي اروپاي شمالي از آذربايجان به روسيه و از آنجا به لهستان، سوئد و نروژ سفر كرديم. ركاب زدن در سرما و يخبندان كار بسيار خوبي بود. بسياري از مردم اين كشور‌ها وقتي متوجه مي‌شدند جهانگردان ايراني هستيم از سختكوشي مردم كشورمان تعجب مي‌كردند و تعجب آنها وقتي بيشتر مي‌شد كه با ديدن ما متوجه مي‌شدند كه هردوي ما در ميانسالي قرار داريم و همسفر من 60سالگي را پشت سر گذاشته است.

سفر از حرم مطهر امام‌خميني‌(ره) تا نوفل‌لوشاتو يكي از خاطره‌انگيز‌ترين سفرهاي ما بود كه اسفند‌ماه سال۹۲ با كاشت نهال در حرم امام (ره) آغاز شد و ۱۴خرداد همزمان با سالروز رحلت حضرت‌امام‌(ره) در نوفل‌لوشاتو فرانسه با كاشت نهال زيتون در حياط خانه امام (ره) در اين شهر، به پايان رسيد.

عبدالله مصباح، سرهنگ بازنشسته نيروي زميني ارتش و جانباز جنگ تحميلي، نشان دادن چهره واقعي ايران به مردم جهان را كمتر از حضور در ۸ سال دفاع‌مقدس نمي‌داند. ا و معتقد است كه دشمنان ايران با استفاده از تبليغات وسيع، چهره خشن و جنگ‌طلبي از كشورمان براي مردم دنيا، به‌خصوص اروپا و آمريكا ترسيم كرده‌اند و سفر به اين كشور‌ها و نشان دادن چهره واقعي از ايران و صلح‌طلب بودن مردم كشورمان تاثير بسزايي در از بين بردن تبليغات دشمن دارد. او در ۶۲ سالگي با سفر به دور دنيا هنوز هم خود را رزمنده مبارزه در جبهه فرهنگي مي‌داند.

كرامت عزيززاده، از بچگي اهل دوچرخه‌سواري بوده. اما جرقه ايرانگردي و جهانگردي در ميانسالي در ذهنش زده شد، آن هم پس از ديدار با عبدالله مصباح. دغدغه‌هاي مختلف، او را به شهرها و كشورهاي مختلف كشانده تا هم از محيط زيست و لزوم حفظ آن بگويد و هم از صلح‌دوستي ايرانيان تعريف كند. فعاليت‌هاي داوطلبانه او در هلال احمر باعث شده كه نسبت به همه مردم احساس دلسوزي كند و تمام تلاش‌اش را به كار گيرد تا بتواند به سهم خود، دنياي بهتري را براي همه مردم، در هر نقطه از جهان و با هر فرهنگ و نژادي به ارمغان بياورد.

کد خبر 322648

برچسب‌ها

پر بیننده‌ترین اخبار مهارت‌های زندگی

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha