وقتي موضوع را مطرح كردم با مخالفت شديد مديران وقت وزارتخانه مواجه شدم. سرانجام وقتي مديران سرسختي و اصرار من را ديدند يك دوربين 35ميليمتري و يك ضبط ناگرا در اختيارم گذاشتند بدون فيلمبردار و عوامل فني. شرايط هم طوري بود كه هنوز اغلب همكاران هراس داشتند كه با من همكاري كنند. با هزينه شخصي 80 حلقه نگاتيو رنگي خريدم و مرحوم فريدون ري‌پور هم قبول كرد كه به‌عنوان فيلمبردار همراهي‌ام كند.
خاطرم هست در دي ماه 57 كه خبردار شديم شاه قصد رفتن دارد، تصميم گرفتم صحنه خروج او را ثبت كنم. آن موقع هنوز ساواك سر كار بود و به ما اجازه ورود به فرودگاه را نمي‌دادند. به‌سختي توانستم يكي از مديران وزارتخانه را متقاعد كنم يكي از فيلمبرداراني كه كارت ويژه دارد را به فرودگاه بفرستيم. مي‌دانستم اين واقعه‌اي تاريخي است و درنهايت حسين كمالي‌فر با دوربين ما به فرودگاه رفت و خروج شاه از ايران را فيلمبرداري كرد. تصاوير منحصربه‌فردي در اختيار داشتيم كه حتي يك خبرنگار خارجي براي دريافت يك كپي از آن پيشنهادي 100هزار دلاري ارائه كرد كه قبول نكردم.
مستند «براي آزادي» را از آتش‌سوزي سينما ركس آبادان در 28مرداد57 شروع كرديم و تا همه‌پرسي جمهوري اسلامي در روزهاي 10 و 11 فروردين 58 فيلم گرفتيم. كمي پس از پيروزي انقلاب مستند «براي آزادي» آماده نمايش شد و ما فيلم را چند بار به نمايش درآورديم؛ ازجمله براي اعضاي شوراي انقلاب كه از فيلم هم خوششان آمد.
البته گروه‌هاي چپ و به‌خصوص چريك‌هاي فدايي خلق از فيلم من ناراضي بودند و تعدادي از اعضا و سمپات‌هايشان در وزارتخانه با من درگير هم شدند. درنهايت هم فيلم به‌دليل برخي تنگ‌نظري‌ها 25سال در آرشيو ماند و البته تكه‌هايي از آن هر سال به مناسبت سالگرد انقلاب از تلويزيون پخش مي‌شد بي‌آنكه اشاره شود اين تصاوير قسمت‌هايي از فيلم براي آزادي است. درنهايت دردوران حضور مهندس جعفري‌جلوه در شبكه يك، براي آزادي از آرشيو بيرون آمد و روي آنتن رفت.
- نويسنده و كارگردان سينما
نظر شما