ميان آثاري كه در حوزه ادبيات دفاع مقدس منتشرشده، «دا» اثر فوق‌العاده‌اي است. وقتي كتاب را مي‌خواني با روايتي ملموس مواجه مي‌شوي كه پيداست حاصل مشاهدات و تجربيات دست‌اول است و همين موضوع، اثر را منحصر به فرد كرده است. به‌خصوص اينكه راوي زن است و شغل سختي را هم در كوران جنگ دارد؛ شغلي كه اتفاقا خيلي هم مردانه است و اين بر جذابيت‌هاي «دا» افزوده است. شايد اگر راوي زن نبود ما تا اين اندازه شاهد روايتي متفاوت از جنگ نمي‌شديم.
به گمانم از كتاب دا فيلم دفاع مقدس درجه يكي مي‌شود ساخت. در سال‌هاي اخير در اين زمينه آثار جالب توجه ديگري هم داشته‌ايم. مثل رمان فو‌ق‌العاده «شطرنج با ماشين قيامت» نوشته حبيب احمدزاده يا مجموعه داستان «من قاتل پسرتان هستم» اثر احمد دهقان.
باز در همين زمينه مي‌شود از «پايي كه جا ماند» نام برد كه در آن صحنه هايي بسيار تاثيرگذار و درخشان از دوران دفاع مقدس به چشم مي‌خورد. همه اين كتاب‌ها آثار پركششي هستند كه خواننده را به شكلي بي‌واسطه به دل جنگ مي‌برند و بخش‌هايي از آن دوران را روايت مي‌كنند كه از تصوير كليشه‌اي ساخته شده توسط برخي رسانه‌ها فاصله دارد. در همين كتاب «دا» خواننده با اتفاق‌هايي مواجه مي‌شود كه مشابهش را در هيچ كتابي نخوانده و در هيچ فيلمي نديده است؛روايتي مبتني بر واقعيت كه در آن به ثبت حقيقت پرداخته شده است.
نظر شما