احتمالا وقتي به ميدان آزادي برسد كه همچنان يكي از مهم‌ترين شمايل‌هاي تهران است دچار حسي نوستالژيك مي‌شود و ياد گذشته‌ها در وجودش زنده مي‌شود. اگر خيابان آزادي را به سمت شرق بيايد و به ميدان انقلاب برسد باز هم احتمالا چنين حسي را تجربه خواهد كرد. اما اگر اين دوست ما كه سال‌ها در ايران نبوده كمي در شهر بگردد از ميزان تغييرات ايجاد شده در پايتخت حيرت خواهد كرد. شهري كه حالا بزرگراه‌هايي دارد كه قبلا نداشت.
در بسياري از مناطقش ايستگاه مترو به چشم مي‌خورد و در زمينه فضاي سبز در آن اقداماتي صورت گرفته كه باعث شده سيماي شهر رنگ تحول و تفاوت را به خود ببيند. اين دوست قديمي مفروض ما اگر امروز به تهران بيايد و بخواهد يكي از فيلم‌هاي روي پرده را تماشا كند، دوست و آشنا به او توصيه مي‌كنند به يكي از پرديس‌هاي مدرن برود. پرديس‌هايي كه قبلا نشاني از آنها در شهر نبود و بار سنگين اكران يكسره به دوش سينماهاي قديمي بود.
پرديس‌هاي سينمايي كه فقط هم اختصاص به سالن سينما ندارند و به نوعي مراكز تجاري و تفريحي محسوب مي‌شوند يكي از مهم‌ترين نشانه‌هاي فرهنگي هستند كه خبر از تغيير و تحول در سيماي پايتخت مي‌دهند. شهري كه امروز خيابان‌هايش شلوغ‌تر شده در حالي كه قبلا بدون مترو و بزرگراه‌هاي فعلي تردد در آن ساده‌تر بود.
اين شلوغي و ازدحام هم يكي از ويژگي‌هاي پايتخت است و در اين زمينه شايد من و شما هم مقصر باشيم؛ من و شمايي كه تحت هر شرايطي ترجيح مي‌دهيم از اتومبيل شخصي‌مان براي تردد استفاده كنيم. دوستي كه سال‌ها در اين شهر نبوده احتمالا از شيوه رانندگي برخي از ماها هم دچار حيرت خواهد شد؛ از اين لايي كشيدن‌ها و اشتباه گرفتن خيابان با پيست اتومبيلراني. در گذر سال‌ها هم شهر تغيير يافته و هم شهروندانش، آنقدر كه شايد دوست قديمي ما احساس كند با شهري تازه و مردماني متفاوت روبه‌رو شده‌است.
- نويسنده و كارگردان سينما
نظر شما