بدين‌ترتيب غذا قبل از معده به اينستاگرام شما مي‌رسد. يك مثال ديگر بزنم. داريد مسابقه فوتبال ايران و كره‌جنوبي را نگاه مي‌كنيد و در اوج هيجان ناگهان پيامكي از دوستتان گوشي شما را به صدا در مي‌آورد. گوشي را بر مي‌داريد و همزمان كه چشم‌تان به ساق بازيكنان دوخته شده، پيامك مربوطه را هم جواب مي‌دهيد. شايد فكر كنيد اين قبيل كارها مغز شما را فعال‌تر مي‌كند و كاركرد آن را افزايش مي‌دهد. اما اينگونه نيست. شايد كامپيوتر از عهده اين كار به‌خوبي بر بيايد اما گويا مغزهاي ما براي اين كار برنامه‌ريزي نشده‌اند. روزنامه گاردين در مقاله مبسوطي به همين موضوع كه با افزايش سطح استفاده از رسانه‌ها به‌شدت در جامعه بشري شيوع پيدا كرده، پرداخته است.
براساس گزارش اين روزنامه «ارل ميلر» از دانشمندان علوم اعصاب دانشگاه MIT بر اين باور است كه مغزهاي ما به‌صورت ذاتي براي چندكارگي طراحي و سيم‌كشي نشده‌اند! يعني آن هنگام كه تصور مي‌كنيم در آن واحد داريم چند كار را انجام مي‌دهيم، در توهم محض هستيم و در واقع داريم خيلي سريع از كاري به‌كار ديگر« پرش » مي‌كنيم! همين مسئله باعث مي‌شود كه كارايي به‌شدت پايين بيايد و ميزان هورمون‌هايي كه هنگام مواجهه با تنش در بدن ما ترشح مي‌شوند افزايش يابند. با افزايش ميزان هورمون‌هاي كورتيزول و آدرنالين، عملكرد شناختي ما مختل مي‌شود.
پس از مدتي متوجه مي‌شويد كه ميزان تمركز و توجه شما به‌شدت پايين آمده است و ديگر نمي‌توانيد دقايق متمادي كتاب بخوانيد يا روي يك كارتمركز داشته باشيد، چون مغز شما، براي «پرش» و «از اين شاخه به آن شاخه شدن»، پرورش پيدا كرده است. براساس گزارش اين روزنامه بيشتر ما تصور مي‌كنيم كه ضريب هوشي چيز ثابتي است، اما ما در شرايط مختلف، ميزان IQ مؤثر متفاوتي داريم. اگر حين چندكارگي، شما مشغول ياد گرفتن چيزي باشيد، اين اطلاعات وارد بخش‌هاي اشتباهي در مغز شما مي‌شوند. در هنگام چندكارگي مغز سوخت بيشتري مي‌سوزاند و نورون‌ها زودتر خسته مي‌شوند. به علاوه ميزان اضطراب و تنش شما هم افزايش مي‌يابد زيرا چندكارگي مستلزم تصميم‌گيري‌هاي مكرر است: به كارم ادامه بدهم، يا جواب پيامك را بدهم؟ آيا پاسخ اين ايميل را بدهم يا حذفش كنم؟ لايك بزنم يا نزنم؟ سرانجام ممكن است به جايي بر‌سيم كه ديگر كنترل و تمركز سابق را روي كارها و اعمال خودمان، حتي در دنياي واقعي هم از دست بد‌هيم!
اين روزها رسانه‌هاي جديد فشار مضاعفي را بر مغز ما وارد مي‌كنند. بايد بدانيم كه فناوري اطلاعات و گسترش ارتباطات جهاني توهمي بيش نيست وقتي قدرت تفكر، تمركز، خلاقيت و استدلال خود را از دست مي‌دهيم.
نظر شما