ظاهراً این نامه و تقدیر در پی حضور صمیمی وی در جمع خبرنگاران و گفت‌وگو با آنها در پایان یکی از 2 جلسه هفتگی هیات دولت که روزهای چهارشنبه برگزار می‌شود و در این نامه از آن فرصت چهارشنبه‌ها یاد شده، نگاشته شده است.
هرچند این تقدیرنامه، دولتی است اما قشر مؤثر در این فرآیند یعنی خبرنگاران هم، با دفتر رئیس‌جمهوری هم‌نظر هستند، چرا که در میان اصحاب رسانه حضور فعال و مهم‌تر از همه پاسخگوی مصطفی پورمحمدی به‌عنوان یکی از وزرای کابینه بر کسی پوشیده نیست.
شاید به همین جهت بود که پس از اعلام این خبر، زمزمه‌هایی مبنی بر تحسین این اقدام از سوی خبرنگاران ابراز شد.
در این میان به‌نظر می‌رسد توجه به چند موضوع مهم در نحوه ارتباط با رسانه‌ها به ویژه از سوی مسئولان عالی‌رتبه دولتی حایز اهمیت است.
صرف حضور در جمع یا دسترسی همه خبرنگاران، قطعا موجب رونق ارتباط دولتمردان و شکل‌گیری روند اطلاع رسانی صحیح در مورد اقدامات انجام شده به مردم است.
دراین باره نیاز به تذکر نیست که معمولا مسئولان دولتی چندان تمایلی به رویارویی با خبرنگاران و به‌اصطلاح چالش با آنها ندارند.
اما باید توجه داشت که غیبت در برابر رسانه‌ها، خود عامل مهمی در ایجاد سؤالات و ابهاماتی است که بعدها موجب پیدایش برخی جریانات می‌شود که تعدادی از دولتمردان از آن به‌عنوان چالش رسانه‌ها یاد می‌کنند، آنچه خود آنها بیشترین نقش را در پیدایش آن داشته‌اند.
ناگفته نماند که بعضی از دوستان اصرار دارند تا این اقدامات را به شیطنت‌های خبرنگاران منتسب کنند – و البته شاید در مواردی نیز چنین باشد- اما در حقیقت این مسئولان هستند که با حضور فعال در میان اصحاب رسانه، می‌توانند از شکل‌گیری آنچه چالش و جنگ روانی رسانه‌ای خطاب می‌کنند، مانع باشند.
درباره حضور فعال در میدان تعامل با رسانه‌ها نیز یادآوری چند نکته ملحوظ است. یکی این‌که هر هنری را ادبیاتی است پس هنر ارتباط با رسانه هم ادبیات خاص خود را می‌طلبد.
اگر کسی به ویژه مسئولی در تعامل خود با خبرنگاران کمتر به این نکته توجه کند، ممکن است تأثیر ارتباط برقرار شده چه بسا نتیجه عکس داشته باشد.
متأسفانه تعداد مدیران و مسئولانی که با رسانه‌ها به خوبی ارتباط برقرار کرده و با استفاده از یک ادبیات مناسب، به اهداف مورد نظر دست پیدا می‌کنند چندان زیاد نیست که این آمار در میان مدیران میانی که اتفاقا ارتباط بیشتری با مشکلات ومسائل عموم مردم دارند، به مراتب ضعیف‌تر و کمتر است.
مسئله بعدی اشراف مسئول یا مدیر مورد سؤال به حوزه اختیارات و وظایف خویش است. از این‌رو در بسیاری از موارد، برخی از مسئولان به منظور فرار از پاسخگویی یا ضعف در اطلاعات شخصی، به پاسخ‌های تکراری – که در مواردی قابل پیش‌بینی هم هست - یا فرافکنی‌های بی‌هدف می‌پردازند که علاوه بر سردی خبرنگاران، موجب مایوس شدن مخاطبان از پاسخ آنها خواهد بود.
هرچند سخن در این باب فراوان است ولی امید است با تقدیر از وزیر کشور که امروز لقب دوست ما به خود گرفته، حلقه دوستان رسانه‌ها گسترده‌تر شده و آنها با کسانی که مورد اعتماد جامعه هستند و وظیفه اطلاع‌رسانی را به دوش دارند، باب جدیدی را در خدمت بیشتر به مردم فراهم کنند.
