استاد علی عریانی، استاد خوشنویسی و یکی از اساتید مینیاتورخط ایران ظهر جمعه، 4 آبان ماه در بیمارستان ساسان درگذشت.
علی عریانی، زندگی 65 ساله خود را وقف هنر خوشنویسی و تکمیل آن کرد. او علاقه چندانی به حضور در میادین هنری نداشت و تلاش میکرد تا مینیاتورخط را به شاگردانش آموزش دهد تا باشند کسانی که بعد از او تصاویری را با خطوط ریز خوشنویسی و ریزترین قلم ممکن شکل دهند.
استاد علی عریانی، متولد تربتحیدریه است. او هنرش را نزد استاد بوذری آموخت. پس از آن نزد دیگر اساتید رفت و از دسترنج هر یک جرعهای نوشید تا شاید جام هنرش را لبریز کند. علاقه به خوشنویسی از همان دوران کودکی همراهش بود؛ قلم، تنها یاور تنهایی و خلوت شبها.
مینوشت و از نگارشش حظ میبرد. هرچند که نگارش خط به تنهایی برایش کافی نبود؛ مینیاتورخط را به همین منظور آغاز کرد تا پاسخی باشد به نیازهای درونش؛ مبتکر مینیاتورخط ایران عمرش را صرف این هنر کمنظیر کرد.
استاد علی عریانی، با وجود علاقه بسیار هنرجویانش، هیچگاه به عضویت انجمن خوشنویسان درنیامد. میخواست در گمنامی زندگی کند و در همین گمنامی نیز به وصالش برسد. در همین دوران بود که با کسانی چون استاد «امیرخانی» آشنا شد و از علم ایشان نیز بهرهها برد.
پدر مینیاتورخط تنها یک بار خلوت خود را شکست و کارهایش را به نمایش گذاشت؛ سال 70 استاد کارهای خود را در معرض دید عموم قرار داد، نمایشگاهی که مورد پسند همه قرار گرفت.
علی عریانی تمثال رهبر فقید انقلاب اسلامی امام خمینی و مقام معظم رهبری حضرت آیتالله خامنهای را نگاشت؛ کارهایی که به همراه دیگر تمثالهای سران ممالک اسلامی از جمله امارات و ترکیه در جلسه اجلاس سران ممالک اسلامی به نمایش گذاشته شد.
او فرصت را مغتنم میشمرد و از کوچکترین زمان برای عرضه هنرش استفاده میکرد. تا جایی که زمانی از وقت خود را به نگارش کتابهای مختلف اختصاص داد. در این وادی 40 جلد کتاب نگاشت که چیزی حدود 25 جلد آن به چاپ رسید؛ گفتوگو در شعر فارسی، دیوان فخری هروی، دیوان عطار شیرازی و... از جمله کارهایی است که به دست استاد قلم خوردهاند.
این هنرمند پس از سالها مبارزه با بیماری تنفسی، 23 مهرماه به کما رفت و پس از 10 روز زندگی در میان عالم کما و هوشیاری، به دیدار پروردگارش شتافت. هماکنون ایشان در قطعه هنرمندان در مجاورت همسایگان خود، منوچهر نوذری، پوپک گلدره، حسین ابراهیمی و دیگران آرمیده است. روحش شاد.