به این ترتیب، گوزنهای زرد ایرانی، در پی از دست دادن امکان حیات در زیستگاه اصلیشان یعنی منطقه حفاظت شده کرخه و دز و تجربههایی همچون اسکان در دشت ناز ساری و لوندویل آستارا، این بار به همسایگی تهران میآیند.
به گزارش همشهری، این طرح با 2دیدگاه کاملا متفاوت مواجه شده است. از یک سو، برخی با توجه به نزدیکی خجیر به پایتخت و قابلیتهای بالای اکوتوریستی آن، این طرح را مثبت ارزیابی میکنند.
اما برخی دیگر با اشاره به معیارها و ضوابط جهانی محیط زیست که ورود هر گونه غیر بومی اعم از گونههای جانوری و گیاهی را به پارک ملی ممنوع اعلام کردهاست، تاکید میکنند، کشیدن فنس و آوردن گوزن زرد به قدیمیترین پارک ملی ایران تبعات ناگواری بر اکوسیستم این پارک خواهد داشت.
کما اینکه در حال حاضر نیز ارزشهای اکولوژیکی این پارک به دلیل تخریبهای متعدد از جمله تعبیه خطوط لوله گاز در معرض تهدید جدی قرار دارد.
دکتر برهان ریاضی، کارشناس محیطزیست، با بیان اینکه پیش از انتقال اینگونه به زیستگاه جدید ضروری است، نقطه مورد نظر از زوایای مختلف بررسی و ارزیابی شود به همشهری گفت: گستره زیستی گوزنزرد در گذشته بسیار وسیع بوده به طوری که زاگرس، غرب و زاگرس غربی و بخشهایی از مناطق عراق را در بر میگرفته است.
اما این گونه زیبا و نادر حیات وحش هیچگاه به فلات مرکزی ایران به ویژه مناطق خشک داخلی و اطراف تهران وارد نشده است.
این استاد دانشگاه تصریح میکند: پارک ملی بنا به تعاریف بینالمللی، بارزترین سیمای منابع طبیعی یک کشور است که تکرار شدنی نیست و از همین رو، برخورد با این نوع پارک از ضوابط شدیدی برخوردار است به طوری که در یک منطقه حفاظت شده میتوان از برخی موارد اغماض کرد. اما در پارک ملی باید نکات و ضوابط به طور دقیق رعایت شود.
ریاضی در خصوص ورود گوزن زرد به پارک ملی خجیر میگوید: گوزن زرد گونه بسیار با ارزشی است اما به معنای آن نیست که اگر یک گونه جانوری در اکوسیستم خودش جایگاه با ارزش داشت اگر به منطقه دیگر برده شود در آنجا نیز مطلوب باشد، چرا که ممکن است در مناطقی که محل زیست این گونه نباشد تبدیل به آفت شود به ویژه آنکه این حیوان قادر به حرکت در مناطق صعبالعبور و صخرهای نیست و ممکن است به دلیل آنکه در این مناطق دشمن طبیعت ندارد مشکل آفرین شود.
چنانکه در جزیره اشک، این گونه به اندازهای تکثیر شده که جمعیت آن در حال حاضر خارج از تحمل پارک ملی ارومیه است.