شنبه ۲۶ فروردین ۱۳۹۶ - ۰۴:۵۲
۰ نفر

این ۱۰ فیلم الزاما بهترین فیلم‌های سیاسی تاریخ سینما نیستند ولی جملگی آثار مهمی‌اند که در آنها صراحت سیاسی کاملا مشهود به‌نظر می‌رسد.

سینما

تولد يك ملت (1915): ديويد وارك گريفيث اولين فيلم سياسي بحث‌برانگيز دنيا را مي‌سازد. گريفيث در «تولد يك ملت» سراغ جنگ‌هاي داخلي آمريكا رفت و فيلمي ساخت كه به‌لحاظ سينمايي شاهكار و به‌لحاظ مضموني اثري نژادپرستانه محسوب مي‌شد.

رزمناو پوتمكين (1925): سرگئي آيزنشتاين در فيلمي كه قهرمان فردي ندارد و ملوان‌ها و مردم در آن قهرمان هستند، مانيفست سينمايي انقلاب روسيه را مي‌سازد؛ فيلمي انقلابي، چپگرا و به‌لحاظ سياسي بسيار مهم كه سكانس معروف پلكان اودسايش هنوز هم به‌شدت تأثيرگذار است.

آقاي اسميت به واشنگتن مي‌رود (1939): اين ساخته فرانك كاپرا حكايت يك روستايي ساده‌دل به‌نام جفرسون اسميت با بازي جيمز استوارت است كه مقابل سياستمداران فاسد آمريكايي مي‌ايستد و درنهايت به پيروزي مي‌رسد.

همه مردان شاه (1949): رابرت راسن خالق «بيلياردباز» در سياسي‌ترين فيلم كارنامه‌اش سراغ زندگي ويلي استارك، سياستمدار پوپوليست آمريكايي رفت؛ فرماندار و سناتور ايالت لوييزيانا كه ظاهرا برضد سياست قيام كرد، ولي خودش هم عملكرد جالبي از خود به‌جا نگذاشت و درنهايت ترور شد.

كانديداي منچوري (1962): فيلم صريح جان فرانكن هايمر به‌دليل مضمون ضدكمونيستي‌اش با انتقادهاي زيادي مواجه شد، ولي اين شاهكار دوران جنگ سرد، تصويري دقيق و تكان‌دهنده از فضاي دورانش و روح و روان زخم‌خورده قهرمانش ارائه مي‌دهد.

زد (1969): اين احتمالا مشهورترين فيلم سياسي دنياست. گاوراس به‌عنوان يكي از سياسي‌ترين كارگردان‌هاي تاريخ سينما قصه‌اش را در كشوري بدون نام روايت مي‌كند، ولي آشكار است كه او به يونان و كودتاي سرهنگان اشاره دارد.

جسدهاي سرشناس (1976): از بهترين‌هاي فرانچسكو رزي. ماجراي قتل‌هاي زنجيره‌اي چند مقام قضايي كه يك بازرس مصمم با بازي لينو ونتورا پرونده‌شان را پيگيري مي‌كند.

مرد آهنين (1981): فيلمي درخشان از آندره وايدا كه با تماشايش مي‌توان به تصوير درستي از جنبش كارگري همبستگي لهستان رسيد.

جي.اف.كي (1992): اليور استون مثل دادستان آرمانگراي فيلمش مي‌كوشد تا پرونده قتل جنجال‌برانگيز جان‌اف‌كندي را بازخواني كند و به اين نتيجه برسد كه سيا او را قرباني كرده است.

بادي كه كشتزار جو را تكان مي‌دهد (2006): نمي‌شود سراغ سينماي سياسي رفت و به كن لوچ اشاره نكرد؛ فيلمساز كهنه‌كار و چپگراي انگليسي در بادي كه كشتزار جو را تكان مي‌دهد ماجراي ارتش جمهوري‌خواه ايرلند در دهه20 ميلادي را روايت كرده.

کد خبر 366978

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha