«بازرس و رکس» شاید جزو موفق‌ترین سریال‌هایی باشد که نقش اول آن را یک حیوان بازی می‌کند. رکس (که نام اصلی‌اش هم همین است) سگی است از نژاد برنارد شپرد که با هوش عجیب و مافوق تصورش، یک‌جورهایی تمام گره‌های پلیسی سریال را به تنهایی باز می‌کند.
در حقیقت، سریال «بازرس و رکس» بیشتر از اینکه یک سریال پلیسی باشد، یک سریال حادثه‌ای است که رکس به همراه صاحبش – موزر – (با بازی توبیاسر مورتی) به دل ماجرا می‌زنند و آخرسر، پیروز از آن بیرون می‌آیند.
رکس غیر از اینکه می‌تواند به‌راحتی درها را باز و بسته کند، به تلفن‌ها جواب بدهد و در وقت ناراحتی‌اش کت موزر را روی زمین بکشد یا کفش‌هایش را قایم کند، در بسیاری از قسمت‌ها، تنها حلال مشکلات است؛ یک بار یک دختر که به خاطر دیابت شوکه شده است را از مرگ حتمی نجات می‌دهد؛ در قسمتی دیگر زنی که قصد خودکشی دارد را با بامزه‌بازی‌هایش به زندگی برمی‌گرداند و در عملی حیرت‌انگیز، موزر بیهوش و زخمی را به وسیله موبایل نجات می‌دهد.
رکس در یکی از قسمت‌ها به‌تنهایی یک ماجرای گروگانگیری را حل می‌کند؛ او خودش را به زور از سوراخ هواکش محل حادثه عبور می‌دهد و سپس با پارس کردن‌های مداوم، گروگانگیرها را خلع سلاح می‌کند . اما با این حال رکس سگ بسیار حساسی است؛ از بوی جوراب متنفر است و به اسم «زن» و «دامپزشک» حساسیت دارد.
این همه جذابیت – آن هم در یک سگ– باعث شده است که این مجموعه در 42 کشور جهان پخش شود و در تمام آنها جزو پرطرفدارها باشد؛ مجموعه‌ای که عنوان اصلی‌اش «کمیسر رکس» است؛ نامی کاملا برازنده سریال که در آن رکس را تا مقام کمیسری ارتقا داده‌اند؛ اما متاسفانه باز هم با بی‌سلیقگی تمام، این اسم در کشورمان تبدیل شد به «بازرس و رکس
