شنیده می‌شود بهزاد کتیرایی با توصیه یکی از معاونان رئیس سازمان تربیت بدنی تقریباً در انتخابات کاراته بدون رقیب مانده است. این شاید مشابه همان رفتارهایی باشد که چند سال قبل حبیب‌الله ناظریان، رئیس پرسابقه فدراسیون کاراته را از این فدراسیون جدا کرد.
برخی از منابع می گویند تا روز دهم بهمن‌ماه سال جاری که روز برگزاری انتخابات کاراته است نمی‌توان به وقوع اتفاق خاصی خوشبین بود، چراکه سناریوی تنظیمی این انتخابات واجدفضای رقابت نیست و افرادی که خود را نامزد کرده‌اند، نمی‌توانند شرایط یکسانی برای نامزدی و حضور در انتخابات داشته باشند. در میان لیست 21 نفره نامزدها در همان نگاه اول می‌توان حدس زد که فضای انتخاباتی کاراته داستان خاص خود را دارد.
ناظریان، آشوری و ابراهیمی از جدی‌ترین گزینه‌های مطرح تا قبل از پایان ثبت‌نام بودند گرچه در آخرین روز محسن آشوری به نوشته خبرگزاری مهر در انتخابات ثبت‌نام کرد. به نظر می‌رسد آنها نخواسته‌اند در انتخاباتی که همه پیش‌فرض‌های آن دال بر حمایت از فردی خاص است حضور یابند و به همین دلیل خود را کنار کشیده‌اند. البته که کناره‌گیری افرادی با این همه سابقه روشن در کاراته ضرری واقعی به این ورزش است و اعتبار این رشته را خدشه‌دار خواهد کرد.
به‌زعم کارشناسان کاراته، با ورود کتیرایی که با توجه به حمایت سازمان تربیت‌بدنی جدی‌ترین گزینه انتخاب در مجمع است، گروه تازه‌ای سکان هدایت کاراته را به دست می‌گیرند.
آشوری پیش از ثبت‌نام گفته بود اگر قرار است سازمان از من حمایت نکند، ورودم به انتخابات بی‌معنی است که این نشان می‌دهد انتخابات کاراته توسط جریانی خاص هدایت می‌شود. این گفته بهزاد کتیرایی که در راستای سیاست‌گذاری‌های خود در کاراته مطرح شده که «مسلماً آنهایی که با سیاست‌های فنی فدراسیون مطابقت نداشته باشند، نمی‌توانند مسئولیتی بگیرند» خود نشان‌دهنده آن است که افرادی نظیر آشوری هرگز نمی‌توانند در فدراسیون آتی با مدیران کاراته به همفکری و تعامل لازم برسند و به همین دلیل کنار کشیده‌اند.
نگرانی دیگری که با ورود بهزاد کتیرایی به کاراته وجود دارد، چالش وی با حدود 60 سبکی است که در حال حاضر در کاراته ایران مشغول به فعالیت هستند.
این سبک‌ها اعم از کنترلی یا غیرکنترلی، مدتی است سامان‌دهی شده‌اند و حالا با ورود تفکری نوین به فضایی که آنها خود را طبق سیاست‌گذاری‌های فدراسیون قبلی با آن هماهنگ کرده‌اند، می‌تواند دردسر تازه‌ای باشد که ظاهراً هیچ‌کس فکری برای آن نکرده است.
کتیرایی در این رابطه گفته است: « تمامی سبک‌ها اعم از کنترلی یا غیرکنترلی مورد حمایت من قرار خواهند داشت و علاوه بر آن از تمامی پیشکسوتان و افرادی که عمر خود را در کاراته گذرانده و در این بخش سرمایه‌گذاری کرده‌اند حمایت کرده و هر کاری که بتوانم برای آنها انجام خواهم داد.»
به هر حال به نظر می‌رسد کاراته ایران که اتفاقاً بعد از 18 سال در دوره قبلی مسابقات جهانی فنلاند با کسب 2 مدال طلا خود را در سطوح بالای جهانی مطرح کرده است، با ورود افراد جدید ممکن است بسیاری از نیروهای کارآمد خود را از دست بدهد. آنچه اهالی کاراته به شدت آن را مورد توجه قرار داده‌اند این است که چرا با توجه به اینکه امروزه افراد بزرگی در کاراته حضور دارند، فردی جدا از خانواده کاراته مسئولیت اصلی این رشته را به دست می‌گیرد؟
به این اسامی توجه کنید: کتیرایی، آشوری، زمانی، آشتیان، کاکاوند، باغدارنیا، زعیم‌کهن، شریعت، سوری، ناصری، اکبری، عیوضی، میرعبدالله و لویی. اینها کسانی هستند که برای شرکت در انتخابات کاراته ثبت‌نام کرده‌اند. مجمع فدراسیون کاراته باید از میان این افراد روز 10 بهمن‌ماه 86 یک نفر را به عنوان رئیس فدراسیون برای مدت 4 سال انتخاب کند. این سوالی است پاسخ آن حدود یک ماه دیگر مشخص می‌شود.
سلیمانی: همه شانس انتخاب شدن، دارند
علیرضا سلیمانی، سرمربی تیم ملی کاراته به دور از غوغای موجود در این رشته در رابطه با مسابقات انتخابی تیم ملی می‌گوید: افرادی که لایق باشند، می‌توانند در این مسابقات خود را نشان دهند. من قول می‌دهم هرکس با قدرت شرکت کند، انتخاب خواهد شد، حتی نفرات گمنامی که عملکرد خوبی دارند اما در مبارزات شکست می‌خورند. وی می‌افزاید: وقتی کاراته‌کاریی از سکوی قهرمانی پایین می‌آید دیگر قهرمان نیست و اگر تمرین نکند محکوم به باخت است.
