در این مذاکرات عملاً موضوعاتی چون صیانت از تمامیت ارضی، پشتیبانی از دولت و ایجاد امنیت و ثبات در داخل عراق، مورد نظر جمهوری اسلامی ایران بوده است.
دستگاه دیپلماسی عملاً در خصوص عوامل بی‌ثباتی در داخل عراق با ایالات متحده آمریکا دارای اختلاف نظر جدی است، آنچه از نظر ما مسلم است، سپردن امور به دست ملت و دولت عراق بر اساس قانون اساسی این کشور می‌تواند صلح و ثبات را ایجاد کند.
اما ایالات متحده آمریکا درصدد تقویت منافع خود و ادامه حضور نیروهای آمریکایی با هدف سوق دادن حاکمیت در عراق در راستای منافع ایالات متحده است و عملا این مسئله ایجاد یک امنیت با ثبات در داخل عراق را مورد خدشه جدی قرار داده است.
از یک طرف در ماه‌های اخیر مقوله تجزیه عراق مورد توجه برخی از سیاستگذاران ایالات متحده قرار گرفته است و از طرف دیگرتقویت نکردن جدی دولت این کشور نیز مطمع نظر مسئولان آمریکا بوده است.
در چنین شرایطی ایران با تجزیه عراق به‌شکلی جدی مخالف است و تقویت دولت نوری مالکی را در جهت ایجاد صلح و ثبات و آرامش در داخل عراق بسیار با اهمیت می‌داند.
از طرف دیگر امروز موضوع عراق به‌عنوان یک چالش جدی در سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا مورد توجه جریانات مختلف سیاسی داخل آمریکاست و با توجه به نزدیکی انتخابات ریاست‌جمهوری از یک‌سو جمهوریخواهان خواستار حل و فصل مسئله عراق به شکلی آبرومند می‌باشند که بتوانند از این اهرم در انتخابات آینده ریاست‌جمهوری استفاده کنند و از سوی دیگر دموکرات‌ها با نقد جدی بر سیاست خارجی نومحافظه‌کاران عملاً از این موضوع به‌عنوان یک اهرم جدی برای تضعیف جمهوریخواهان و تقویت خود در انتخابات آتی استفاده می‌کنند.
در چنین وضعیتی است که جمهوری اسلامی با یک معادله چند وجهی مواجه است و طبعاً دستگاه دیپلماسی باید با دقت نظر کامل در این مقوله و مسئله وارد شود و به نظر می‌رسد اصل اعلام مذاکرات و سپس تغییر تاریخ مذاکره به چنین پیچیدگی‌هایی بر می‌گردد.
*مخبر کمیسیون
امنیت ملی و سیاست خارجی
