هرچند از ابتدا هم قرار بر شرکت طرف دولتی ماجرا نبود، اما در یک نتیجه‌گیری منطقی، پیش‌بینی شکست این مذاکره در خانه هنرمندان، دشوار به‌نظر نمی‌رسید؛ چرا که ضلع سوم مثلث بودجه کشور، دولت است که اتفاقا در نقش وتر، بازی برابری با 2 ضلع دیگر ندارد.
دولت، سهم بخش فرهنگ را تعیین و پس از آن، خرج می‌کند و در واقع در این مثلث احتمالا قائم‌الزاویه، نقش نگهدارنده و متصل‌کننده اضلاع دیگر را برعهده دارد.
اما طرف‌های مذاکره خانه هنرمندان در یک روز برفی و سرد، بدون وتر روبه‌روی یکدیگر نشستند و از هر دری گفتند، جز آن چه که قرار بود بگویند.
پرده اول: هنرمندان
طرف هنری ماجرا که از روسای انجمن‌ها و خانه‌های هنری از موسیقی و تئاتر تا هنرهای تجسمی و شعر و معماری را شامل می‌شد، سرانجام پس از مدت‌ها مسئولان و دولتمردانی را روبه‌رویشان یافته بودند که می‌شد با خیال راحت سرشان داد کشید و حسابی خالی شد.
اما ظاهراً این فرصت، آن‌چنان غنیمت بوده است که هنرمندان فراموش کردند نمایندگان مجلس با اعضای دولت فرق می‌کنند و هرچه فریاد داشتند بر سر وتر که احتمالا در زوایای دیگری از افق، به سوی بی‌نهایت حرکت می‌کرد، کشیدند.
ایرج راد، رئیس خانه تئاتر(به نایب‌رئیس کمیسیون فرهنگی نگاه می‌کند، نور مقطعی سرخ): «باید دید که آیا هنر قابل قبول برای مسئولان است یا خیر. از کنار هنر رد می‌شویم و حتی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی واژه هنر نیز دیده نمی‌شود.»
پرده دوم: نمایندگان
اما ضلع دیگر مثلث ناقص‌الاضلاع روز یکشنبه نیز ناگهان خود را در مقابل بازیگرانی می‌دید که دیالوگ‌هایشان را بی‌نهایت تمرین کرده بودند و بی‌نهایت منتظر آغاز اجرا بودند و از اساس بیش از آن که نقش اصلی خود را بازی کند، اجرای نقش وتر را برعهده گرفت.
نمایندگان مجلس که در همه دیالوگ‌های گذشته خود، در کنار هنرمندان ساده و دور از سیاست قرار می‌گرفتند و یکصدا از کمی بودجه و سهم اندک بخش فرهنگ و مظلومیت فرهنگی و... حرف می‌زدند، اجرای یکشنبه را برخلاف انتظار همه تماشاگران مشتاق، به سوی دیگری بردند.
عباسعلی اختری، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس (به همه بازیگران مقابلش نگاه می‌کند، دستش را بالا می‌برد و به آسمان اشاره می‌کند): «هنر نیز باید در جهت اهداف نظام باشد.
نظام حکومتی درصورتی از یک موسیقی و تولید آن حمایت می‌کند که در جهت اهداف الهی باشد.
با آموزه‌های غربی نمی‌توان کشور اسلامی را اداره کرد. در عرصه فرهنگ و هنر آمار و گزارش‌های نامطلوبی ارائه دادند و به‌طور مثال خانه هنرمندان بود که خواستار عوض شدن رویه آن شدیم و حال در خدمت شما هستیم.»
پرده می‌افتد. وتر همچنان در بی‌نهایت به حرکتش ادامه می‌دهد.
