اکنون این بیمارستان پس از فراز و فرودهای بسیار درحال بازسازی است و بخش‌های جدیدی به این مرکز خیریه، که وقف نیازمندان شده است، در حال اضافه شدن است. به بهانه اجرای طرح توسعه و فعال شدن بخش‌های جدید آن، با دکتر «ناصر ایروانی» رئیس بیمارستان بازرگانان درباره توسعه بیمارستان و نقش آن در بهبود وضع سلامت مردم منطقه گفت‌وگو کرده‌ایم.
- بسیاری ازساکنان منطقه و کسانی که به بیمارستان بازرگانان می‌آیند از سابقه خیریه این بیمارستان اطلاع دارند. آیا قرار است خدمات بیمارستان همچنان برای اقشار ضعیف با قیمت ارزان ارائه شود؟
این بیمارستان با هدف ارائه خدمات درمانی به اقشار محروم به ویژه در جنوب شهر ساخته و وقف این قشر شده است. قرار نیست در سرویسدهی به اقشار نیازمند مراجعه‌کننده به بیمارستان، برای متولیان نفع مالی وجود داشته باشد. مسئولان اتاق بازرگانی تلاش می‌کنند تا هزینه‌های بیمارستان تأمین شود و غیر آن، برنامه‌ای برای درآمدزایی از این مرکز ندارند.
- به نظر می‌رسد بخش‌هایی در بیمارستان فعالیت خود را آغاز کرده است که تا پیش از این مراکز درمانی منطقه ۱۲ و محدوده جنوب شهر از آن بی‌بهره بوده‌اند.
منطقه ۱۲ و نقاط جنوبی پایتخت بخش ویژه جراحی قلب و آنژیوگرافی نداشت. در بیمارستان بازرگانان بخش آنژیوگرافی و جراحی قلب برای نخستین بار راه‌اندازی شده است. بسیاری از بیماران نیازمند جنوب شهر که مشکل قلبی و عروقی دارند برای استفاده از خدمات ارزان‌قیمت به این مرکز مراجعه می‌کنند. با این روند، برنامه‌هایی برای تبدیل بیمارستان به یکی از قطب‌های درمان بیماران قلبی داریم.
- یعنی قرار است بخش قلب بیمارستان توسعه یابد؟
بله. به‌زودی دستگاه سی، تی، اسکن قلب که نمونه آن تنها در بیمارستان «قلب تهران» و بیمارستان «شهید رجایی» وجود دارد در بیمارستان نصب می‌شود. با استفاده از این دستگاه که برای خرید آن میلیاردها تومان هزینه شده است، بدون نیاز به آنژیوگرافی می‌توان از وضعیت دقیق رگ‌های بیمار آگاه شد. در این روش، رگ‌های بسته شده در حداقل زمان شناسایی می‌شوند و نیاز به جراحی آنژیو نیست. با این روش می‌توان برای درمان بیمار با حداقل هزینه اقدام کرد.
- آقای دکتر، اطراف بیمارستان شما مراکز پزشکی و خیریه زیادی فعالیت می‌کنند. تا چه اندازه با این مراکز در ارتباط هستید؟
در حال حاضر، ۹ بیمارستان و تعداد زیادی خیریه در منطقه فعال است. شاید از نظر دسترسی مردم به خدمات بیمارستانی در وضع خوبی باشیم، اما بسیاری از افراد ساکن منطقه پول لازم برای درمان بیماری خود را ندارند. خیریه‌ها نقش مهمی در حمایت بخشی از این افراد دارند. واقعیت این است که اغلب خیریه‌ها و درمانگاه‌های وابسته، به شکل جزیره‌ای فعالیت می‌کنند. تاکنون چندین بار برای ایجاد ارتباط و تعامل دو جانبه بین بیمارستان و خیریه‌های اطراف اقدام شده است. به نظر می‌رسد که خیریه‌ها دوست دارند اطراف خودشان شلوغ باشد و نمی‌خواهند با مراکز دیگری که می‌توانند به آنها کمک کنند، هم‌افزایی پیدا کنند.
- فکر می‌کنید این هم‌افزایی می‌تواند کمکی به ارتقای خدمات بهداشت و درمان منطقه باشد؟
بیمارستان امکاناتی دارد که خیریه‌ها ندارند. خیریه‌ها هم امکاناتی دارند که شاید در اختیار بیمارستان نباشد. باورم این است اگر هم‌افزایی میان خیریه‌ها و درمانگاه‌هایی که به شکل عام‌المنفعه فعالیت می‌کنند با بیمارستان ایجاد شود، سطح ارائه خدمات درمانی به افراد بالا می‌رود. این کار سبب رضایت بیمار می‌شود و هزینه‌های درمانی را کم می‌کند.
- یعنی این آمادگی را دارید تا با گروه‌های خارج از بیمارستان مانند سراهای محله یا مراکز آموزشی برای ارتقای سلامت مردم منطقه برنامه‌های مشارکتی داشته باشید؟
بدون شک. با شهرداری جلساتی داشتیم و از آنان خواستیم تا فضایی را فراهم کنند تا گروه‌های پزشکی بیمارستان در سراهای محله حاضر شوند و برنامه‌های آموزشی حوزه سلامت را برای اهالی محله‌ها اجرا کنند. حتی با آموزش و پرورش منطقه نیز تعامل کرده و از آنان خواسته‌ایم دانش‌آموزان را به بیمارستان بیاورند تا با حضور در بخش‌های مختلف با نحوه پیشگیری از بروز بیماری آشنا شوند.
- به تازگی شنیده‌ایم بیماران ساکن منطقه پس از ترخیص، از سوی بخش «حمایت‌های اجتماعی» بیمارستان رصد می‌شوند. این کار با چه هدفی انجام می‌شود؟
یکی از نواقص کار درمان این است که بیمار پس از خروج از بیمارستان رها می‌شود. برای نخستین بار در کشور، در بخش حمایت‌های اجتماعی بیمارستان، شرایط پس از ترخیص افراد ساکن منطقه، که از خدمات بیمارستان استفاده کرده‌اند، بررسی می‌شود. کارشناس از بیمار می‌پرسد که آیا رژیم دارویی یا غذایی‌اش را رعایت کرده است، زمانی که قرار بوده است پیش پزشک برود رفته یا خیر و اگر این امور انجام نشده به چه علت بوده است. ممکن است ناتوانی مالی سبب جلوگیری از مراجعه به پزشک شده باشد یا بیمار همراهی برای ادامه روند درمان نداشته باشد. کارشناسان با مراجعه به منزل بیمار در حد توان پیگیر ادامه روند درمان فرد خواهند شد.
- همان‌گونه که اشاره کردید بیمارانی هستند که به دلیل مشکلات مالی درمان خود را نیمه‌کاره رها می‌کنند. تا چه اندازه با این مشکل روبه‌رو هستید؟
متأسفانه این مسئله از دغدغه‌های روزمره مسئولان نظام سلامت است و ما هم با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنیم. برای جلوگیری از ترک روند درمان از سوی بیمار، در واحد مددکاری سلامت بیمارستان با بیمار ارتباط نزدیک داریم. از بیمار پرسیده می‌شود که دارویش را به وقت خورده است یا خیر؟ زمان ویزیت بعدی بیمار از سوی بیمارستان یادآوری می‌شود و اگر بیمار برای ویزیت مراجعه نکند چرایی حضور نیافتن بررسی می‌شود.
برخی بیماران تنها هستند و نمی‌توانند به تنهایی بیمارستان بیایند یا مشکل مالی دارند. درهر۲ صورت، کارشناسان بیمارستان به محل زندگی بیمار عزیمت کرده و او را برای تکمیل درمان به بیمارستان منتقل می‌کنند. با این روش تقریباً می‌توانیم بگوییم‌درصد بالایی از بیماران بیمارستان، درمان خود را به طور کامل پیگیری می‌کنند.
نظر شما