از سوی دیگر، در دسترس بودن لوازم آرایشی و بهداشتی تقلبی که اغلب با قیمتی بسیار پایین‌تر از انواع استاندارد به فروش می‌رسند نیز سبب شده تا بر شیوع بیماری‌های پوستی و اختلالات بهداشتی افزوده شود.
بر همین اساس، چند روز قبل، روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی ایران طی اطلاعیه‌ای از تمام شهروندان خواست تا جهت حفظ سلامت و جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های مختلف پوستی از خرید هرگونه اقلام آرایشی و بهداشتی بدون پروانه ساخت معتبر با مجوز ورود از وزارت بهداشت، خودداری کنند.
این اطلاعیه، بر ممنوعیت خرید و فروش لنزهای رنگی و مایع شست وشوی لنز در فروشگاه‌های عرضه مواد آرایشی و بهداشتی هم تأکید کرد.
این در حالی است که براساس ماده 11 قانون مواد خوردنی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی لازم است تا مشخصات نام فرآورده، شماره پروانه ساخت و سری ساخت، حجم با وزن خالص، تاریخ تولید و انقضا، ترکیبات مواد تشکیل دهنده، نشانی کارخانه تولید‌کننده و شرایط نگهداری روی بسته‌بندی کلیه اقلام ساخت داخل به صورت فارسی، خوانا و مشخص نوشته شده باشد.
چند درصد از محصولات آرایشی که ما استفاده می‌کنیم چنین شرایطی دارند؟
اگرشما یکی از آن افرادی هستید که فکرمی کنند محصولات آرایشی بهتر و به‌اصطلاح «اورجینال»تر، آنهایی هستند که حتی یک کلمه فارسی هم روی بدنه آنها پیدا نمی‌شود، باید بدانید که سخت در اشتباهید، چرا که وجود برچسب‌های فارسی نویس روی لوازم آرایشی و بهداشتی در واقع به نوعی تأیید این محصولات از سوی وزارت بهداشت است.
این کار در واقع تمهیدی برای پیشگیری از فروش انواع تقلبی و تاریخ مصرف گذشته نیز به شمار می‌آید.
بد نیست بدانید که مواردی همچون شماره ثبت، شماره بهره برداری و بارکد به هیچ عنوان نشانه مجوز تولید بهداشتی نیست و مواد آرایشی و بهداشتی حتما باید دارای پروانه ساخت با مجوز رسمی ورود از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی باشند.
نکته دیگری که در مورد محصولات آرایشی و بهداشتی وجود دارد، بروشوری (راهنما) است که داخل بسته‌ها قرار می‌دهند وتوجه به اطلاعات موجود در آنها کمک بسیاری به مصرف به جا، اندازه و مناسب این محصولات می‌کند. همچنین مطالعه این راهنما سبب می‌شود تا جلوی استفاده‌های اشتباه به‌دلیل نام‌های مشابه گرفته شود.
مارک‌های معروف درچمدان‌های تقلب
اینکه کشور ما سومین مصرف‌کننده لوازم آرایش در خاورمیانه است خبر تازه‌ای نیست، اما مسئله اینجاست که بنابربرآوردهای غیررسمی، ۲۵ تا ۳۰درصد کل این محصولات تقلبی و غیراستاندارد است و ازافغانستان، پاکستان و کشورهای حوزه خلیج فارس، از طریق قاچاق و تجارت چمدانی وارد کشور می‌شود.
دکتر علی رادمنش متخصص پوست و مو معتقد است که بیش از 50درصد کرم پودرها و مواد ساخت ریمل‌های آرایشی تقلبی است و سودجویان با افزودنی‌های غیرمجاز و انواع چربی‌هایی که معلوم نیست از چه چیز به دست آمده این مواد را تولید می‌کنند.
البته بیشتر این محصولات آرایشی به صورت دستفروشی در سطح شهر عرضه می‌شود و جمع آوری آنها مشکل است، بنابراین بهترین روش این است که به مردم این آگاهی داده شود که از این لوازم آرایشی فاقد مجوز از وزارت بهداشت استفاده نکنند.
بنا به گفته فروشندگان لوازم آرایش، در حال حاضر لوازم آرایشی مثل کرم پودر، پن کیک و ریمل بیشترین فروش را دارند و تفاوت قیمت بین محصول واقعی وانواع تقلبی در مورد مارک‌های معروفی مثل لانکوم، کلینیک، اورئال و دیور گاهی تا 30 هزار تومان هم می‌رسد.
البته در مواردی هم اختلاف قیمت انواع تقلبی با اجناس اصلی آنقدر نیست که اساسی برای قضاوت تلقی شود چرا که اجناس تقلبی گاهی با چنان دقتی درست می‌شوند که تنها اهل فن آن را تشخیص می‌دهند.
اهالی فن هم معتقدند که مهم‌ترین علامت شناسایی اجناس تقلبی، طرز بسته بندی وکیفیت آن است زیرا هرچقدر هم بسته بندی محصولات تقلبی با مهارت انجام شود به‌دلیل آنکه می‌خواهند تولید چنین محصولاتی کم هزینه باشد، قوطی‌های بسته بندی آن از کیفیت بسیار پایین برخوردار است و روی بسته بندی مواردی نوشته شده که حتی در کاتالوگ داخلی آن نوشته نشده است.
نکته دیگر این است که برخی از محصولات معروف قدیمی به‌دلیل همین تقلبات از رده تولید خارج شده‌اند و اصل آن دیگر وجود ندارد مثل محصولات «یاردلی» که در حال حاضر بعد از فروش کارخانه با مارک «بانداستریت» عرضه می‌شود و این موضوع را فقط افرادی که کاملاً از بازار آگاهند می‌دانند.
چشم‌های شیشه‌ای پشت ویترین‌ها خطرناکند
خرید و فروش انواع لنزهای رنگی و مایعات شست‌وشوی لنز در فروشگاه‌های عرضه مواد آرایشی و بهداشتی از موارد دیگری است که طبق اطلاعیه دانشگاه علوم پزشکی ایران ممنوع شده است چرا که لنزهای تماسی رنگی اگرچه ممکن است از نگاه مصرف‌کننده یک وسیله زیبایی و آرایشی محسوب شوند اما وسیله‌ای طبی هستند و تجویز آنها توسط آرایشگران یا توزیع آن توسط داروخانه‌ها می‌تواند بسیار خطرناک باشد.
خطرناک‌ترین عارضه ناشی از استفاده از لنزهای نامناسب، خصوصا لنزهای نرم، ایجاد عفونت قرنیه است که نوعی از آن می‌تواند به سرعت عفونت کرده و حتی منجر به سوراخ شدن قرنیه و نابینایی شود.
از عوارض دیگر می‌توان به انواع خراش‌های قرنیه اشاره کرد که این نیز خود می‌تواند منجر به عفونت شده و ایجاد حساسیت نسبت به چند لنز یا محلول نگهدارنده لنز کند.
نکته دیگری که در مورد خرید لنز از فروشگاه‌های لوازم آرایشی و حتی داروخانه‌ها، بدون مراجعه به چشم پزشک وجود دارد، بی‌بهره ماندن از توضیحات اولیه پزشکی است که هر فردی برای استفاده از لنز باید بداند.
نحوه و مدت استفاده از لنز، طرز گذاشتن و برداشتن لنز از روی چشم و طریقه نگهداری آن مواردی هستند که در فروشگاه‌ها، هیچگاه توضیح داده نمی‌شوند چرا که اطلاعات فروشنده از خریدار نه تنها بیشتر نیست که درمواردی بسیار هم کمتر است.
