به گزارش ایسنا، حمید ضیایی‌پرور - مدرس ارتباطات با بیان این مطلب اظهار کرد: روزنامه‌نگاری آنلاین که از آن به عنوان روزنامه‌نگاری الکترونیکی و یا سایبر نیز یاد می‌شود، هر نوع ژورنالیسم یا رسانه‌نگاری که به کمک ابزارهای الکترونیکی مانند اینترنت، رایانه و تلفن همراه انجام می‌شود را شامل شده و هر فردی که در تولید، انتقال و انتشار اطلاعات از طریق این ابزارها عمل کند نیز ژورنالیست آنلاین نامیده می‌شود.
وی افزود: تفاوت روزنامه‌نگای آنلاین با روزنامه‌نگاری سنتی در این است که روزنامه‌نگاری آنلاین دارای ویژگی‌هایی از قبیل فراگیر و تعاملی بودن، سرعت انتشار بالا و استفاده از امکانات مولتی‌مدیاست که مثلا در حوزه‌ی تعاملی بودن، این نوع از رسانه با سرعت تقریبا همزمان با انتشار اولین اطلاعات، می‌تواند از واکنش مخاطبان نسبت به آن‌ها اطلاع یابد.
او از بین رفتن مرز زمان و مکان را از ویژگی‌های دیگر روزنامه‌نگاری آنلاین عنوان و تصریح کرد: مطالب منتشر شده توسط رسانه‌های سنتی عمر مفید کمی دارند که در مورد روزنامه‌ها چند روز و در حوزه‌ی رادیو و تلویزیون نیز تنها چند لحظه است و پس از این مدت از بین می‌رود؛ این در حالی است که اطلاعات انتشار یافته از سوی روزنامه‌های آنلاین زمان خاصی نمی‌شناسد و مخاطب می‌تواند به اطلاعات مثلا دو سال پیش منتشر شده در این رسانه‌ها نیز، به راحتی دست پیدا کند.
این دانشجوی دکترای ارتباطات، با اشاره به اینکه روزنامه‌نگاری آنلاین، مفهوم تیراژ در مطبوعات را کاملا دگرگون کرده است، ادامه داد: در رسانه‌های سنتی، تعداد مخاطبان بر اساس تعداد بیننده و یا نسخ چاپ شده تعیین می‌شود، اما در روزنامه‌نگاری آنلاین مفهوم تیراژ، در طول زمان متغیر شده و به دیدگاه مخاطب وابسته می‌شود.
به گفته‌ی وی مفاهیم دروازه‌بانی خبر، ممیزی و سانسور نیز در روزنامه نگاری آنلاین بسیار کمتر دیده شده و خطوط قرمز نیز نسبت به رسانه‌های سنتی در آن بسیار کم‌رنگ‌تر است، به این معنا که با وجود کنترل‌هایی مانند فیلترینگ، بازهم فضای آنلاین، آزاد‌تر، دموکراتیک‌تر و در نتیجه جذاب‌تر است.
او با بیان اینکه روزنامه‌های آنلاین ما را به فضای جهانی وارد کرده‌اند، خاطر نشان کرد: از سال 78 که خروجی خبرگزاری‌های داخلی بر روی اینترنت قرار گرفت، این رسانه‌ها که تا آن زمان سنتی بودند نیز به جرگه‌ی رسانه‌های الکترونیکی و یا روزنامه‌های آنلاین وارد شدند و شرایط استفاده از ویژگی‌های فضای سایبر برای آن‌ها نیز فراهم شد.
ضیایی‌پرور اضافه کرد: افزایش تعداد رسانه‌های آنلاین، ضرورت گسترش آموزش در این حوزه و حتی ایجاد رشته‌ای در این زمینه در دانشگاه‌ها را نیز ایجاب می‌کند، چرا که اغلب فعالان روزنامه‌های آنلاین حال حاضر کشور، به طور تجربی به این حرفه وارد شده‌اند.
وی وب‌سایت‌های خبری، وبلاگ، روزنت، نشریات الکترونیکی و خبرگزاری‌ها را از اشکال مختلف روزنامه‌های آنلاین دانست و افزود: در حوزه‌ی وبلاگ، در حال حاضر وضعیت خوبی را در کشور شاهد هستیم، در حالی که در زمینه نشریات آنلاین که علاوه بر نسخ چاپی، نسخه‌ی الکترونیکی نیز ارائه می‌کنند، دو یا سه نشریه بیشتر در کشور موجود نیست.
به گفته‌ی او در حوزه‌ی خبرگزاری‌ها و وب سایت‌ها هم، آن‌ها با در اختیار داشتن به ترتیب حدود 60 و 100 رسانه، بخشی از اطلاع‌رسانی جامعه را بر عهده دارند.
مدیر سایت خبرنگار، افزایش سرعت اینترنت و ضریب نفوذ آن را، برای دسترسی بیشتر مردم به اینترنت، از راه‌های ارتقای روزنامه‌نگاری آنلاین در کشور عنوان و تصریح کرد: تدوین قوانین حمایتی، در این حوزه بسیار موثر خواهد بود، گرچه به نظر نمی‌رسد این قوانین به زودی آماده شود، چرا که لایحه‌ی مبارزه با جرایم اینترنتی، پس از گذشت مدت‌ها، هنوز بلاتکلیف است.
