سال‌ها قبل معاونت تربیت‌بدنی وزارت آموزش و پرورش، تشکلی به نام «انجمن ورزشی» برای تصمیم‌گیری‌های ورزشی ایجاد کرد که متأسفانه هنوز در آیین‌نامه اجرایی برخی مدارس جایگاه و اهمیتی پیدا نکرده است. یکی از دلایل مهم در این نابسامانی، کمبود نیروی متخصص و ماهر در زمینه فعالیت‌های ورزشی مدارس است که باعث شده «انجمن ورزشی» شرایط لازم برای نشان دادن قابلیت‌هایش را پیدا نکند. برای درک این موضوع می‌توان به چند نکته اشاره کرد.
چندماه از بازگشایی مدارس گذشته، اما هنوز بسیاری از مدارس جنوب تهران از نعمت معلم ورزش محروم مانده‌اند. به گفته شهروندان این کمبود بیشتر در مدارس ابتدایی و در پایه‌های اول تا پنجم دیده می‌شود. برای نمونه می‌توان به برخی از مدارس مناطق۱۶ و ۱۸ اشاره کرد که دانش‌آموزان آنها زنگ ورزش متفاوتی را تجربه می‌کنند. از جایگزین کردن این زنگ با کلاس جبرانی و رفع اشکال درس ریاضی تا حل تکالیف روزانه و... اما حکایت تلخ زنگ ورزش در اینگونه مدارس به همین‌جا ختم نمی‌شود. متأسفانه برخی از مدیران مدارس با به کارگیری کارکنان و کارکنان اداری خود مانند ناظم، دفتردار یا معلمان سایر دروس، زنگ ورزش را برگزار می‌کنند که با کمی تأمل می‌توان متوجه عواقب غیرقابل جبران آن می‌شد. به‌طور مثال بروز صدمات جسمی دانش‌آموزان که بیشتر به دلیل به کارگیری افراد فاقد صلاحیت و غیرمتخصص در زنگ ورزش اتفاق می‌افتد.
نباید فراموش کنیم که «زنگ ورزش» تنها برای گذران وقت و پرکردن برنامه هفتگی دانش‌آموزان نیست بلکه مسئولیت برای مدرسه و مدیران مدارس دارد که گاهی مورد غفلت قرار می‌گیرد. با توجه به تعاریف حقوق ورزشی، بین مربیان ورزشی که در میادین رسمی به‌صورت حرفه‌ای مربیگری می‌کنند و معلمان ورزش مدارس، تفاوتی از لحاظ قانونی و حقوق ورزشی وجود ندارد. در یکی از بندهای این قانون آمده «به‌کارگیری افراد فاقد صلاحیت در امر ورزش، بی‌احتیاطی و بی‌مبالاتی است» بنابراین مدیران مدارس باید در انتخاب مربیان ورزش دقت و توجه کافی داشته باشند، زیرا اگر به دلیل عدم صلاحیت اینگونه مربیان ورزش، صدماتی به دانش‌آموزان وارد شود، خودشان مسئول پیامدهای آن خواهند بود و حتی در ماده واحده قانون مجازات اسلامی باتوجه به صدمات و مخاطراتی که برای دانش‌آموزان به وقوع می‌پیوندد حکم حبس تا یکسال و جزای نقدی پیش‌بینی شده است.
نظر شما