مدت زمانی طولانی بود که سالن‌های تئاتر مستهلک شده بودند به‌خصوص سالن‌های تئاتر شهر که مرکز حرفه‌ای تئاتر است.
همین کهنگی سالن‌ها در بسیاری از موارد گروه‌ها را با مشکلات فراوانی روبه‌رو می‌کرد. مشکلاتی که در هر اجرا، اسباب نارضایتی کارگردان‌ها و بازیگران تئاتر را فراهم می‌کرد. این ضعف‌ها عمدتاً درخصوص تجهیزات فنی و نور و صدا و اکوستیک سالن‌ها بودکه تا حدودی پس از این بازسازی اخیر به سرانجام رسید.
کمبود سالن در سطح شهر یکی از مشکلات اساسی گروه‌های تئاتری بوده و هست. امروز سالن‌هایی که در سطح شهر وجود دارد در مقایسه با حجم عظیم گروه‌ها و علاقه‌مندان تئاتر و دانشجویان بسیار کمتر از حد لازم و ضروری است.
از این‌رو کمبود‌های اساسی در این بخش به چشم می‌خورد که مسئولان این حوزه باید در این باره فکری اساسی کنند و این مشکل را از پیش پای تئاتر کشور بردارند.
البته کمبود سالن و آماده‌سازی سالن‌های مناسب به این معنا نیست که دولت رو به ساخت سالن‌های مجلل تئاتری آور د بلکه با آماده‌سازی سالن‌های ساده اما مجهز و بازسازی برخی از سالن‌های فعلی تئاتر، این مشکل بزرگ، حل شدنی است.
به هر حال فارغ التحصیلانی که سالانه به جمع خانواده تئاتر می‌پیوندند و گروه‌های حرفه‌ای سابقه دار تئاتر باید بتوانند در مکانی مناسب به اجرای آموخته‌ها و نمایش هایشان بپردازند.
کوچک بودن یا بزرگ بودن این سالن‌ها چندان تاثیری در رفع این مشکل ندارد و اساساً باید کوشید تا تعداد این سالن‌ها را افزایش داد تا همه گروه‌های تئاتری چه حرفه‌ای و چه دانشجویی بتوانند از آن بهره ببرند.
پس از آماده‌شدن و افزایش این سالن‌ها می‌توان در باره بهره وری و مدیریت آنها سخن گفت که این خود مقوله و بحث پیچیده‌ای در اداره و تخصیص سالن‌ها به گروه‌های متعدد است که البته در جای خود بحثی جدی را می‌طلبد.
قطعاً اگر سالن‌های مناسبی در هر نقطه از شهر داشته باشیم در مدتی کوتاه خواهیم توانست جایگاه تئاتر را برای مخاطب تضمین کنیم. متأسفانه امروز بسیاری از سالن‌های تئاتری در سطح شهر، تنها به‌خاطر نداشتن امکانات و تجهیزات فنی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند.
