از نظر خواص نیز ایرانیان آن را مفید می‌دانند. این گیاه برای بیماری‌های سر و چشم و دهان نافع است. ضماد برگ آن با برگ گردو برای سردرد توصیه شده است.
از گذشته‌های دور تا امروز حنا یکی از مهم‌ترین و قابل توجه‌ترین گیاهان زینتی و دارویی برای ما ایرانی‌ها بوده است. این گیاه حتی جایگاه خاصی در آداب و رسوم ما دارد.
از صادرات این محصول به اروپا که بگذریم بسیاری از خانم‌ها، به‌خصوص خانم‌هایی که در کشورهای آسیایی زندگی می‌کنند از حنا به عنوان گیاهی برای زیبایی‌شان استفاده می‌کنند.
نقش و نگارهای ظریف با خطوط منحنی که بر روی دست و پا به وسیله حنا کشیده می‌شود نشانه علاقه آنها به این گیاه است.
ما نیز در فرهنگ ایرانی خودمان به‌خوبی به یاد داریم که در گذشته‌ای نه‌چندان دور زنان از حنا به عنوان تقویت‌کننده مو و ناخن استفاده می‌کردند اما بد نیست بدانیم که این گیاه رنگی خواص بسیاری دارد؛ بیش از آنکه ما فکرش را می‌کردیم و یا از زبان مادربزرگ‌هایمان شنیده باشیم.
در هندوچین از برگ‌های آن برای معالجه جذام، یرقان و شوره سر استفاده می‌شود.
دم‌کرده برگ‌های حنا را مانند چای به خانم‌های باردار هنگام زایمان می‌دهند، جوشانده ریشه آن مدر است و برای نرم کردن سینه و برونشیت نیز بسیار مفید است.
در شبه‌جزیره مالایا از له کرده برگ‌های تازه آن به صورت ضماد در موارد سوزش پا که منشا بیماری بری بری و کمبود ویتامین B است استفاده می‌کنند.
این گیاه برای بیماری‌های پوستی بسیار مفید است. جوش، کورک و زخم‌های کهنه و رماتیسم را می‌توان به‌راحتی با حنا درمان کرد.
از جوشانده برگ‌های حنا (به صورت قرقره کردن) برای رفع پیله دندان استفاده می‌شود.
این گیاه برای کاهش درد معده بعد از زایمان و همچنین برای رفع خشونت صدا تجویز می‌شود.
ریشه خشک شده و له شده حنا می‌تواند آرامش بخش ناراحتی‌های چشمی باشد.
در اندونزی از خمیر برگ‌های له شده آن برای معالجه عفونت چرکی ناخن‌ها استفاده می‌شود و از میوه نارس آن مرهمی درست می‌کنند که برای رفع خارش مفید است.
در فیلیپین هم روغن و مرهمی از برگ‌های این گیاه درست می‌کنند که برای التیام زخم و ضرب‌خوردگی و رفع خون‌مردگی به کار می‌رود.
اما آنهایی که همواره از چاق بودن رنج می‌برند نیز بد نیست از دم‌کرده برگ حنا مانند چای بنوشند تا از اضافه وزن آنها کاسته شود.
حنا در طبیعت به گفته حکمای طب سنتی ایران، گیاهی سرد و خشک و هم گرم و خشک است.
از نظر خواص نیز ایرانیان آن را مفید می‌دانند. این گیاه برای بیماری‌های سر و چشم و دهان نافع است. ضماد برگ آن با برگ گردو برای سردرد توصیه شده است.
برگ‌های له شده آن را اگر با روغن زیتون برروی سر بمالید می‌توانید شاهد رشد موهای خود زودتر از آنچه فکر می‌کردید باشید.
خوردن دو گرم آن و یا خوردن آب خیس کرده 50 گرم حنا برای یرقان، بیماری طهال، سنگ کلیه، مثانه و سختی ادرار بسیار مفید است.
برای رویانیدن ناخن نیز سفارش می‌شود.
در مدارک طبی اطبای معروف ایران آمده که روغن گل حنا که آن را «دهن الفاعیه» نامند و مانند گل سرخ تهیه می‌شود برای روشنی و درخشانی رنگ چهره بسیار مفید واقع شده است.
حنا علاوه بر زینت‌دهنده بودنش می‌تواند درمان بخش هم باشد. درختچه این گیاه گرمسیری در مراکش، مصر، تونس، الجزایر و در آسیا در هند، ایران و دیگر مناطق گرمسیر آسیا می‌روید.
کرمان و سیستان و بلوچستان هم استان‌هایی در ایران هستند که در آنها درختچه حنا به وفور یافت می‌شود.
معمولاً در هر سال 3-2 مرتبه در طول سال یعنی از اواسط تابستان تا اول پاییز برداشت این گیاه انجام می‌شود و گرد برگ‌های خشک شده‌اش به بازار می‌آید.
گل‌های حنا خواب‌آور عمیق هستند که از ترکیبات آن در داروها استفاده می‌شود.
