همشهری آنلاین/ راحله عبدالحسینی: علاقه به فرش و فرشبافی برای هم محله ای نیاورانی ما از دوران کودکی و نوجوانی آغاز شد. پدر و پدربزرگش در تجارت فرش دستی داشتند و در خانه آنها همیشه صحبت از دار قالی وطرح های فرش بود. لیدا خانم هم به دنیای هنرمندانه فرش علاقه پیدا کرد و از همان نوجوانی نشست پای دار قالی و گره روی گره را تمرین کرد. مدتی بعد هم برای خودش قالیباف حرفه ای شد. اما اینجا تازه نقطه شروع کار او بود.
کارآفرینی با امکانات حداقلی
حاجیلو می گوید: «22سال پیش کارم را با بافت یک قالی کوچک شروع کردم. اما همیشه دوست داشتم کارم را توسعه بدهم. قدم نخست راه اندازی یک کارگاه قالیبافی برای خودم بود. با اینکه قالیبافی را از صفر تا صد به دلیل علاقه زیادم یاد گرفته بودم اما مدارک فنی و حرفه ای را کسب کردم. همیشه در اندیشه کارآفرینی و توسعه کارگاهم بودم. به همین دلیل در دانشگاه رشته فرش را خواندم و برای مقطع دکترا مدیریت بازرگانی را ادامه دادم.» حاجیلو تجربه خودش در صنعت فرش را با دانش آکادمیک پیوند زد تا در کارگاهی که برپا کرده است آموزش ها تمام و کمال باشد: «در کارگاهی که در کرج دایر کردم از همه اقشار برای آموزش قالیبافی حضور دارند. افراد در این کارگاه توانمند می شوند و بعد از آن می توانند برای خود کسب و کاری راه بیندازند.» حاجیلو بعد از کارگاه کرج توانست ایده خود را گسترش دهد و کارگاه های قالیبافی را در استان های دیگر راه اندازی کند: «بیش از هزار نفر در کارگاه های قالیبافی که دایر کرده ام مشغول کارند و چه اتفاقی بهتر از این می تواند باشد. نه تنها در تمام استان های کشور بلکه برای خانواده های بی سرپرست و بدسرپرست در روستاها هم کارگاه دایر کرده ام.»
مهارت آموزی به زندانیان
«هدف من این بود که با امکانات موجود کارآفرین باشم. ایده راه اندازی کارگاه های قالیبافی در زندان ها با استقبال خوبی مواجه شد. 4 زندان کرج و یک زندان شهر ری تحت پوشش ماست. البته من فقط می توانم به زندان زنان بروم. اما کارگاه در زندان آقایان هم برگزار می شود و نماینده شرکت ما به آنجا سر می زند.» اینها را حاجیلو می گوید. سال آینده قرار است در زندان های قم، کرمانشاه و زنجان هم این طرح اجرا شود. او در مورد روش کار در زندان ها می گوید: «کارها باید درشت بافت باشد. جوری که برای مددجو خسته کننده و کلافه کننده نباشد. چون بافتن باعث آرامش و تمرکز می شود. برخی از کارها به قدری تمیز و ارزشمند بافته شده که برای صادرات مناسب است.» 30 درصد اجرت کار زندانیان به حساب خودشان و 70درصد به حساب خانواده هایشان واریز می شود: «مشکل مالی خانواده های زندانیان زیاد است. از این طریق درآمدی هم برای خانواده های آنان ایجاد می شود.» حاجیلو مدتی هم در سرای محله دیباجی قالیبافی آموزش داده است. او یک طبقه از منزلش در محله امامزاده قاسم(ع) را کارگاه کرده است.
منتظر حمایت نباشیم
«برای اینکه رویای کارآفرینی مان محقق شود باید روی ایده خوب متمرکز شویم و همه جوانب کار را بسنجیم. بعد فقط باید به خودمان متکی باشیم. به قول معروف دست روی زانوی خودمان بگذاریم وبلند شویم. منتظر نباشیم تا نهادی ما را حمایت کند. متأسفانه خبری از این حمایت ها در جامعه ما نیست.» حاجیلو با بیان این مطالب از برنامه آتی خود می گوید: «افرادی که از دام اعتیاد رها شده اند بعد از گذراندن دوران بازپروری، برای بازگشت به جامعه نیازمند شغل و حرفه هستند که متأسفانه به دلیل سوءسابقه نمی توانند شغلی داشته باشند. قصد دارم در کمپ بازپروری برای این افراد آموزش قالیبافی را اجرا کنم تا بعد از معضل اعتیاد دچار معضل بیکاری نباشند.» او که قالیبافی را راهی برای رسیدن به آرامش می داند می گوید: «من معتقدم فرشبافی ضدآلزایمر است. همان طور که تئاتر درمانی داریم می توانیم قالیبافی درمانی هم داشته باشیم. چون باعث آرامش روح می شود.» حاجیلو بر گفته هایش می افزاید: «کارآفرینی سخت ترین شغل دنیاست. چون باید با هر صنفی تعامل داشته باشی. نخستین و مهم ترین نکته در این کار داشتن روحیه سازگاری از سویی و شجاعت از سوی دیگر است. این یعنی سخت ترین کار دنیا. من معتقدم دیگران نباید با من سازش کنند. من به عنوان کارآفرین باید با آنها سازش کنم. پشت دار قالی نشستن و گره زدن هم نوعی تمرین صبر و سازگاری است.»
نظر شما