مهندسان مرکز فضایی گدارد ناسا موفق شدند در اولین تلاش خود، رصدخانه پویای خورشیدی را به واحد پیشران آن ملحق کنند. به گفته گری دیویس، مدیر بخش پیشران این رصدخانه در مرکز گدارد، "برخلاف تصور مردم، این عملیات اصلا ساده نیست. همیشه مشکلاتی هستند که شما نمی توانید پیش بینی کنید."
رصدخانه پویای خورشیدی (SDO) دانشمندان را در درک بهتر فعالیت هایی چون رشته ها و لکه های خورشیدی و فوران های ماده به وسیله تاج خورشید یاری خواهد کرد تا از این طریق به شناخت بالاتری از چگونگی تشکیل طوفان های خورشیدی دست یابند. طوفان های خورشیدی علاوه بر اینکه می توانند برای فضانوردان و هواپیماهای درحال گذر از فراز قطب خطرناک باشند، انرژی الکتریکی خانه ها، ارتباطات ماهواره ای و سامانه های ناوبری را با مشکل مواجه می سازند.
به گزارش سایت نجوم به نقل از ناسا، در طول یک سال گذشته، دو گروه از مهندسین به طور همزمان قسمت اصلی رصدخانه پویای خورشیدی (SDO) و واحد پیشران آن را طراحی کرده و ساختند.
مواد سازنده پیشران، 9 ورق تیتانیوم به قطر ورقه کاغذ است که 27 برابر وزن خود را می تواند تحمل کند. این مجموعه یک موتور تنظیم ارتفاع اصلی و 8 موتور کوچکتر دارد که 4 تای آنها پشتیبان هستند. ماموریت این رصدخانه 5 ساله است، اما این مجموعه برای حداقل 10 سال سوخت دارد.
مجموعه این عملیات با تلاش مهندسین مرکز گدارد، فقط 30 دقیقه به طول انجامیده است.
