این کارشناسان، آسیبهای رفتاری را مجموعهای از رفتارهای ناسالم جسمی، روانی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و عاطفی میدانند که نتایج منفی از جمله رنجآوری در زندگی فردی و اجتماعی افراد برجای میگذارند؛ که به این طریق، درمان و مقابله با آنها دشوارتر و پر هزینه میشود.
طبق گفتههای آنها، در این میان، فردگرایی و دوری از ارتباطات خویشاوندی و جمعی سالم، آسیبی اجتماعی و رفتاری است که شاید نمود کنونی آن در جامعه که از دلایل مختلف ناشی میشود، به راحتی قابل پذیرش باشد؛ آنچنان که اظهار بیعلاقگی فرزندان نسبت به حضور در میهمانیهای خانوادگی اعم از دیدارهای خویشاوندی، مبدل به دیواری دفاعی و مستحکم گشته که والدین نیز نسبت به شکاندن آن، آنچنان اصراری ندارند.
این آسیبها که اغلب از آغاز دوران بلوغ و نوجوانی، ظهور پیدا کرده و تمایلات افراد نسبت به حضور در جمع و دوری از عزلت را کاهش میدهد و با عبور از این دوران پرمخاطره تا حدی کمرنگ میشود، چندی است که به جامعه جوان کشورمان نیز تا حدی سرایت کرده که کارشناسان تربیتی و رفتارشناسی نسبت به اعلام هشدار به خانوادهها برای پیشگیری از ابتلای فرزندان به آن یا جلوگیری از ادامه گرایش آنان به این آسیب، احساس نیاز کردهاند.
دکتر بهرام یگانه، رئیس انجمن مبارزه با آسیبهای رفتاری در گفتوگو با ایسنا ضمن اذعان به شیوع قابل توجه فردگرایی و دوری از ارتباطات جمعی و دوستانه سالم، ارتباطات خویشاوندی و یا حتی ارتباطات خانوادگی حداقل در نیمی از جامعه جوان ایران، خاطرنشان کرد: عوامل مختلفی همچون تامین نشدن نیازهای فردی اعم از محبت از سوی والدین یا اطرافیان و آغاز معاشرت با افراد ناسالم و مخالف ارزشهای اجتماعی از عواملی است که دوری جوانان از ارتباطات خانوادگی و سالم و یا گرایش به عزلت نشینی را به همراه دارد.
وی ادامه داد: ترک تحصیل و بیکاری یا تن دادن به مشاغل ناسالم و غیرقانونی، گرایش به اعتیاد و دخانیات یا موادمخدر به ویژه مواد صنعتی، رفتارهای خشونتآمیز و پرخاشگرانه، نداشتن الگوی سالم و پذیرفتنی و بهطور عمده، ناآگاهی نسبت به شیوهها، مهارتها و کیفیت زندگی از دیگر مواردی است که در شیوع قابل توجه این آسیب در میان جوانان ایرانی مؤثر بوده است.
رئیس انجمن مبارزه با آسیبهای رفتاری همچنین خاطرنشان کرد: در میان آثار منفی که رشد گرایش به فردگرایی و دوری از ارتباطات خویشاوندی و جمعی سالم در جامعه جوان را در پی دارد، تمایل به استفاده بیش از حد معقول از ابزارهای الکترونیک از جمله کامپیوتر و تلفن همراه است که نمود آن را میتوان در افزایش «اس ام اس بازی»، چت کامپیوتری و انجام بازیهای رایانهای مشاهده کرد.
اردشیر فاضلی دارنده دکترای تخصصی روانشناسی تربیتی نیز میگوید: از عمده آثار خلوتگزینی رو به رشد جوانان ایرانی و بیتوجهی والدین و اطرافیان نسبت به این آسیب میتوان، نادیده گرفتن مسئولیتهای خانوادگی و کم توجهی به نزدیکان و علایق آنها، تن دادن به رفتارهای جنسی ناسالم و فرار از ازدواج و بیتوجهی در انتخاب همسر یا ازدواج نامناسب و منجر به طلاق را عنوان کرد.
وی بیتوجهی به بهداشت جسمی و روانی، کم تحرکی و به اصطلاح عام تنپروری، بیعلاقگی به حفظ بهداشت محیط، کم توجهی به تغذیه سالم، استعمال دخانیات و سوءمصرف مواد اعتیادآور، فرار از مطالعه و بیانگیزگی نسبت به در جریان قرارگرفتن رویدادهای روز ، فرار از قانون و نادیده گرفتن مقررات، هنجارشکنی اجتماعی، گرایش به معاشرت با دوستان ناسالم و همچنین حضور در اماکنی که رفتارهای پرخطر در آنها اتفاق میافتد را از دیگر آثار منفی رشد آسیب خلوت گزینی در میان جوانان ایران برشمرد.
این کارشناس همچنین با اشاره به این که متأسفانه بهدلیل ناآگاهی والدین، بسیاری از نوجوانان، عزلتگرایی و خلوت گزینی را با خود به دوران جوانی سوغات میبرند، یادآور میشود: هرچه خانوادهها با نتایج و آثار مستقیم منفی ابتلا به این آسیبهای رفتاری ناآشناتر باشند، کمتر میتوانند فرزندان خود را به ارتباطات خانوادگی، خویشاوندی و گروهی سالم تشویق کنند و طبیعتا این امر، نه تنها موجبات رنج فرزندان، بلکه موجبات آزار خود والدین را در پی دارد.