این گفت‌وگو فرصتی شد تا برخی از این حرف و حدیث‌ها را با او در میان بگذاریم و نظر خودش را جویا شویم. اینکه می‌گویند عضو شورای شهر است، اما هوای دولت را دارد یا اینکه هنوز از مدافعان سرسخت شهردار سابق در شورای شهر است. او هم پاسخ‌های جالبی داشت.
اینکه سعی کرده یک رایزن خوب باشد و مشکلات فیمابین را رفع کند. می‌گوید می‌ترسد که متهم به سیاسی‌کاری شود، اما نمی‌تواند نگوید که معتقد است شهردار سابق و رئیس‌جمهور کنونی مظلوم واقع شده و حرف‌هایش درست انعکاس پیدا نمی‌کند. می‌گوید دوستان دولتی‌اش می‌دانند مردم در ازدحام مترو چه می‌کشند و به فکر چاره هستند.
خودش هم این درد مردم را درک می‌کند؛ چون می‌گوید خودش هم سوار مترو می‌شود. قضاوتش با شما که این گفت‌وگو را می‌خوانید.
- شما هم مانند سایر همکارانتان در شورای شهر معتقدید در این یک سالی که گذشت، شورای شهر توانست عملکرد خوب و رضایت‌بخشی داشته باشد؟
مردم که قاضی‌های بهتری برای قضاوت هستند، اما اصولا خارج از گود بودن سبب می‌شود تا برخی از زوایا قابل کشف و شهود نباشد. حالا اگر بخواهید می‌توانم از این زوایا برایتان صحبت کنم، البته بدون اینکه بخواهم نمره‌ای به شورای شهر بدهم.
- مسلماً برای ما هم جالب است که سخنگوی شورا یکبار هم که شده روایت خودش را از شورای سوم بگوید، نه از جایگاه سخنگو.
فکرکنم تا الان با هر کدام از اعضای شورای شهر صحبت کرده باشید، گفته باشند که یک اتفاق جالب در شورای سوم افتاد و آن هم حضور نمایندگان مختلف از 3جناح بود. من هیچ گاه تصورنمی‌کردم در کمتر از یک سال بتوانیم این قدر راحت و بدون تقابل در کنار هم برای مردم کار کنیم.
- دلیل این میزان تعامل؟
خوب تمرین کردیم که تفکرات سیاسی را پشت در شورای شهر بگذاریم و با دغدغه‌های علمی وکارشناسی با هم حرف بزنیم. بسیاری از مواقع من پیشنهادی می‌دادم که هم طیفانم با آن مخالفت می‌کردند، اما افرادی که از لحاظ سیاسی با من نبودند، از طرح من حمایت می‌کردند. فکر می‌کنم به خاطر این تمرین، شورای سوم نمره قبولی بالایی می‌گیرد. وجود این نگاه‌های متفاوت در عرصه تصمیم‌گیری سبب می‌شود تا شورا حتی از درون خودش را نقد کند.
- به عبارتی شورای شهر با وجود طیف‌های مختلف باز یکدست کردید؟
شورای دوم همگی از یک طیف بودیم و یکدست، اما در مورد شورای سوم این نگرانی را داشتیم چند نگاه سیاسی به هویت شورای تهران صدمه بزند، اما الحمدا... شورا ی سوم همدستی‌اش را از دست نداد. البته جلسه‌های اول سخت بود تا به شورای یکدست که انتظار مردم هست، برسیم.
- چرا تصور می‌کنید که مردم شورای یکدست را دوست دارند؟
به هر حال اختلاف‌های شورای اول تجربیات تلخی را در بدنه شورای شهر رسوب داده بود که دستمایه تلاش ما، پرهیز از تکرار این اتفاقات بود.
- نگفتید چرا معتقدید شورای یکدست شورای خوبی است؟اگرمردم می‌خواستند که شورای یکدست داشته باشند، چرا به جناح‌های مختلف رای دادند؟ شما یکدستی شورای شهر را مترادف کار کارشناسی کردن و حاشیه‌ساز نبودن می‌دانید؟
خیلی جاها بر سر مسائل سیاسی اختلاف نظر داشتیم، اما در مسائل شهری در برابر هم موضع نمی‌گرفتیم. تعریف یکدستی این است که متوجه هستیم جای بحث‌های سیاسی بیرون از شورای شهر است. آن قدر کار در شورای شهر روی زمین مانده که تنها فرصت می‌کنیم به بررسی آنها بپردازیم.
- مثلا آقای نجفی با شما یا خانم احمدی‌نژاد با خانم ابتکار هیچ نوع گفت‌وگوی سیاسی ندارند؟
هر چه هست در حیطه مسائل شهری است.مثلا در مورد مسائل اقتصادی نظر آقای نجفی برای من مهم هست، چون به هر حال ایشان را در این بخش صاحب‌نظر می‌دانم. در مورد مسائل محیط زیست به خانم ابتکار اقتدا می‌کنم و حتما توجه دارم که ایشان در مورد مسائل زیست‌محیطی چه نظری می‌دهند. در مورد مسائل شهرسازی هم آنها به دقت به حرف‌های من گوش می‌دهند.
- پس شورا را به اجبار یکدست نکردند؟
بین محافظه کاری و یکدست بودن تفاوت از زمین تا آسمان هست. راحتتر بگویم این طور نیست که تصمیم اعضای شورای شهر در بیرون از شورا و در مجامع سیاسی رقم بخورد.
- مطمئن هستید از بیرون از شورا تحت‌تأثیر قرار نمی‌گیرید؟
یقینا. این حس برای من به وجود نیامده که خانم احمدی‌نژاد تصمیمش را بیرون از شورا گرفته باشد یا آقای نجفی از افرادی بیرون از حوزه شهری تحت‌تأثیر قرار بگیرد.
- این برای مواقعی که بحثی در شورای شهر مطرح شود. اما برخی می‌گویند شورای سوم منفعل است چون بسیاری از موضوعات را از هراس حاشیه ساز بودن حتی در صحن علنی مطرح نمی‌کند. دلیل هم دارند؛ هر 10 روز حداقل یک شوک توسط برخی جریان‌های بیرون از حوزه شهری به تهران وارد می‌شود، اما جای سؤال هست که چرا شورای سوم از کنار آنها به راحتی گذشته و ورود پیدا نمی‌کند؟
این موضوع در بخش حمل‌ونقل مطرح است و من به‌عنوان یک عضو شورای شهر احساس می‌کنم که این مبحث بی‌جهت به یک مسئله سیاسی تبدیل شده است.گرچه به راحتی می‌شد این مسائل را با کار کارشناسی حل کرد، اما وقتی رنگ وبوی سیاسی می‌گیرد، دیگر نمی‌توان مباحث کارشناسی را جامه سیاسی پوشاند.
- پس چه باید کرد؟
دو راه حل داریم. اول اینکه در رسانه‌ها به بحث با مدیران دولتی بپردازیم و من جواب بدهم، دوستان وزارت کشور هم جواب من را بدهند. راه دوم اینکه تلفن را بردارم و سعی کنم به دور از جنجال نظرم را به آنها منتقل کنم.
- این کار را کردید؟
بله ؛ حتما و خیلی هم زیاد؛ بارها با آقای هاشمی و آقای حاج‌نصراللهی در وزارت کشور بر سر مسائل اختلافی صحبت کردم.
- پس چرا هنوز روی نظرهایشان اصرار دارند؟
آنها هم از اعضای شورای شهر می‌پرسند که چرا ما این میزان روی نظرمان اصرار داریم. به هر حال رایزنی بی‌فایده نبوده و تاکنون بسیاری از مشکلات با همین شیوه حل شده است.
- به‌عنوان نمونه؟
اول از همه بگویم مباحث مهمی مانند ترافیک و مترو و اتوبوس می‌طلبد که مجلس، شورای شهر و دولت تمام قد وارد شوند تا بتوان یک قدم کوتاه برای تحقق آنها برداشت. شورا بدون مجلس، مجلس و شورا بدون دولت بی‌فایده هست. تاکید می‌کنم همه در کنار هم تازه یک قدم کوتاه را برمی‌دارند.
- در مورد همین بودجه‌ای که مثال زدید، مجلس و شورای شهر گامشان را برنداشتند؟
اولین مرحله مجلس اشتباه کرد. در سال 85 بودجه را به نحوی تدوین کرد که می‌گفت فلان رقم به متروی تمام شهرها اختصاص یابد، اما سهم هر شهر را مشخص نکرد. اگر با کار کارشناسی این سهم را مشخص می‌کرد دیگر این همه جدل ایجاد نمی‌شد که یک شهر بگوید سهم من کم هست یا چرا سهم مرا نمی‌دهید. از طرفی در همین زمان تصویب بودجه نماینده‌های شهرهای مختلف حتی در حضور من گلایه می‌کردند که تهران دارای همه مواهب است، پس چرا در حمل‌ونقل اعتبار بیشتری را به تهران اختصاص می‌دهید. حتی دلیل مهاجرت از روستاها و شهرهای دیگر به تهران را همین بودجه می‌دانستند.
- این تعاریف مختص بودجه 85 بود.سؤال مردم این است که چرا پیگیری‌های آقای دانشجو در این بخش جواب نداد؟
اگرپیگیری نمی‌کردیم که این تعداد ون به تهران تحویل داده نمی‌شد.
- رفتید سراغ ون، در مورد مترو و اتوبوس حرف می‌زدیم که هنوزمشکلاتشان حل نشده؟
هم پیگیری کردیم و هم نتیجه داد وگرنه الان دولت 80درصد پول اتوبوس‌ها را پرداخت نمی‌کرد.
- اما هنوزسهم اتوبوس سال 85 را ندادند؟
سهم 86 را ندادند.
- هنوز 1075 اتوبوس از سهم سال 85 داده نشده و طبق آمار سازمان اتوبوس‌رانی از سال 86 حتی یک اتوبوس هم در یافت نکرده‌اند.
به هر حال ممکن است که مشکلاتی هم وجود داشته باشد، اما به‌نظر من دولت و وزارت کشور در این بخش به خوبی جلو آمدند، اما آن طور که انتظار می‌رود نتوانستند وعده‌ها را محقق کنند. اما این را بدانیم همین الان هم اگر دولت رویکرد حمایتی‌اش را از مترو کنار بگذارد، غیرممکن است بتواند کار کند. مترویی که 50درصد هزینه‌هایش را دولت می‌دهد، به تنهایی نمی‌تواند حتی برای یک ماه کار کند.
- در مورد اتوبوس‌ها معتقدید چون توان تولید بیشتر نداریم، اتوبوس‌های جدید به شهرداری‌ها داده نشد؟
یک حقیقت وجود دارد. از شرکتی که نمی‌خواهم اسمش را ببرم، اتوبوس خریداری می‌کنیم. همان هفته اول اتوبوس‌هایش خراب می‌شود و با هزار زحمت باید آنها را برای تعمیر به کارخانه برگردانیم. حتی دو سال پیش یک بار گفتم که فلان کارخانه محصولش در همان سرویس اول خراب شده و راهی تعمیرگاه می‌شود، اما صدای اعتراض‌شان بلند شد. به هر حال باید پذیرفت که اتوبوس بیابانی می‌سازند و بعد می‌خواهند که محصولاتشان را به خیابان‌ها بیاوریم.
- پس مشکل از خودروسازها است؟
به هر حال ما هر سال به حدود 7 هزار اتوبوس نیاز داریم و به جای اینکه توپ را به زمین دولت و مجلس بیندازند، بپذیرند که یا باید کیفیت را بالا ببرند یا اینکه ما سراغ محصولات خارجی برویم.
- آقای دانشجو، اگر اجازه بدهید کمی راحتتر حرف بزنیم. گاهی افکار عمومی به عملکرد برخی از اعضای شورای شهر هم انتقاد دارند.
مثلا ؟
- شخص شما. برخی معتقدند دانشجو گرچه عضو شورای شهر است، اما بیشتر از آنکه هوای شورا را داشته باشد، به فکر دولت است.
(خنده) کی این حرف را می‌زند؟
- به هر حال شنیده می‌شود...شما نشنیده‌اید؟
من همیشه سعی کردم به دوستانم بگویم که اگر نقطه نظری دارید که از شورا به بیرون انتقال دهم، آماده هستم. اما همیشه از اعضای شورای شهر خواستم تا اگر نظری در مورد رفتار، موضع‌گیری‌ها یا نظراتم دارند، بگویند تا خدای ناکرده به جای نظر شورا، نظر شخصی‌ام را به بیرون از شورای شهر منتقل نکنم. البته آنها هم تاکنون ایرادی را مطرح نکرده‌اند. البته با تمام احترامی که برای منتقدانم قائل هستم، پیشنهاد می‌دهم که مصداقی کار کنیم. کجا نظر شورا این نبود و من نظر خودم را منتقل کردم؟
- مثلا در مورد نرخ کرایه تاکسی ها، از نظر فرمانداری دفاع کردید و گفتید که مخالف افزایش نرخ آن هستید، چون نباید مردم جور گرانی کرایه‌ها را بکشند.
من این را نگفتم. حتی موافق افزایش نرخ کرایه تاکسی‌ها بودم.
- اما خبرگزاری‌ها این نظر را از شما نقل کردند؛ حتی برخی از رسانه‌ها هم به این موضع گیری شما معترض شدند.
حتما آنها اشتباه کرده‌اند. چون من از همان ابتدا هم معتقد بودم که راننده تاکسی هم زندگی دارد و نمی‌توان از آنها خواست که کرایه‌هایشان را افزایش ندهند.
- تغییر نظر دادید؟
خیر. معتقدم وقتی تورم رسمی به اعلام دولت بالای 18 درصد است که افزایش 12 درصدی کرایه تاکسی‌ها طبیعی است.
- این روایت صحیح است که برخی می‌گویند برخی از اعضای شورای دوم که الان هم در شورای شهر هستند، هنوز از دست رئیس‌جمهور دلخورند، چون به آنها در دولت مقامی داده نشده و به همین دلیل برخی مواقع با دولت برخورد می‌کنند؟
البته مستقیماً خودم این موضوع را ندیدم. اما برخی مواقع برخی از موضع‌گیری‌های دوستانم، من را به این شک انداخته که چنین دلخوری‌هایی وجود دارد. اما معتقدم که من عضو شورای شهر باید به مردم کمک کنم و به فکر مردم باشم نه منافع خودم.
- آقای دانشجو، شما هم از مترو استفاده می‌کنید؟
بله بارها و بارها؛ مترو و اتوبوس و تاکسی.
- پس این دفعه که خواستید سوار مترو شوید، لطفا به ما هم خبر بدهید تا بیاییم.
که چی بشه؟
- دوست داریم حسی را که با سوار شدن به مترو پیدا می‌کنید، برای مردم گزارش کنیم.
خنده.
- واقعا تا حالا سوار نشدید؟
نخیر، سوار شدم؛ آن هم به وفور.یکی از بهترین وسایل برای مواقعی که عجله داریم همین متروست. البته مشکلات مردم را هم در استفاده از مترو و اتوبوس می‌دانم؛ ازدحام فراوان و از طرفی کمبود تجهیزات. هیچ‌کدام هم در شان مردم نیست؛ واگن نداریم،بودجه هم نداریم. همه این مشکل‌ها را خوب می‌دانم.
- پس له شدن در ازدحام‌های مترو را احساس کرده‌اید. اگر این طور است، چرا به دوستانتان در دولت این حس را منتقل نمی‌کنید و نمی‌گویید که از عدالت به دور است که بودجه را به مترو ندهد و مردم هم این همه دردسر بکشند؟
خود ایشان هم می‌دانند و تلاش می‌کنند مشکلات حمل‌ونقل را حل کنند.
من می‌ترسم این جمله را بگویم و همانطور که در رنگ و بوی حرف‌های شما معلوم بود، متهم بشوم، اما فکر می‌کنم آقای احمدی‌نژاد، مظلوم واقع شدند و نظراتشان منعکس نمی‌شود. خیلی وقت‌ها به مظلومیت ایشان پی بردم. گاهی وقت‌ها با ایشان صحبت می‌کنم، اما چند ساعت بعد می‌بینم درست برعکس نظر ایشان را نقل می‌کنند. به همین دلیل به مظلومیت ایشان پی بردم.
- خب، شما برای ما نظرات ایشان را نقل کنید تا سوء برداشت نشود.مثلا نظر ایشان در مورد مدیریت شهری تهران چیست ؟
من تا الان قضاوتی را از سوی ایشان در این مورد نشنیدم که راضی هستند یا نیستند.
- برای اینکه مردم اشتباه قضاوت نکنند، شما تعبیرتان را از شنیدن این جمله هم بگویید:« من نمی‌دانم پول زیر زمین چه جور خرج می‌شود اما اگر روی زمین باشد، مردم با چشمشان می‌بینند، پولشان چگونه خرج می‌شود.»
قضاوت نمی‌کنم. تحلیل حرف‌های افراد را از خودشان بپرسید.
- روایت کنید. برداشت‌تان وقتی این جمله را می‌شنوید، چیست؟
شاید منظورشان این بوده که روی زمین مترو سرعت بیشتری دارد.
- خب، باز هم شما به ما بگویید این نقل قول صحیح است که آقای رئیس‌جمهوری روی موضوع مونوریل تعصب بیش از حد دارند؟
تعصبی از ایشان در مورد مونوریل ندیدم.در مورد موضوع‌های دیگر ممکن است خیلی هم تعصب داشته باشند، اما در این مورد من تاکنون تعصبی را به چشمم ندیدم.
- شما اگر به دوره دوم برمی‌گشتید، باز هم به مونوریل صادقیه رای می‌دادید.
نه. مسلما نه.البته آن موقع می‌خواستیم یک پایلوت داشته باشیم. قرار بود آزموده شود و اگر جواب داد در سایر مناطق اجرا کنیم.
- آزمون و خطا؟
نه آزمون و نه خطا. به هر حال باید اجر ا می‌کردیم تا به ایراداتش پی‌می‌بردیم.
- پس به چه طرحی رای می‌دادید؟ بی‌خیال مونوریل می‌شدید؟
پیشنهاد الانم امتداد بزرگراه چمران است. بیشتر از این چیزی نگوییم بهتر است، به هر حال مونوریل سیاسی شده است.
- چرا سیاسی شده؟ اصلا چه کسی سیاسی‌اش کرد. اگر شهردار سابق تا این حد بر این طرح اصرار نمی‌کرد، این اتفاق‌ها می‌افتاد؟
اگر در همان دوران، دولت سابق با یک طرح آزمایشی صادقیه موافقت می‌کرد این اتفاق‌ها نمی‌افتاد.
- شما که همین الان گفتید، دیگر به مونوریل صادقیه رای نمی‌دهید.
آن دوره فرق داشت. به هر حال باید در یک جای شهر این طرح را اجرا کرد تا ایراداتش مشخص شود.
- فکرمی‌کنید اگر شهردار سابق این طرح را مطرح نمی‌کرد، الان ماجرایی به نام مونوریل داشتیم؟
این چه سؤالی است؟ممکن بود. به هر حال در دنیا هم سابقه دارد.
- اما در همان دنیا هم منسوخ شده.
بهتر است منتظر تصمیم شورای شهر بمانیم.
