همشهری آنلاین- زهرا بلندی: کودکانی که هنوز گام‌هایشان خیلی کوچک است، اما چندی پیش با حضور در مسابقات رباتیک کشوری افتخاری بزرگ برای منطقه رقم زدند. ۳نفر از این گروه که زیرنظر «زهرا سعادتی داریان» دوره‌های رباتیک را گذرانده‌اند موفق به کسب مقام‌های دوم و سوم شده و مجوز ورود به مسابقات جهانی۲۰۲۰ را از آن خود کرده‌اند. برای آشنایی با این گروه و مربی‌شان که برای موفقیت آنها زحمت کشیده است، در یکی از مراکز آموزش رباتیک منطقه با آنها همراه شده‌ایم.
بچه‌های گروه رباتیک منطقه۱۹ در مراکز مختلف فرهنگی و قرآنی، دوره‌های رباتیک را می‌گذرانند، اما امروز به پیشنهاد ما تعدادی از آنها در یکی از مؤسسه‌ها دور هم جمع شده‌اند. در دستان هریک از کودکان قد و نیم قد ربات‌های دست‌ساز خودشان دیده می‌شود. با دقت کنترل را در دست گرفته و رباتشان را هدایت می‌کنند.
سراغ «امیرمهدی شیلو» می‌رویم؛ دانش‌آموز پایه دوم ابتدایی که مقام اول این دوره از مسابقات را در بخش مهندسی خلاقیت از آن خود کرده است. او با اشاره به اینکه یک سال پیش برای گذراندن اوقات فراغت و آشنایی با این رشته در کلاس رباتیک مؤسسه فرهنگی، قرآنی شهید قهرمانی شرکت کرده است، می‌گوید: «به تدریج متوجه علاقه‌ام به این رشته شدم و کم‌کم ربات به بخش مهمی از زندگی‌ام تبدیل شد. تاکنون حدود ۱۰ربات ساخته‌ام که ربات‌های منجنیق، جنگجو، فوتبالیست و آتش‌نشان نمونه‌ای از آنها هستند.»
«مهراس مرادی‌نژاد» یکی دیگر از بچه‌های بااستعداد گروه است که ربات‌هایش نسبت به بقیه ربات‌ها بزرگ‌تر به نظر می‌رسد. این دانش‌آموز ۱۰ساله که در مسابقات کشوری مقام سوم بخش سازه و طراحی مستحکم را کسب کرده است، می‌گوید: «خانواده‌ام از ۳سالگی متوجه استعداد و علاقه‌ام به این رشته شدند. با کمک پدرم که مهندس ساختمان است تا 7سالگی و تا حدودی با مباحث مدار و الکترونیک آشنا شدم و از آن پس با شرکت در دوره‌های رباتیک خانه فرهنگ «تلاش» فعالیت جدی خودم را شروع کردم.» او به حرکت و آب پاشیدن ربات آتش‌نشان و مقاومت ربات جنگجو در برابر ضربه‌های ربات حریف اشاره کرده و می‌گوید: «تاکنون موفق به ساخت ربات‌های رالی، تله کابین، منجنیق، جنگجو، آتش‌نشان و فوتبالیست، مدارهای چشمک‌زن و... شده‌ام و دوست دارم با پیشرفت در این رشته آینده خوبی برای خودم و کشورم رقم بزنم.»
یکی دیگر از دارندگان مقام کشوری در رشته رباتیک «محمد رهسپار اوغانی» است. دانش‌آموز پایه سوم ابتدایی که فعالیت خود را از ۸سالگی در مؤسسه قهرمانی آغاز کرده است. می‌گوید: «علاقه‌ام به ابزارهای فنی و برق باعث شد در این دوره شرکت کنم. در این مدت ربات‌های آتش‌نشان، خدمتکار، نوریاب، آب‌نورد را درست کرده‌ام. در حال حاضر با شرکت در دوره‌های تخصصی دانشگاه تهران خود را برای مسابقات جهانی آماده می‌کنم تا بتوانم افتخاری جدید کسب کنم.»
«نیکان صادقی» یکی دیگر از اعضای گروه است که با وجود تلاش بسیار در مسابقه مقامی کسب نکرده است. با وجود سن کم با مهارت خاصی در مورد این رشته و اصطلاحات آن حرف می‌زند. او با اشاره به اینکه تاکنون ۲۰ربات ساخته است که ربات‌های رالی، فوتبالیست، نوریاب و تله‌کابین نمونه‌ای از آنها هستند، می‌گوید: «همیشه به وسایل برقی خانه علاقه داشتم. یک‌بار به یک آرمیچر ۲باتری وصل کردم و وقتی متوجه کارکرد آن شدم، علاقه‌ام در این زمینه چندبرابر شد. تعمیر هر وسیله برقی خراب شده در خانه را به من می‌سپارند.» او با اشاره به اینکه از یک سال پیش با حضور خانم سعادتی فعالیت جدی خود را در مدرسه احمدی روشن آغاز کرده است، می‌گوید: «به نظرم لذت کلاس‌های رباتیک با هیچ چیزی قابل مقایسه نیست. کار با ربات‌ها را خیلی دوست دارم و هیچ‌وقت خسته نمی‌شوم.»
آموزش علمی و رشد اخلاقی در مؤسسه شهید قهرمانی
مهندس کامپیوتر سخت‌افزار است و از سال۱۳۹۲ به‌صورت حرفه‌ای تدریس رباتیک را در محل سکونت خود آغاز کرده است. «زهرا سعادتی» بانوی ۳۰ساله‌ای است که به‌عنوان مربی نقش بسیاری در موفقیت گروه رباتیک منطقه۱۹ داشته است و اکنون در جمع بچه‌ها حضور دارد. او درباره شروع فعالیتش در این حوزه می‌گوید: «با همکاری اداره آموزش و پرورش منطقه و پژوهش‌سرای جوانه ابتدا در مدارس منطقه فعالیت خودم را شروع کردم، اما به تدریج با استقبال خوب شهروندان مسئولیت برگزاری دوره‌های رباتیک را در مؤسسه فرهنگی، قرآنی شهید قهرمانی، فرهنگسرای مهر، خانه فرهنگ تلاش، کانون شریعتی، کانون نخبگان انفورماتیک ایران وسراهای محله مناطق ۱۶ و ۱۹ هم به عهده گرفتم.»
سعادتی با اشاره به اینکه بچه‌ها با ورود به این رشته با دنیای متفاوتی آشنا می‌شوند، می‌گوید: «رباتیک رشته‌ای است که به ۳بخش مکانیک، الکترونیک و برنامه‌نویسی کامپیوتر تقسیم می‌شود. بچه‌ها در این دوره‌ها مهارت ساخت اسباب‌بازی‌های دیجیتال را یاد می‌گیرند، خلاقیت به خرج می‌دهند و ایده‌هایشان را پیاده‌سازی می‌کنند.»
او درباره حضور گروه رباتیک منطقه در مسابقات کشوری و کسب ۳عنوان قهرمانی می‌گوید: «این دوره از مسابقات با حضور هزار و ۵۰۰دانش‌آموز مقطع ابتدایی تا متوسطه سراسر کشور در لیگ‌های جنگجو، امدادگر، کالکتور، حمل‌کننده، آتش‌نشان، مسیریاب، هوش سیاه، مأموریت غیرممکن، آب نورد، پرنده، IOT، مین یاب، آزمون عملی و کتبی الکترونیک، آزمون عملی و کتبی برنامه‌نویسی و لیگ ربات برد برنامه‌نویسی به میزبانی دانشگاه تهران برگزار شد. «مهراس مرادی‌نژاد»، «علیرضا زمانی»، «یوسف معصومی»، «محمدامین طهماسبی»، «محمدمهدی پارسا»، «محمد رهسپار اوغانی»، «امیرمهدی شیلو»، «ابوالفضل جلالی»، «نیکان صادقی»، «امیرحسین بابایی»، «رادین رزاقی»، «امیرعلی پاک نیت»، «علی‌اکبر رحمانی» و «راوش علی مددی» ۱۴دانش‌آموز پایه هشتم تا نهم متوسطه منطقه هستند که در این دوره از مسابقات شرکت داشتند. همه این بچه‌ها جزو استعدادهای منطقه در رشته رباتیک محسوب می‌شوند و باید مورد حمایت قرار بگیرند.»
این مهندس کامپیوتر با اشاره به اینکه هدف اصلی او تربیت بچه‌های خلاق امروز و مخترعان فرداست، می‌گوید: «علاوه بر درخشش در مسابقه‌ها و کسب رتبه‌های برتر همیشه در صحبت با بچه‌ها از هدف اصلی که آماده شدن برای ظهور منجی است یاد می‌کنم. در دنیای مهندسی و دیجیتال امروز لازم است علاوه بر علم و دانش در زمینه اخلاق هم در رتبه خوبی قرار بگیریم.»
کوچولوی همه فن حریف
«یوسف معصومی دریاسری» ۴ساله، کوچک‌ترین عضو گروه رباتیک منطقه۱۹ است. از یکسالگی خانواده‌اش متوجه علاقه او به رشته رباتیک شده و برای شکوفا کردن استعدادش تلاش کرده‌اند. مادرش می‌گوید: «برخلاف همسالانش هیچ‌وقت جذب اسباب‌بازی نمی‌شد و فقط به کار با وسایل برقی و ابزارهای مهندسی علاقه داشت.» او با اشاره به اینکه همسرش مهندس فنی است، می‌گوید: «با حمایت‌های همسرم و زیرنظر او، یوسف از ۲سالگی کار با بسیاری از وسیله‌های برقی را تجربه کرده است. اتصال دستگیره‌های در، باز کردن پیچ و باز و بسته کردن اسباب‌بازی‌هایش را به راحتی انجام می‌دهد. کار با پیچ‌گوشتی، دریل شارژی و هویه را به خوبی یاد گرفته است و فامیل و دوستان او را مهندس خطاب می‌کنند.» او از ثبت‌نام فرزندش در کلاس‌های مهدکودک یاد کرده و می‌گوید: «برای رفتن به مهدکودک مخالفت می‌کرد. دوست داشت به جای کار با خمیربازی و خواندن شعر، به کارگاه‌های فنی برود. با تحقیق زیاد متوجه شدیم رشته رباتیک می‌تواند برای او جذابیت داشته باشد. اکنون با علاقه زیاد در کلاس‌های خانم سعادتی شرکت می‌کند و برای حضور در جمع ربات‌سازان سر از پا نمی‌شناسد.»
نظر شما