به این ترتیب به‌نظر می‌رسد موجی از درخواست‌های اصناف مختلف برای کاهش ساعات کاری در راه باشد.
دکتر گورابی، در گفتگو با یکی از خبرگزاری‌ها با هشدار نسبت به افزایش تعداد کم شنوایان افزود: درصورتی که میزان آلودگی صوتی به ۸۵ دسی‌بل برسد، باید شیفت کاری نصف شود و به ۴ ساعت در شبانه‌روز کاهش یابد.
همچنین اگر آلودگی صوتی به ۹۰ دسی‌بل برسد، کار کردن بیش از ۲ ساعت در محیط خطرناک است. پیشنهاد کم شدن ساعات کاری کارگران در معرض آلودگی صوتی در حالی است که اکثر متخصصان طب کار و همچنین متخصصان گوش و حلق و بینی، اعمال چنین روشی را در مقابل روش‌های محافظت از آلودگی صوتی، دارای کمترین اولویت دانسته یا حتی با آن مخالفند.
آنها معتقدند کارگران در چنین محیط هایی باید دستگاه‌ها را اصلاح یا از وسایل محافظت‌کننده استفاده کنند، نه اینکه به کارگران گفته شود از هیچ وسیله‌ای استفاده نکنند و فقط کمتر کار کنند!
کاهش ساعت کاری قابلیت اجرا ندارد!
دکتر خسرو صادق نیت، متخصص طب کار و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه تنظیم ساعت کاری یا کاهش آن از روش‌های کنترل آلودگی صوتی است، تاکید می‌کند: ولی این قانون در همه مراکز کاری قابلیت اجرا ندارد، بلکه این متخصص طب کار است که با توجه به شرایط کاری و همچنین حساسیت‌های فردی قضاوت می‌کند بهترین روش برای دور ماندن از آسیب‌های آلودگی صوتی چه روشی است.
به گفته رئیس بیمارستان بهارلو در پروتکل پیشگیری از عوارض سر و صدا که به تمام مراکز کاری ابلاغ شده، کاهش ساعت کاری کارگر، کمترین اولویت را دارد و به هیچ وجه بهترین روش محسوب نمی‌شود.
به عقیده متخصصان طب کار برای دور ماندن از آسیب‌های آلودگی صوتی روش‌های زیادی وجود دارد؛ از جمله روش مهندسی که شامل اصلاح عامل ایجاد سر و صدا، اصلاح دستگاه یا انتخاب دستگاه مناسب‌تر، ایزولاسیون دستگاه یا ایجاد فاصله بین دستگاه و کارگر است و در مرحله بعد، کاهش ساعات کار پیشنهاد می‌شود.
دکتر صادق نیت در توضیح این روش می‌گوید: منظور ما از کاهش ساعت کاری به این معنی نیست که بخواهیم ساعات کاری فرد را به‌طور کلی نصف کنیم بلکه باید ساعت کاری به‌صورت گردشی کاهش یابد. به این صورت که اگر فرد برای مدتی در معرض صدای بلند قرار گرفت، برای ساعت مشخصی به محیط کم و سر و صداتر برود و بعد از تمام شدن آن زمان، مجددا کارش را شروع کند.
پایش بیماران مهم‌تر است
اما به‌نظر متخصصان طب کار، مؤثرترین روش برای کاهش آسیب‌های ناشی از مواجهه با آلودگی صوتی پایش کارگران است، چون با اینکه آلودگی صوتی ۸۵ دسی‌بل برای افراد خطرناک اعلام شده، اما خیلی از افراد ممکن است به کمتر از این مقدار هم حساسیت نشان دهند، به‌خصوص اینکه در خیلی از مواقع ارتعاشات محیط هم در بعضی از افراد حساسیت صوتی ایجاد می‌کند.
دکتر محسن نراقی، متخصص گوش و حلق و بینی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران هم با تایید بر اینکه غربالگری کارگران در مراکز کاری مهم‌ترین اولویت را در پیشگیری از صدمات آلودگی صوتی دارد، به همشهری توضیح می‌دهد: در روش‌های غربالگری فرد باید در دوره‌های مختلف تحت تست‌های شنوایی قرار گیرد، علاوه بر این در این تست‌ها افراد با حساسیت شنوایی بالا شناسایی می‌شوند، چون میزان این حساسیت‌ها در افراد مختلف با هم متفاوت است.
وی در ادامه خاطرنشان می‌کند: مثلا فردی که به‌طور مادرزادی شنوایی یک گوشش را از دست داده، باید بیشتر از سایر کارگران از آلودگی صوتی اجتناب کند.به گفته دکتر نراقی در این تست‌ها همچنین افرادی که آستانه شنوایی‌شان کاهش یافته، شناسایی می‌شوند؛ چون این افراد باید از وسایل حفاظتی بیشتری استفاده کنند و حتی در خیلی از موارد لازم است که فرد نوع کارش را به‌طور کامل تغییر دهد.
به عقیده این متخصص گوش و حلق و بینی با اینکه در مهندسی محیط کار برای آلودگی‌های صوتی عایق‌های مختلفی مثل شیشه‌های دو‌جداره در نظر گرفته شده است تا از ورود صدا به داخل محیط کاری جلوگیری شود، در خیلی از مواقع نیز مجبوریم از یکی از روش‌های پیشگیری مثل وسایل حفاظتی صوتی استفاده کنیم.
وی توضیح می‌دهد: این وسایل به ۲ صورت هستند؛ یک نوع از آنها کاملا در داخل گوش قرار می‌گیرد و نوع دیگر فقط لاله گوش را می‌پوشاند.
توصیه دکتر نراقی در مورد استفاده از این وسایل این است که هر دوی این وسایل با هم مورد استفاده قرار گیرند چون به تنهایی تاثیر چندانی ندارند.
