فضای کلی جامعه هنری و مردم علاقه مند به این رشته نگاه و عقیده‌شان کاملا متفاوت است با اصل موضوع که جامعه خوانندگانند. در چند مورد انگشت‌شمار است که این نگاه صادق است و شاید هم طبیعی!
آمار موجود در نهادهای رسمی و غیررسمی کاملا نشان دهنده تعداد بالای هنرجویان و فعالین عرصه آواز ایرانی است، کانون خوانندگان ایرانی «خانه‌موسیقی» اعضای زیادی را در خود جای داده است، از خوانندگان رده بالا و مشهورترین آن تا سطوح دیگر و بدیهی است که عمده اعضای این کانون خوانندگان علاقه‌مند، خوش‌صدا و بدیهی‌تر اینکه نیازمند حضور بیشتر در عرصه تجربه و اجتماع هستند.
شرایطی که بایستی به همت و کوشش خود آن را آغاز و سپس به کمک و مساعدت دیگر بخش‌ها به گسترش و افزایش کیفیت آن بپردازند. از عمده مراکزی که به راحتی و تنها با طراحی و برنامه‌ریزی می‌توانند به این قشر از جامعه هنری ما یاری رسانند...خانه موسیقی –مرکز موسیقی صداوسیما- دفتر شعر و موسیقی و فرهنگسراهای متعددی هستند که با بودجه‌های فرهنگی مشغول فعالیت‌های روزمره‌اند، به نظر نگارنده که طی چند دوره درمرکز فعالیت‌های خانه موسیقی بوده و هست، کلیدکار می‌تواند از نهادمدنی چون خانه موسیقی آغاز و با اجرایی شدن در سایر بخش‌ها به نتایج نسبتاً مطلوبی منجر شود.
چنانچه قادر شویم هنرمندان رشته آواز را مورد ارزیابی جدی قرار داده و با بررسی مرحله‌ای فهرستی از آثارشان تهیه شود و به مرور آنانی را که قابلیت فراوان‌تری جهت اجرای صحنه‌ای و استودیویی دارند به مراکز تولید آثار چون مرکز موسیقی صدا وسیما هدایت و در خصوص اجراهای صحنه‌ای به مراکزی چون دفتر شعر و موسیقی و فرهنگسراها معرفی کنیم و همزمان پشتیبانی اداری لازم را به عمل آوریم، کاری صورت گرفته است کارستان.بارها اشاره شده است که به مصداق «آنچه یافت می نشود آنم آرزوست» هر چه تلاش‌های هنرمندان و مدیران اجرایی برنامه‌ها بر استفاده از تعدادی انگشت‌شمار خوانندگان ارجمند موسیقی متمرکز شود مثبت است، اما به شرطی که در سطوح دیگر و البته همزمان فکری اساسی برای طراحی و برنامه‌ریزی و اجرای گروه‌های جدید با خوانندگان خوش‌صدا اما گمنام این سرزمین هم صورت پذیرد.
قرار نیست که همه کشور تهران باشد و همه تهران وزارت کشور و تالار وحدت و همه خوانندگان هم تنها چند نفر. این کشور با جمعیت زیاد و پراکندگی فراوان و سالن‌های متوسط و کوچک موجود در مراکز و فرهنگسراهای مختلف می‌تواند پذیرای هنرمندان جوانتر و با استعداد باشد، مدیران مراکزی فرهنگی و حتی فعالین بخش خصوصی می‌توانند با رهنمودهایی که از مراکزی چون «خانه موسیقی » و سایر نهادهای غیردولتی کسب می نمایند زمینه این امر را فراهم کرده و به عنوان یک امر کاملاً غیر انتفاعی و فرهنگی و تنها با کسب درآمدی آن‌هم به منظور تخصیص به «هنرمندان گروه» و به منظور اشتغال فرهنگی، اقدام لازم را مبذول کنند؟!!
*عضو هیات مدیره کانون خوانندگان ایرانی
