تماشاگران کن ۶۱، که برخلاف چند سال گذشته در بخش مسابقه چهره‌های چندان شاخصی ندارد، راضی‌تر سالن‌های سینما را ترک می‌کنند. اگرچه از فیلم‌های تحسین شده جشنواره امسال باید به فیلم «معاوضه» از کلینت ایستوود کارگردان پر سابقه آمریکایی اشاره کرد که با استقبال گرم تماشاگران مواجه شد.
گمانه زنی برای برندگان
در نظرسنجی نشریه معتبر اسکرین اینترنشنال، فیلم «سه میمون» از نوری بیله جیلان که داستان زندگی خانواده‌ای نه چندان موفق را روایت می‌کند در صدر انتخاب منتقدان قرار دارد و پس از آن فیلم فرانسوی «داستان کریسمس» و فیلم جدید برادران داردن به نام
«سکوت لورنا» در مکان‌های دوم وسوم جای دارند.
در مقابل تعدادی از فیلم‌های پر امید که پیش از شروع جشنواره تبلیغات زیادی در مورد آنها صورت گرفته بود در این جدول در جایگاه‌های نازلی قرار دارند. مهم‌ترین آنها فیلم «کوری» براساس رمان خوزه ساراماگو و «زن بی‌سر» از کارگردان آرژانتینی، لوکرسیا مارتل است که هر دو پس از اکران از سوی تماشاگران هو شدند.
اعتراض به نژاد پرستی
اسپایک لی که در سال‌های اخیر نتوانسته در جشنواره‌های معتبر جهانی موفقیتی داشته باشد و فیلم‌های او عمدتا در گیشه هم شکست خورده اند، در یک کنفرانس خبری به شدت از کلینت ایستوود انتقاد کرد.
لی که برای اکران آنونس فیلم جدیدش به نام «معجزه در سن آنا» در کن حضور یافته بود در یک کنفرانس خبری اشاره کرد که عدم‌حضور سربازان سیاه پوست در فیلم‌های جنگی «نامه‌هایی از ایوجیما» و «پرچم‌های پرافتخار پدران ما» که هر دو توسط ایستوود ساخته شدند، عمدی بوده است.
وی در اعتراض علنی به این موضوع عنوان کرد: سربازان سیاه پوست زیادی در جنگ جهانی دوم شرکت داشتند ولی از اقدام ایستوود برای‌حضور نداشتن‌شان در این ۲ فیلم به شدت دلگیر شده‌اند.
این ۲ فیلم در واقع روایت او از جنگ جهانی دوم بود و تاکید کرد که در این جنگ سربازان سیاه پوست حضور نداشته‌اند اما من نسخه دیگری را ارائه داده ام. فیلم تازه اسپایک لی به روایت درگیری سربازان سیاه پوست آمریکایی هنگ ۹۲ تفنگداران با نیروهای آلمانی در ایتالیا می‌پردازد.
لی در حالی که سعی می‌کرد اشاره مستقیمی به واژه نژاد پرستی نداشته باشد، اظهار داشت که بازنویسی تاریخ جنگ جهانی دوم جزء عادت‌های قدیمی هالیوود است و «۱۲ مرد خشمگین» جزء استثناهایی بود که در آن شاهد حضور سربازان سیاه پوست آمریکایی هم بودیم و در طول تمامی این سال‌ها ستارگان سفید پوستی چون جان وین و دیگران بر شجاعت سیاه پوستان در میادین جنگ سایه انداختند و در حالی‌که این سربازان به‌عنوان دفاع از دمکراسی در مقابل فاشیست می‌جنگیدند ولی هنوز شهروند درجه دوم به حساب می‌آیند.
مارادونا علیه بوش
حرف‌های دیه گو مارادونا در هفتمین روز از جشنواره فیلم کن در بخش غیررقابتی که با مستند «مارادونا» ساخته «امیر کاستاریکا» حضور یافته بود نیز انعکاس خبری گسترده‌ای یافت.
مارادونا در نشست خبری بعد از نمایش فیلم در پاسخ به این سؤال که چرا در این فیلم به مباحث سیاسی زیاد پرداخته شده است، گفت: حتی اگر شما یک فوتبالیست باشید، این حق را دارید تا درباره فردی که یک آدم‌کش است، نظرتان را بگویید. ما مجبور نیستیم همان‌طور که آمریکایی‌ها فکر می‌کنند، فکر کنیم.
ما حق آزادی بیان داریم. اما وقتی شما چهره سرشناسی می‌شوید، اجازه ندارید تا درباره آمریکا یا جورج بوش صحبت کنید و از موضوعات بسیاری دیگر نباید حرف بزنید. کاستاریکا احترام و شخصیتی به من داد که هر انسانی شایسته آن است. او که به‌همراه ۲ دخترش برای اکران این فیلم به کن آمده بود، در ادامه نشست خبری درباره اعتیادش به مواد‌مخدر اشاره کرد و افزود: برای من صحبت از مواد‌مخدر سخت نیست. اما آنچه موجب امیدواری‌است این است که من زنده مانده‌ام تا در اینجا بتوانم صحبت کنم. من تمام آن عادت‌های غلط را ترک کرده‌ام. اکنون زندگی متفاوتی دارم و از هر لحظه زندگی‌ام لذت می‌برم.
به گزارش رویترز، مارادونا با انتقاد از برخی فیلمسازان گفت: آنها در داستان‌هایی که از من ساخته‌اند، مرا یک نیروی شیطانی و به‌دردنخور به‌تصویر کشیده‌اند و صحبت‌های بسیار زننده‌ای درباره‌ام داشته‌اند.
من به هیچ‌یک از فیلم‌های دیگری که درباره من ساخته شده علاقه‌ای ندارم، چون تأثیری روی آنها نداشته‌ام و با کارگردانان آنها صحبتی نکرده‌ام. اما فیلم کاستاریکا واقعا فیلمی درباره من است؛ فوتبالیستی که به مواد‌مخدر معتاد شد اما توانست از آن خارج شود.
نامزدهای اصلی نخل طلا
فیلم انیمیشن «والس با بشییر» از آری فولمن که به بررسی خاطرات مدفون شده فاجعه حمله به اردوگاه‌های فلسطینی صبرا و شتیلا می‌پردازد و «گوروما» فیلم ایتالیایی به‌دلیل شجاعتش در مطرح کردن دنیای شبکه تبهکاری کامورا در شهر ناپل می‌توانند جزء نامزدهای اصلی نخل طلای امسال باشند.
این فیلم ایتالیایی براساس کتاب پرفروش روبرتو ساویانو ساخته شده است، آن هم درشرایطی که خود این نویسنده پس از اینکه بارها تهدید به مرگ شده و از ۲ سال قبل تحت حفاظت پلیس زندگی می‌کند.
هر دوی این فیلم‌ها آثاری سیاسی هستند و حضور شون پن به‌عنوان رئیس هیات داوران که همیشه در کنار دغدغه‌های سینمایی در مسائل سیاسی هم اظهار نظرهای تندی داشته، می‌تواند شانس دریافت جایزه اصلی جشنواره را برای این ۲ فیلم افزایش دهد.
