همان زمان خانواده‌هایی در شهر تهران به‌خصوص محله‌های جنوب شهر ساکن شدند تا پس از آزادسازی شهرها و آرام شدن شرایط، به زادگاه و سکونتگاه خود برگردند. این خانواده‌ها در دوران دفاع‌مقدس بیکار ننشستند و همراه با نهادهای دولتی، پشتیبانی از رزمنده‌ها را برعهده گرفتند. میزبانی از خانواده‌های جنگ زده در آن ایام هم قابل توجه بود، به‌عنوان مثال، ساکنان محله جوادیه به ترمینال جنوب که در نزدیکی این محله بود و جنگ زده‌ها از طریق این پایانه به تهران می‌آمدند، می‌رفتند و از آنها می‌خواستند که به خانه آنها بیایند.
«بنیاد امور خیریه ۱۵ خرداد جنگ‌زدگان» هم با هدف خدمات‌دهی به این افراد در محله جوادیه راه‌اندازی شد. این بنیاد به شکل مسجد محوری با حضور افرادی مثل «محمود چیتگری»، «صمد ضرغام»، «حمید جاندار»، «ناصرحاج بابایی»، «داود آگاه»، «علی تصدیقی»، «عباس شیرازی» و جمعی از ساکنان جوادیه شکل گرفت. در این میان، چیتگری به‌عنوان مسئول بنیاد با فردی به نام آقای حیدری که مالک چند ساختمان بزرگ درمحله جوادیه بود، اقدام به ساماندهی جنگ زده‌ها و انتقال خانواده‌ها برای سکونت در این بناها کردند که بیشتر آنها در کوچه شهرداری سابق در خیابان شهید صالح‌نیا قرار داشت.
نظر شما