غلبه برتبعات روانی بحران‌ها با تغییر الگوی رفتاری

زهرا حاجی‌زاده / پژوهشگر محله سلیمانی : شیوع بیماری «کووید ۱۹» و رعایت فاصله اجتماعی با همه تبعاتی که در زندگی روزمره مردم داشت، اما به ما آموخت که در زندگی باید قدر لحظه‌ها را دانست و از تک تک آنها نهایت استفاده را برد.  
ویروس جهانگرد «کووید۱۹» بلای جان افراد زیادی شده است. به واسطه شیوع این بیماری خانواده‌های زیادی داغدار شده‌اند و به وضعیت زندگی و معیشت بسیاری از ما آسیب‌های جدی وارد شده است.  
 به واسطه همین آسیب‌ها در رفتارها و واکنش‌های اجتماعی ما تغییرات زیادی به وجود آمده است. بخی از ما زودجوش و عصبانی شده‌ایم، با کوچک‌ترین صدا یا ناملایمات به همسایه، کاسب محل، همکار یا حتی اعضای خانواده واکنش سریع و تندی نشان می‌دهیم. عاداتی که بسیاری وقت‌ها ما حتی از وجودشان آگاه هم نبوده‌ایم، به‌صورت ناخودآگاه رفتارمان را در کنترل خویش دارند.  
 آنچه ما در دنیا و از دنیا می‌بینیم و آن‌گونه که دنیا را می‌بینیم نیز متأثر از نگرش ملهم از عادت ماست. همان چیزی که در عرف متعارف زندگی‌اش می‌خوانیم. در واقع، حسابی در خودشناسی دچار مشکل شده‌ایم و همین موضوع با تکرار تبدیل به عادت می‌شود و به مرور حتی می‌تواند ‌زمینه بروز آسیب یا رفتار نامتعارف اجتماعی را هم فراهم کند. به عبارت دیگر، عادت داشتن ما به یک رفتار یا نحوه تفکر، به معنای عادت نداشتنمان به طیفی از سایر صور رفتار و الگوی تفکر است که در صورت عادت داشتن به آنها، کیفیات متفاوتی از زندگی را می‌توانستیم تجربه کنیم.  
 یکی از راه‌های درک و تغییر رفتارها در مواقع بحرانی این است که ما نتیجه عاداتمان هستیم. پس، حفظ آرامش مهم‌ترین و بهترین راهکار مقابله با تبعات روانی بیماری «کووید ۱۹‌» است. اینکه با رعایت حق همسایه مانند حقوق آپارتمان‌نشینی، رفتارهای مناسب ترافیکی، برخورد مناسب با کاسب و همسایه و همکار بتوانیم در ایجاد آرامش روانی نقشی داشته باشیم.  
 به عبارت دیگر، تعلیق عادات به مثابه خروج موقت از یک وضعیت، موقعیت و چشم‌انداز و ورود به وضعیت، موقعیت و چشم‌اندازی متفاوت از شرایط عادت‌شده است.  
با این ترک عادت‌ها حتی اگر دوباره به موقعیت و شرایط پیشین بازگردیم، می‌توانیم این بار با خودآگاهی قبل از اینکه خیلی زود دیر شود، بر مشکلات روانی پس از وقوع بحران از جمله بیماری ناشی از «کووید ۱۹‌» غلبه کنیم.