دادگاه جنایات بین‌المللی از مقامات سودان خواست تا دو تن از شهروندانش را به اتهام دست داشتن در ارتکاب جنایت علیه بشریت به این دادگاه تحویل دهد.
شورشیان چاد در آن سوی سودان، شهرک ام دام و شهر بیلتین را به تصرف خود درآورند و رهبر این شورشیان اعلام کرد که در حال برنامه‌ریزی و حرکت به سوی یکی شهرهای مهم در شمال کشور می‌باشد تا بدین ترتیب زمینه برای تصرف پایتخت و سقوط نظام ادریس دیبی فراهم شود.
پیش از اینها و در ماه فوریه میلادی، همین شورشیان با حمله به شهرهای مختلف چاد، به سوی پایتخت حرکت کرده و بخش‌هایی از آن را به تصرف درآورند اما با تحرک ارتش این کشور و نیز اقدامات فرانسه که زمانی چاد مستعمره آن بود، شورشیان از این شهر اخراج شدند.
در آن زمان چاد، سودان را به حمایت و مسلح کردن شورشیان به منظور ساقط کردن حکومت در انجامینا متهم کرد اما با وساطت‌های اتحادیه آفریقا هر دو طرف در 13 ماه مارس گذشته در داکار قرارداد صلحی را به امضا رساندند.
پس از آن، شورشیان دارفور به منطقه‌ام درمان یکی از سه منطقه مهم خارطوم پایتخت سودان حمله کردند و خسارت‌هایی را به این منطقه وارد آوردند.
این بار خارطوم با متهم کردن انجامینا، روابط دیپلماتیک خود با این کشور را قطع کرد و ارتش را روانه منطقه اشغال شده توسط شورشیان کرد و آنها را از این منطقه بیرون راند، هرچند که شورشیان در ادامه تاکید کردند که رهبرشان هنوز در منطقه‌ام درمان هنوز باقی است و در حال سازماندهی حمله‌ای دیگر به سوی مرکز پایتخت است تا دولت را ساقط نماید اما روزهای بعد از این ماجرا، آبستن رویداد مهمی در این‌باره نبودند.
طی دو روز گذشته ادریس دیبی اما نیروهای اروپایی (یوفور) را به حمایت از شورشیان در شرق این کشور متهم کرده و تحولات اخیر در کشورش را نوعی دسیسه چینی بین‌المللی علیه خود دانست.
در جریان درگیری‌های اخیر چاد، واشینگتن در اقدامی صوری و به منظور بزرگ‌نمایی درگیری‌ها، کارمندان غیر اساسی سفارت خود در این کشور را به کامرون منتقل کرد تا خطر سقوط دولت دیبی را شدت بخشد، هرچند که فرانسه مانع از این موضوع خواهد شد
اما واقعا شورشیان چاد از چنان قدرتی بهره‌مند هستند تا بتوانند به سوی پایتخت حرکت کنند و تهدید به اشغال آن نمایند؟ و آیا واقعا سودان حامی این شورشیان است و به دنبال ساقط کردن دولت دیبی است؟
هرچند که با توجه به سکونت قبایل ضد ادریس دیبی در مناطق مرزی سودان، خارطوم برای حفظ امنیت خود ناچار از برخی تحرکات است، اما به نظر می‌رسد در این میان بازیگر بزرگ‌تری در بین باشد که با حمایت از شورشیان، سعی در توجیه این اتهامات به سوی خارطوم دارد.
در واقع واشینگتن می‌کوشد تا با حمایت از این شورشیان و حرکت دادن آنان به سوی پایتخت چاد، سودان را تحت فشار قرار دهد و در همین جاست که گره‌خوردگی مسائل این دو کشور در سیاست‌های استراتژیک آمریکا بیش از پیش مشخص می‌شود.
به عبارتی آمریکا با بهره‌گیری از برگ شورشیان چاد، به دنبال تحقق برخی اهداف خود در داخل سودان است.
اهمیت سودان برای آمریکا زمانی محرز می‌شود که بدانیم منطقه دارفور در سودان دارای منابع عظیمی از ذخایر زیرزمینی از جمله نفت می‌باشد و می‌تواند یکی از منابع تامین انرژی ارزان برای واشینگتن به شمار رود.
در کنار این، سودان یکی از کشورهای بزرگ و پر همسایه در آفریقا و به آب‌های آزاد دسترسی دارد که می‌تواند پایگاهی مناسب برای حضور نیروهای آمریکایی در منطقه باشد و این بر اهمیت ژئوپولتیکی این کشور می‌افزاید.
واشینگتن می‌کوشد تا از طریق برگ چاد و دارفور، سودان را به پذیرش ارسال نیروهای بین‌المللی به منطقه دارفور وادارد و از این طریق، حضور سیاسی و نظامی خود را تقویت نماید.
مقامات کاخ سفید همچنین سعی بر آن دارند تا با مطرح کردن این دو مسئله در سطح بین‌الملل، بیش از پیش سودان را در نگاه افکار عمومی جهان به عنوان حامی تروریسم جلوه دهند و آن را به انزوا بکشانند.
سودان معتقد است که مسئله دارفور مسئله کاملا داخلی است که می‌باید از طریق مذاکره میان طرف‌های درگیر حل و فصل شود و در صورتی که نیروهایی به منظور حفظ صلح به این کشور ارسال شوند، این نیروها می‌باید از اتحادیه آفریقا و نه اروپایی و آمریکایی باشند.
سودان اما متحد مهمی تحت نام چین را در کنار خود دارد که هو جین تاو رئیس‌جمهور آن چند ماه پیش به این کشور سفر کرد و سرمایه گذاری‌های عظیمی را در این کشور کلید زد.
چین معتقد است که ماجرای دارفور علاوه بر اینکه مسئله داخلی است، اعلام موضع درباره آن و تبدیل کردنش به مسئله‌ای بین‌المللی نوعی نقض حاکمیت این کشور است.
حال باید به انتظار روزهای آتی نشست تا ببینیم آمریکا این بار میزان فشارهای خود بر سودان با استفاده از ابزار چاد را تا چه حدی ادامه خواهد داد؟
همشهری امارات
