جلبکهای دریایی برای مدت درازی به عنوان منبع بالقوه تولید اتانول زیستی که به طور معمول از محصولاتی مانند نیشکر و ذرت تولید می‌شد، مورد بررسی بوده‌اند، اما موانع فنی مانع استفاده تجاری از آنها بوده است.
به گزارش خبرگزاری فرانسه استفان کران، رئیس" مرکز جلبک دریایی ایرلند" در دانشگاه ملی ایرلند در گالوی در غرب ایرلند در کنفرانسی در این باره گفت با وجود منابع غنی جلبک دریایی "ایرلند در موقعیتی قرار دراد که به بازیگر مهمی در نسل بعدی تولید سوخت‌های زیستی بدل شود.
او گفت: "جلبک آن تصویر منفی منابع سوخت زیستی در خشکی‌ها را ندارد - محصولاتی که گفته می‌شود استفاده از آنها باعث قیمت‌های بالای مواد غذایی، تاثیر برمصرف آب، تنوع گونه‌ها و از بین‌بردن جنگل‌های بارانی شده است."
کنفرانس سالانه "جامعه بین‌المللی جلبک‌شناسی کاربردی" در حال بررسی جنبه‌های اقتصادی و اجتماعی استفاده از جلبکهای قهوه‌ای برای تولید اتانول زیستی است.
پروفسور مایکل ای بورویتزکا از دانشگاه مردوک در استرالیا در این کنفرانس گفت که در مقایسه با فراورده‌هایی مانند روغن نخل یا بادام زمینی یا شلغن روغنی که برای تولید انرژی زیستی مورد استفاده قرار می‌گیرند، شماری از گونه‌های جلبک وجود دارند که محتوای روغن بالاتری دارند و می‌توان آنها را در آب دریا رشد داد.
او گفت: "این خواص به ظاهر مطلوب، علاقه و فعالیت‌های بسیاری را به حوزه تولید انرژی با استفاده از جلبک‌ها، چه جلبکهای ذره‌بینی و جلبکهای دریایی، جلب کرده است."
به گفته بورویتزکا در شرایط ایدئال تولید سوخت زیستی از جلبک‌ها با هزینه‌ای در حد یک دلار یا کمتر به ازای هر کیلوگرم آنها امکان‌پذیر است.
ایرلند دارای 16 گونه جلبک دریایی قابل استفاده به صورت تجاری است، و گونه‌های دیگری از جلبکهای آن هم برای استفاده مورد پژوهش است.
در حال حاضر جلبک‌ها در حوزه‌هایی مانند تولید غذا، کودها و بهبوددهنده‌های خاک، مواد آرایشی، محیط‌های کشت باکتری در آزمایشگاه‌های پزشکی، زیست‌فن‌آوری و زیست‌پزشکی مورد استفاده هستند.
