همه راه‌ها به آموزش ختم می‌شود| یادداشتی از لیلا ارشد،مددکار اجتماعی

این مهارت‌ها از سوی سازمان جهانی بهداشت مطرح شده و لازم است آموزش آن از مقاطع تحصیلی برای کودکان و نوجوانان آغاز شود. دختران و پسرانی که با مهارت‌های مختلفی از جمله نه گفتن، کنترل خشم و... آشنا باشند در آینده نه آزارگر می‌شوند و نه آزار می‌بینند.

آنها یادگرفته‌اند که از خود مراقبت کنند و از این مهارت‌ها به‌عنوان ابزاری برای مقابله در برابر خشونت استفاده می‌کنند. به آمار نگاهی بیندازیم. حدود ۳‌ماه پیش بود که پلیس از افزایش ۲۵ درصدی خشونت‌های خیابانی خبر داد. این نوع خشونت را می‌بینیم و آمار هم از آن ارائه می‌شود. اما خشونتی را که پشت دیوارهای خانه اتفاق می‌افتد ‌چه کسی می‌بیند؟ تصور بیشتر افراد جامعه و حتی خود زنان از خشونت این است که کسی کتک بزند، چیزی را بشکند یا بسوزاند. اما خشونت انواع مختلفی دارد.

وقتی زنی در خانه نادیده می‌شود، طرد می‌شود، مورد بی‌مهری و تحقیر قرار می‌گیرد یا از نظر اقتصادی در تنگنا قرار می‌گیرد، مورد خشونت واقع شده و به کمک نیاز دارد. این طرز تفکر نشان می‌دهد که با پیچیده‌شدن جامعه امروز ما، مشکلات هم پیچیده‌تر می‌شوند و زنگ خطر برای شناخت مصادیق خشونت بیشتر می‌شود که ضرورت آموزش را هم نشان می‌دهد. نکته دیگر این است که وقتی زنی مورد خشونت فیزیکی قرار می‌گیرد و از خانه بیرون می‌شود به معنای واقعی تنهاست و نمی‌داند که می‌تواند به کدام نهاد مدنی مراجعه کند.
 در جامعه ما هنوز به راحتی درباره مراکز نگهداری از دختران و زنان آسیب دیده از خشونت صحبت نمی‌شود و نشانی مراکز در اختیار قرار نمی‌گیرد. ما فقط سامانه ۱۲۳ را می‌شناسیم که آنجا هم مداخله‌گر با مراجعه به منزل فرد خشونت‌دیده نمی‌تواند او را به مرکز ببرد و باید حکم قضایی داشته باشد که تهیه آن دست‌کم ۲ روز طول می‌کشد. باز هم یادآور می‌شوم که آموزش مهارت‌های زندگی و آشنایی با مصادیق خشونت را نه از فردا بلکه از همین امروز باید ازسراهای محله، ورزشگاه‌ها، مدارس و دیگر نهادهای اجتماعی و آموزشی شروع کرد.  
سهم رسانه‌های جمعی را هم از یاد نبریم که آموزش را نه به شکل توصیه بلکه به‌صورت راهکارهای کاربردی ارائه کنند. در ارائه این آموزش‌ها، صورت تغییر رفتار به مرور حاصل می‌شود. حتی تغییر رفتار برای آزارگری که به جز این رفتاری یاد نگرفته و خودش هم ناراضی است. در روزهای خانه‌نشینی با خانه‌های کوچک، تعطیل شدن بسیاری از فعالیت‌های بیرون خانه و تأثیر شرایط اقتصادی بر خانوار، طبیعی است که خشونت خانگی بیشتر شود که موضوع نگران‌کننده و غم‌انگیزی است.