بازی‌سیدهای یک و 2 تنیس دنیا بی‌تردید زیباترین بازی تنیس دنیا بود و همه 18 هزار تماشاگری که در ورزشگاه حاضر شده بودند بیشترین لذت را در یک مسابقه ورزشی تجربه کردند.
راجر فدرر، محبوب‌ترین تنیسور حال حاضر دنیا و رافائل نادال (که ابتدای ورودش به عالم تنیس فقط به‌دلیل اندام و عضلات پیچیده‌اش شهرت پیدا کرده بود) تا فینال پیش آمده بودند و باید از آبروی سطح اول تنیس دنیا دفاع می‌کردند.
بازی آنها مثل هر سال در شرایطی برگزار می‌شد که همه مسابقات در زمین‌های دهگانه تنیس ویمبلدون به پایان رسیده بود. دخترها، پسرها، زنان، تیم‌های دونفره و حتی پیرمردها (که منصور بهرامی هم از ایران در مسابقاتش حضور داشت) همه بازی‌هایشان تمام شده بود تا میدان برای دو نفر خالی بماند؛ فینالیست‌های مسابقات مردان.
راجر فدرر که 40 روز پیش در معتبرترین مسابقات خاک رس دنیا - گرانداسلم رو لان گاروس فرانسه – به شکلی عجیب مقابل رافائل نادال اسپانیایی تحقیر شده بود، فرصتی پیدا کرده بود که آن شکست را در زمانی کمتر از 2 ماه تلافی کند. این بار مسابقات در زمینی برگزار می‌شد که تخصص فدرر بود. او در زمین چمن تبحری داشت که کمتر تنیسوری از آن بهره می‌برد و به همین دلیل، 5 قهرمانی اخیر ویمبلدون را به نام خود زده بود. او اگر می‌توانست این گرانداسلم را با قهرمانی به پایان برساند، رکورد مشترک خود با بیورن بورگ سوئدی (5 قهرمانی پیاپی) را به‌طور اختصاصی از آن خود می‌کرد؛ اما نادال اجازه نداد این اتفاق بیفتد. او پس از قهرمانی در رولان گاروس، ویمبلدون را هم به نام خود زد تا پس از 28 سال که بیورن بورگ توانست بلافاصله پس از گرانداسلم رولان گاروس فاتح ویمبلدون شود، دو قهرمانی را در یک سال جشن بگیرد. او که به غیراز رولان گاروس که در زمین دلخواهش (خاک رس) برگزار می‌شود، در هیچ گرانداسلم دیگری قهرمان نشده بود، دیشب برای اولین بار جام ویمبلدون را به‌عنوان معتبرترین مسابقه تنیس دنیا لمس کرد تا اولین اسپانیایی باشد که در این تورنمنت قدیمی قهرمان می‌شود.
باران: مسابقه با دلهره برگزارکنندگان به‌دلیل بارش شدید باران در شب فینال شروع شد. مسئولان برگزاری برای آنکه زمین چمن از باران محفوظ بماند، تا دقایقی قبل از شروع مسابقه روی آن را کاور کشیده بودند. وقتی کاور برداشته شد، همه دیدند باران چند روز اخیر و بازی‌های قبلی تا چه اندازه به سبزی چمن آسیب زده است. حتی در بخش‌هایی از زمین، رنگ خاک کاملا به چشم می‌خورد. با این حال هیچ‌یک از این اتفاقات حتی بارش شدید باران در ست‌های سوم و پنجم مانع نمایش سزاوارانه دو قهرمان بزرگ دنیا نشد. قهرمانانی که هم خویشتنداری پس از قهرمانی و هم منش تحمل شکست بعد از مسابقه را به نمایش گذاشتند.
آغاز ماراتن : فدرر که در 65 مسابقه اخیرش در چمن بی‌شکست مانده بود، فکر نمی‌کرد در این فینال چنین سرنوشتی داشته باشد. نادال که سرویس‌های خود را به شکلی کاملا محسوس تقویت کرده بود، بازی را طوفانی شروع کرد و با غافلگیرکردن فدرر، دو ست را از او گرفت. کفه بازی در ست اول وقتی به سود نادال سنگین شد که او گیم‌های سوم و چهارم را مال خود کرد. وقتی روی تابلو برتری 3 بر یک به نام نادال نوشته شد همه متوجه شدند برنده این ست کسی جز پسر 22 ساله اسپانیایی نیست. فدرر در ست دوم کمی از شوک بیرون آمدو صاحب برتری 4 بر یک شد؛ اما تداوم‌اشتباهات انفرادی او در اوایل این مسابقه باعث شد نتیجه به ضرر او باشد.او برتری 4 بر یک را به راحتی از دست داد تا همه را شگفت زده کند. او در این لحظات پر از‌اشتباه بود و بدون تمرکز بازی می‌کرد تا همه طرفدارانش را نسبت به سرنوشت این مسابقه مایوس کند.
بعد از آنکه کار به تساوی 4-4 کشیده شد، همه در دلشان برتری این ست را هم به نادال دادند و همین طور هم شد: برتری 6 بر 4 مثل ست اول. پسر مایورکایی در این ست کاری کرد که همه ورزشگاه برای او دست زد. وقتی داور خط با‌اشتباهی فاحش، توپ فدرر را اوت اعلام کرد، نادال که مسیر توپ را دیده بود، به جای فدرر یکی از 3 سهمیه‌اش در این ست برای درخواست ریویو را به نفع فدرر خرج کرد و خواست تا فیلم کامپیوتری مشخص کند توپ به کجا رفته است. بازبینی فیلم نشان داد امتیاز باید به نفع فدرر صادر شود و اینجا بود که همه تماشاگران به احترام او برخاسته و دست زدند. او نشان داد حتی عطش فراوانی که برای رسیدن به اولین قهرمانی در گرانداسلم معتبری چون ویمبلدون دارد هم نمی‌تواند او را از مسیر سالم ورزش دور کند.
احیای پادشاه: بعد از آنکه بخش اعظمی از‌اشتباهات متعدد فدرر به پایان رسید، او برای حفظ آبرویش احیا شد. فدرر در این مسابقه 52اشتباه مرتکب شد که بسیاری از آنها در همان دو ست اول بود. ست سوم تا پنجم در حقیقت اوج نمایش‌های او بود. بازیکن 27 ساله سوئیسی برای آنکه از شکستی سنگین فرار کند، همه تجربه‌هایش را به کار گرفت و هر کاری برای بردن لازم بود، انجام داد. ست سوم با برتری 5 بر 4 فدرر در حال پیگیری بود که باران شدید، باعث قطع مسابقه شد. با ادامه بازی کار به تساوی 6-6 کشیده شد اما فدرر بازی را در تای برک (سرویس‌های دوتایی بازیکنان برای تعیین برنده) به سود خود کرد. سرنوشت ست چهارم هم مانند ست قبلی، بعد از تساوی 6-6 به تای برک کشیده شد.
اوج هنرنمایی فدرر در همین ست بود. او که در میان اهالی تنیس به پادشاه معروف است، ست چهارم را در حالی به سود خود کرد که همه تماشاگران حاضر در ورزشگاه حتی هوادارانش بازی را به سود نادال تمام شده می‌دانستند. بعد از تساوی 6-6، بازی در تای برک دنبال می‌شد که برتری 5 بر 2 مقابل نام نادال نوشته شد و دو سرویس هم در اختیار همین بازیکن قرار گرفت که اگر دو سرویس را به دست می‌آورد، برنده کل بازی بود. در این شرایط حتی خوشبین‌ترین تماشاگران حاضر در ورزشگاه هم فکر نمی‌کردند معجزه‌ای برای فدرر اتفاق بیفتد. خانواده نادال، 4 نفر از اعضای خانواده سلطنتی اسپانیا و تماشاگران ورزشگاه اصلی ویمبلدون همگی نیم خیز شده بودند تا با پایان مسابقه برای دو فینالیست دست بزنند ولی فدرر نمی‌خواست به این صورت تسلیم شود. اتفاق بزرگ افتاد. در این میان هیجانات نادال و‌اشتباهات او هم به کمک پادشاه آمد. دو خطای سرویس و برخورد بک هند نادال به تور کار را به تساوی 5-5 کشاند.
نادال دو بار دیگر در امتیازهای 7 بر 6 و 8 بر 7 در یک قدمی قهرمانی قرار داشت، اما فدرر هر دو بار موقعیت پیروزی را از او گرفت و در نهایت برتری 10 بر 8 در تای برک به نام فدرر زده شد تا با تساوی 2-2 درست‌ها، این فینال دیدنی به ست پنجم کشیده شود. در ست پنجم رقابت به شدت بالا گرفت و تا نتیجه 7-7 هیچ‌یک از دو تنیسور نتوانستند در گیمی که حریف سرویس می‌زد پیروز شوند. هر چند نادال دو بار دیگر موقعیت‌هایی مناسب برای تغییر جریان بازی را از دست داد، اما در نهایت این نادال بود که توانست بازی را به سود خود تمام کند. هر چند فدرر با دقتی بسیار بالاتر از نادال توپ را روانه گوشه‌های خالی زمین می‌کرد و در سرویس هم عملا غیرقابل دفاع بود (25 سرویس بدون برگشت در برابر تنها 6 سرویس نادال) در گیم پانزدهم این ست، نادال میلیمتری سرویس فدرر را شکست و در گیم بعد هم که سرویس را در اختیار داشت، بالاخره از چهارمین موقعیت سرویس خود برای کسب قهرمانی به خوبی استفاده کرد و با برخورد ضربه بازگشت فدرر به تور، از خوشحالی نقش بر زمین شد تا پس از 4 ساعت و 48 دقیقه، قهرمانی را مال خود بداند. او برنده طولانی‌ترین فینال ویمبلدون شده بود و حق داشت برای چند ثانیه از شادی روی زمین دراز بکشد.
با این حال شادی او چندان هم غیرمتعارف نبود و خیلی آرام به کنار فدرر رفت و با تمجید از حریف کاری کرد که نفر اول تنیس دنیا او را ستود. هم او قهرمانی را به شکلی شایسته جشن گرفت و هم فدرر شکست را مانند قهرمانان بزرگ پذیرفت تا همه از این مسابقه دیدنی و پایان باشکوه آن لذت ببرند. نادال بعد از این قهرمانی به کنار خانواده‌اش رفت و بعد هم به سمت جایگاه ویژه قدم زد تا با اعضای خانواده سلطنتی دست دهد. آنها برای دومین بار در یک ماه اخیر نام اسپانیا را به واسطه درخشش ورزشکارانشان در صدر نام‌های دیگر می‌دیدند. اتفاقی که شاید تغییری اساسی در نگاه مردان رده اول کشور اسپانیا نسبت به ورزش ایجاد کند.
تکرار فینال: نادال شانس آورد که توپ فدرر در گیم آخر ست پنجم به تور برخورد کرد تا برتری 9 بر 7 درست آخر و پیروزی 3 بر 2 در مجموع بازی از آن او شد. پیش از آن که سرویس گیم آخر زده شود 2 فینالیست قرار گذاشتند اگر بازی در این ست به تساوی 8 – 8 کشیده شد، فینال را تکرار کنند. اگر آن توپ آخر را فدرر به جای تور به گوشه زمین نادال می‌فرستاد، امشب یک فینال داغ دیگر می‌دیدیم.
آزمایش معروف: نادال بعد از قهرمانی مثل همیشه گوشه جام را به دندان گرفت تا حرکتی را به نمایش بگذارد که در انحصار خودش است. او این کار را بعد از هر قهرمانی‌اش تکرار می‌کند و به یک عادت برای او تبدیل شده است. شادی منحصر به فرد نادال با آنکه تکراری شده اما باز هم برای خبرنگاران و عکاسان جالب است.
پسر عجیب: رافا پسر خانواده‌ای کاملا ورزشی است. پدر او (سباستین نادال) در تیم مایورکا بازی می‌کرد و اگرچه به فوتبال علاقه داشت اما هیچ وقت به مراحل متکامل فوتبال حرفه‌ای دست پیدا نکرد.مادرش ماریا پارنا، قهرمان شنای ایالت خود بود ولی او هم ورزش شخصی را فدای زندگی خانوادگی‌اش کرد. خواهرش ماریا ایزابل هم به ورزش علاقه دارد اما این علاقه هیچ گاه او را به‌طور جدی به سمت ورزش حرفه‌ای نبرد. این خانواده به شکلی کاملا محسوس زیر سایه نامی بزرگ قرار داشت: میگل آنخل نادال. عموی رافائل بعد از بازی در مایورکا به بارسلونا رفت و در تیم ملی اسپانیا هم جای ثابتی برای خود دست و پا کرد اما رافا نه به ورزش مورد علاقه عمو گرایشی نشان داد نه به تیم محبوبش.او تنیس را برای ورزش کردن انتخاب کرد و وقتی هم قرار شد در فوتبال به تیمی علاقه نشان دهد رئال را انتخاب کرد تا به این ترتیب هیچ وجه مشترکی با عموی نامدارش نداشته باشد. همه اینها شاید برای این بود که او می‌خواست به طور کامل از زیر سایه برادر مشهور پدرش بیرون بیاید.
خطر برای فدرر: سال 2008 به هیچ عنوان سال خوبی برای فدرر نبود. او اولین گرانداسلم سال را که از نظر اعتبار در مکان چهارم 4 گرانداسلم دنیا قرار دارد مقابل جوکوویچ باخت. همه آن مسابقه را به‌دلیل اینکه بیشتر قهرمانان، ناآماده به استرالیا می‌آیند، یک اتفاق دانستند. همان طور که باخت نادال مقابل تسونگای فرانسوی و گمنام توجیه شد. بعد نوبت به رولان گاروس رسید تا به بدترین شکل ممکن در فینال برای فدرر به آخر برسد. یکشنبه شب هم که یکی از غم انگیزترین لحظات زندگی فدرر سپری شد تا از هیچ‌یک از 3 گرانداسلم امسال، جامی را به خانه نبرد. او حالا آخرین گرانداسلم 2008 یعنی اپن آمریکا را پیش رو دارد تا با قهرمانی در آن از اعتبارش دفاع کند. همین حالا هم هیچ بعید نیست اگر خانه شماره یک او توسط نادال‌اشغال شود.
