همشهری آنلاین _ ابوذر چهل امیرانی: بیماران را مثل اعضای خانواده‌اش می‌دانست و برای کم کردن رنج از جسم و افزایش روحیه آنها تلاش کرد و شاید هم در همین مراوده با بیماران بود که دچار بیماری کرونا شد و چشم از جهان فروبست. دکتر «داود شریفیان» نه تنها براساس سوگندنامه حرفه‌ای از تضییع حقوق بیماران خودداری کرد و سلامتی و بهبودی آنها را بر منافع مادی خود مقدم دانست، بلکه نام و روحش قرین نیکوکاری، سخاوت، دستگیری از مستمندان، انجام امور خیرخواهانه و انسان‌دوستانه بود. در این گزارش، چند تن از ساکنان محله امامزاده حسن(ع) از منش او صحبت کرده‌اند که در ادامه می‌خوانید.
«درگذشت دکتر «داود شریفیان» همه ساکنان محله امامزاده حسن(ع) را داغدار کرد؛ چراکه او بین آنها به‌عنوان انسانی مؤمن، وارسته و خیر زبانزد بود و با اینکه ساکن منطقه ۱۷ نبود، اما چنان در بین اهالی محبوبیت داشت که درگذشتش همگان را متأثر کرد.» این حرف‌ها را «محمد رنگرز» دبیر شورایاری محله امامزاده حسن(ع) بر زبان می‌آورد و ادامه می‌دهد: «دکتر شریفیان از ابتدای فعالیت در محله امامزاده حسن(ع)، با اعضای شورایاری ارتباط دوستانه برقرار کرد و هر جا که نیاز به حضورش وجود داشت، مشتاقانه حاضر می‌شد، به‌عنوان مثال اگر شورایاران خانواده‌های کم‌بضاعت به او معرفی می‌کردند، به رایگان یا با تخفیف ویژه داروهای آنها را تأمین می‌کرد.»
- هدیه‌های همیشگی به کودکان بی‌سرپرست
«محمد ملکی» که در محله امامزاده حسن(ع) زندگی می‌کند و همین‌جا مشغول به کار است، می‌گوید: «واقعیت تلخی است، ولی باید قبول کنیم که برخی از پزشکان به منشور حقوق بیمار توجه نمی‌کنند. به‌عنوان مثال، عده‌ای از پزشکان وقت زیادی برای بیماران نمی‌گذارند تا نوع بیماری، مراحل درمان و... را کاملاً به آنها توضیح دهند. همین عامل باعث نارضایتی بیماران می‌شود و ممکن است که فکر کنند همه پزشکان این‌طور هستند.» وی ادامه می‌دهد: «وقتی بیماران برای تهیه دارو به دکتر شریفیان مراجعه و درباره بیماری و مراحل درمان خود از او سؤال می‌کردند، با حوصله زیاد به آنها توضیح می‌داد، ولی در کار همکارانش دخالت نمی‌کرد.
بیمار یا خانواده‌اش را کنار می‌کشید و به تک‌تک پرسش‌های آنها پاسخ می‌داد. همین موضوع باعث شده بود تا اهالی از دکتر شریفیان درباره بیماری‌های خود مشورت بگیرند و اگر او احساس می‌کرد که بیماری مراجعانش با یک دارو درمان می‌شود و نیاز به مراجعه به مطب‌ها و درمانگاه‌ها ندارد، آنها را راهنمایی می‌کرد.» ملکی در ادامه به کارهای خیرخواهانه این پزشک هم‌محله‌ای اشاره و عنوان می‌کند: «یکی از دوستانم با یکی از مراکزی که در خیابان سازمان آب به بچه‌های بی‌سرپرست خدمات می‌دهد، همکاری داشت. او برایم تعریف کرده که دکتر شریفیان بارها به این کودکان خمیردندان، مسواک و صابون رایگان هدیه داده است.»
- کارهای خیرش ادامه دارد
«نورالدین سیدجواد» که سال‌هاست در این محله زندگی می‌کند و با دکتر شریفیان آشنایی داشته، می‌گوید: «از انسان خوبی یا بدی به یادگار می‌ماند و الحق که دکتر شریفیان جزو انسان‌های شریفی بود که همه از او به نیکی یاد می‌کنند.» وی ادامه می‌دهد: «نقش مؤثر او در تأمین داروی نیازمندان و کمک‌های خیرخواهانه‌اش، توشه آخرت او و مایه رفاه و آسایش نیازمندان در این دنیاست. مطمئنم که با فقدان او، احسان و نیکوکاری در بین خیّران سلامت و پزشکان کمرنگ نخواهد شد و راه روشن او همچون گذشته با تمام توان ادامه خواهد یافت.»
- همیشه کنار نیازمندان بود
شاید هیچ‌کس به اندازه «اژدر حاجیلو» از فعالیت‌های خیرخواهانه ومنش این داروساز هم‌محله‌ای باخبر نباشد؛ چراکه بیش از ۱۵ سال سابقه همکاری با وی داشته است. حاجیلو می‌گوید: «دکتر شریفیان سال‌ها در کارهای خیر دستی داشته است. اصالتاً اراکی و متولد سال ۱۳۴۱ بود. سال‌ها کارمند بنیاد مستضعفان و جانبازان بود و به خوبی با مشکلات این قشر از افراد جامعه آشنایی داشت. بعدها ادامه تحصیل داد و توانست مدرک داروسازی خود را از دانشگاه علوم پزشکی بگیرد.
بلافاصله پس از دریافت مدرک خود به زاهدان رفت و آنجا داروخانه‌ای راه‌اندازی کرد. شرایط سخت آب و هوایی را در این شهر به جان خرید تا نذر خود را که فعالیت در مناطق دوردست بود ادا کند. حدود ۸ سال در آن شهر فعالیت کرد و بازرس ویژه امور دارویی هم شد.» وی به بازگشت شریفیان به شهر تهران اشاره و عنوان می‌کند: «ازدواج کرده بود و فرزندانش کم‌سن بودند. برای همین به تهران برگشت و این بار هم مناطقی را برای فعالیت خودش انتخاب کرد که کمتر توسعه‌یافته بودند. او داروخانه‌ای در منطقه ۱۸ حوالی میدان معلم در محله یافت‌آباد راه‌اندازی کرد و سال ۱۳۹۴ هم به محله امامزاده حسن(ع) در منطقه ۱۷ آمد.»
حاجیلو که دبیر مدرسه شهید چمران در منطقه ۱۹ است و ۲۷ سال سابقه دارد، می‌گوید: «روزهایی که کلاس نداشتم، با یک شرکت توزیع و پخش دارو همکاری می‌کردم. همان زمان با دکتر شریفیان آشنا شدم و این آشنایی به همکاری‌ام با وی در این داروخانه ختم شد. در این مدت شاهد کارهای خداپسندانه او بودم و منش او برای من درس بزرگی بود. با اینکه معلم هستم، اما درس‌های زیادی از او یاد گرفتم و همیشه خودم را شاگردش می‌دانم.» وی ادامه می‌دهد: «دکتر شریفیان از داروسازان خیّر منطقه ۱۷ بود.
اگر از نحوه حرف زدن یا پوشش بیماران و خانواده آنها متوجه می‌شد که در پرداخت هزینه دارو با مشکل روبه‌رو هستند، بدون اینکه خودشان متوجه شوند خیلی از داروها را رایگان به آنها می‌داد. بیمار هم متوجه نمی‌شد و احساس می‌کرد مبلغی که پرداخت کرده، هزینه همه داروهایش بوده است. او حتی توانست پزشکان و خیّران منطقه را با خودش همراه کند، به‌طوری که صندوقی در داروخانه راه‌اندازی کرد تا کمک‌های خیّران در آن قرار داده و در صورت نیاز برای تهیه داروی نیازمندان یا معرفی آنها به آزمایشگاه‌ها و بیمارستان‌ها صرف شود.» به گفته حاجیلو، از این پزشک خیّر ۲ دختر به نام‌های کیمیا و نازنین به یادگار مانده که دانشجوی کارشناسی ارشد در رشته‌های زبان و صنایع‌دستی هستند.
به روایت مردم
- همکاری با مسجد محله
در منطقه ۱۷ افراد کم درآمد زیادی زندگی می‌کنند که گاهی از عهده تأمین مخارج خود برنمی آیند. بی‌شک چنین افرادی در زمان بیماری با مشکلات زیادی روبه‌رو می‌شوند و از طرفی تأمین هزینه‌های دارو برایشان سخت می‌شود. دکتر شریفیان با اطلاع از این موضوع از امام جماعت مسجد اسلامی خواست تا خانواده‌های کم‌بضاعت را به او معرفی کند. این خانواده‌ها در زمان بیماری، داروی خود را رایگان از داروخانه دکتر شریفیان می‌گرفتند تا بهبودی آنها به دلیل نداشتن هزینه دارو عقب نیفتد. زمانی هم که در مسجد اسلامی اقدام به راه‌اندازی تشکلی برای اهدای نان رایگان، ارائه خدمات درمانی و معاینه رایگان نیازمندان کردیم، دکتر شریفیان با ما همکاری و در تأمین هزینه‌ها مشارکت کرد.
- دستم را گرفت
داروخانه دکتر شریفیان در خیابان امامزاده حسن(ع) در کنار پاساژها و واحدهای تجاری قرار دارد. اینجا به بازار پوشاک امامزاده حسن(ع) معروف است و همه روزه هزاران نفر از مناطق مختلف پایتخت برای خرید به این محدوده می‌آیند. برای همین بسیاری از کاسبان مقابل مغازه‌های‌شان بساط می‌کنند تا درآمد بیشتری به دست بیاورند. حتی شنیده‌ام عده‌ای از افراد هم مقابل مغازه‌های‌شان را به بساطی‌ها اجاره می‌دهند، اما او با اطلاع از مشکلاتم اجازه داد روی پله داروخانه‌اش بساط کنم و درآمدی به دست بیاورم تا در تأمین هزینه‌های زندگی دچار مشکل نشوم. او هیچ چشمداشتی از من نداشت و فقط شرط کرد بساط من روی پله مغازه‌اش باشد و مانع تردد عابران و بیماران نشود.
- غصه نیازمندان را می‌خورد
از سال ۱۳۹۴ با دکتر شریفیان آشنا شدم و داروهای ۲ شرکت دارویی را برایش تأمین می‌کردم. خوش‌حساب بود و همیشه هزینه داروها را به موقع پرداخت می‌کرد. شرکت‌های دارویی هم دوست داشتند با او همکاری داشته باشند و هر مقدار دارو سفارش می‌داد، برایش ارسال می‌کردیم. به‌طور معمول قیمت داروها مشخص است و داروسازان و داروخانه‌دارها با شرکت‌های دارویی چانه نمی‌زنند، اما گاهی اوقات احساس می‌کردم با دیدن قیمت برخی از داروها ناراحت می‌شود و این موضوع را از چشمانش می‌خواندم. به خوبی می‌فهمیدم که او غصه خانواده‌هایی را می‌خورد که کم درآمد هستند و تأمین هزینه برخی از داروها برایشان دشوار است. بعدها فهمیدم که یاور این خانواده‌ها بوده است.
نظر شما