ابوذر چهل امیرانی / خبرنگار : چندی است اعضای این کمیته نامگذاری میدان‌ها و خیابان‌های پایتخت به نام مشاهیر، ورزشکاران و هنرمندان را هم در زمره فعالیت‌های خود قرار داده‌اند و به‌عنوان نمونه، خیابان «ج» در منطقه یک به جمشید مشایخی و خیابان فلامک در منطقه ۲ به استاد محمدرضا شجریان تغییر نام یافت.
نامگذاری خیابانی در تهران به نام شهید «محسن فخری‌زاده»، دانشمند هسته‌ای کشورمان، نیز از فعالیت‌هایی بود که مطابق سال‌های گذشته برای زنده ماندن یاد و خاطره شهدایی انجام شد که پس از دوران دفاع‌مقدس منشأ خیر و برکت زیادی برای کشورمان بوده‌اند.
اکنون لازم است اقدام‌هایی نیز از سوی این کمیسیون و مناطق برای نامگذاری خیابان‌ها به یاد مراجع، مبارزان سیاسی و عالمان برجسته کشورمان در پایتخت انجام شود.
گرچه چنین‌کاری سابقه دارد و معابری همچون آیت‌الله شهید مطهری، علامه جعفری و... در مناطق پلاک‌کوبی شده‌اند، ولی اجرای چنین طرحی نیازمند دقت بیشتری است؛ به‌خصوص آنکه منطقه۱۲ به دلیل بافت تاریخی و مذهبی، محل سکونت مراجع یا محلی برای مبارزات آنها در دوران پیش از انقلاب بوده و اکنون دفاتر آنها در این منطقه به اهالی خدمات می‌دهند. به‌عنوان نمونه، آیت‌الله سید عبدالجواد علم‌الهدی خراسانی، بیش از نیم قرن در محله قیام به فعالیت‌های مذهبی مشغول بوده و سال گذشته به دیدار حق شتافت. ایشان در دوران حیات، با فعالیت‌های خیرخواهانه به حل مشکلات افراد بی‌بضاعت و بی‌سرپرست پرداخت و طلاب زیادی پرورش داد و بارها از سوی ساواک زندانی شده بود.
بر این اساس، بجاست که تمهیداتی برای نامگذاری خیابانی در محله قیام به نام ایشان اندیشیده شود تا ضمن احترام به این عالم مجاهد، جوانان و آیندگان با زندگی و فعالیت‌های ایشان آشنا شوند. به هرحال، نامگذاری معابر حکم شناسنامه شهرها و محله‌ها را دارند و همه کشورهای دنیا به‌عنوان یک کار فرهنگی، به آن اهمیتی ویژه می‌دهند. شاید این قبیل کارها، از نظر برخی، موضوعی شکلی و ظاهری به نظر برسد، اما همین اسامی نشان‌دهنده فرهنگ، آداب و رسوم و اعتقادات جامعه ماست و با شنیدن و تکرار این اسامی، به‌خصوص اشخاصی که نام آنها روی تابلوها حک شده، مفاهیم و ارزش‌ها در ذهن رهگذران مرور و نهادینه می‌شود.
نظر شما