مهر مادری مامان شکوه!  

همشهری آنلاین_مژگان مهرابی: کار در آرایشگاهی که تازه دایر کرده بود به دلیل رقیب هم‌محله‌ای روز به روز کسادتر شد و در مدت زمان کوتاهی سرانجام کارش به ورشکستی کشید. نمی‌دانست چه باید بکند. کشتی به حرکت در نیامده کسب و کارش به گل نشسته بود و آه در بساط نداشت. دلش شکست.

با خدا عهد بست که اگر دستش را بگیرد و از این دردسر نجاتش دهد تا زمانی که جان در بدن دارد دست بندگان خدا را بگیرد. و چه زود جوابش را گرفت. مشکل مالی‌اش خیلی زود برطرف شد و این امر برای «شکوه بحیرایی» بیشتر به معجزه می‌مانست. دوباره از نو شروع کرد و کسب و کارش کم‌کم رونق گرفت. زودتر از آنچه تصور می‌کرد وضع مالی‌اش خوب شد. برای همین دست به کار شد و آستین همت بالا زد تا به سوگندی که یاد کرده بود وفا کند.

اول از تهیه مایحتاج خانواده‌های نیازمند محله شروع کرد. بعد فعالیتش را توسعه داد و کارگاه کارآفرینی راه‌اندازی کرد. رایگان آموزش می‌داد و زمینه اشتغال را برای بانوان بدسرپرست بی‌سرپرست ایجاد می‌کرد. مدتی هم به‌عنوان رئیس مجمع خیّران منطقه ۱۴ به شهروندان نیازمند خدمت کرد. بحیرایی حالا، یکی از بزرگ‌ترین ستادهای تهیه جهیزیه کشور را راه‌اندازی و خیریه «یاران ضامن آهو» را تأسیس کرده و اداره می‌کند. او بیش از ۱۵۰۰ کودک یتیم و ۶۰۰ مددجو از اقصی نقاط تهران و مناطق محروم کشور را تحت پوشش خود دارد. با این بانوی خیر و نیکوکار درباره زندگی و کارهایش گفت‌وگو کرده‌ایم.  

طبقه بالای یک حسینیه، کارگاه خیاطی شکوه بحیرایی است. کارگاهی که در آن ۷‌ـ ۸ بانوی سرپرست خانوار کار می‌کنند. بحیرایی فضای آرام و دنجی را برای آنها فراهم کرده تا بتوانند در آرامش کامل درآمدزایی کنند. خودش هم گهگاهی در آن جا حضور دارد. سری به آنها می‌زند که اگر کم و کسری دارند برایشان مهیا کند.

اما هیچ‌وقت پشت میز و در یک جای ثابت نمی‌توان پیدایش کرد. این بانوی خیّر هم‌محله‌ای در هر جایی که به او نیاز باشد حضور دارد. از ستاد جهیزیه و خیریه یاران امام رضا(ع) گرفته تا مناطق محروم سیستان و بلوچستان و خوزستان. امروز هم برای سرکشی به بانوان شاغل در کارگاه خیاطی به اینجا آمده است. مثل همیشه پرهیجان است و پر نشاط.

با مهربانی سعی در تشویق بانوان به یادگیری و فعالیت دارد. همه دوستش دارند. از اینکه یک نفر از جنس خودشان حامی‌شان شده است لذت می‌برند. بحیرایی مرتب در تکاپوست و سعی در هماهنگی کارها با تلفن دارد. از این‌رو مجال یافتن برای گفت‌وگو با او دشوار به نظر می‌رسد. می‌گوید: «هربار که به من تلفن می‌کنند تا مشکلشان برطرف نشود آرام و قرار ندارم. دیگر به خودم فکر نمی‌کنم. از اینکه خدا این لطف را در حق من کرده که دست بندگانش را بگیرم خیلی خوشحالم.» 

• روزی که ورشکست شدم

بحیرایی بانوی پر مشغله‌ای است، مسئولیت اداره ۲ کارگاه کارآفرینی، یکی از بزرگ‌ترین ستادهای جهیزیه ایران، و نیز مدیریت خیریه یاران ضامن آهو را برعهده دارد. به گفته خودش ۱۵۰۰ یتیم و ۶۰۰ مددجو را حمایت می‌کند و علاوه بر آن تأمین مایحتاج کودکان‌کار را هم برعهده دارد. با شنیدن این عناوین شاید این تصور پیش بیاید که او بانویی سرمایه‌دار است که در این راه قدم برداشته است اما آنهایی که او را می‌شناسند می‌دانند که بحیرایی در سال‌های نه چندان دور، چه روزهای سختی را تجربه کرده است. یعنی زمانی که کارش در آرایشگری رونق نگرفت و ورشکست شد.

باقی ماجرا را از زبان خودش می‌شنویم: «چند سال پیش آرایشگاهی باز کردم و در شروع کار کسب و کار خوبی داشتم. اما مدتی نگذشته بود که در نزدیکی آرایشگاه من، فرد دیگری سالن آرایشی باز کرد و همین مشکلات زیادی برایم درست کرد و منجر به ورشکستگی من شد.» شرایط بدی بود بدهی مالی بار سنگینی بر روی دوش این بانو بود. همانجا عهدی با خدا بست که اگر مشکلش برطرف شود دست دیگران را در حد توان بگیرد.

او ادامه می‌دهد: «من زندگی مرفهی داشتم و چنین اتفاقی را نمی‌توانستم درک کنم. اما به لطف خدا طولی نکشید که جرقه امیدی در زندگی‌ام زده و گره‌های مالی‌ام یکی یکی باز شد. بعد از مدتی دوباره آرایشگاهم را رونق دادم و کسب و کارم خوب شد. در مدت زمان کوتاهی توانستم به سوددهی قابل توجهی برسم. وقتش بود به عهدم با خدا عمل کنم. اول از همه از نیازمندان دوست و آشنا و اهالی محله شروع کردم. هرکسی مشکلی داشت برای رفع آن قدم بر می‌داشتم. خیریه کوچکی را راه‌اندازی کردم. چون جا و مکانی نداشتم امور خیریه را در حسینیه حضرت علی اصغر(ع) واقع در محله نبی اکرم(ع) انجام می‌دادم. در کنارش کلاس‌های قرآن هم برگزار می‌کردم. استقبال بانوان خیلی خوب بود.» 

• راه‌اندازی خیریه یاران ضامن آهو

هیچ‌کس باورش نمی‌شد یک بانوی آرایشگر بتواند در امور خیر فعالیت کند. برای همین هرکسی به او می‌رسید با حرف‌های گزنده خاطرش را آزرده می‌کرد. اما بحیرایی در هدفش مصمم بود و به طعنه‌ها اهمیتی نمی‌داد. تا اینکه آوازه فعالیت او به سرای محله نبی‌اکرم(ص) رسید و همین نقطه عطفی شد تا او با مدیر محله نبی‌اکرم(ص) همکاری کند.

کم‌کم مدیران شهرداری هم با ایده‌ها و برنامه‌های او آشنا شدند و همین عاملی شد تا این بانو را به‌عنوان دبیر مجمع خیّران منطقه ۱۴ انتخاب کنند. او می‌گوید: «متأسفانه بنا به دلایلی نامعلوم مجمع خیّران منطقه ۱۴ منحل شد و من ترجیح دادم خودم به خیریه کوچکم رسمیت ببخشم. نامش را به عشق امام رضا(ع)، یاران ضامن آهو گذاشتم و مجوز رسمی آن را کسب کردم. در حالا حاضر به جز تهران، با خیّران استان‌های سیستان و بلوچستان، خوزستان، همدان همکاری می‌کنم.» بحیرایی تعامل خوبی را با کمیته امداد و هلال‌احمر برقرار کرده و این ۲ نهاد هم از تسهیلات خیریه یاران ضامن آهو بی‌بهره‌نیستند.  

• فعالیت ستاد جهیزیه 

حرف از ستاد جهیزیه به میان می‌آید. او این ستاد را در طبقه زیرین کارخانه همسرش ایجاد کرده و ماهانه حدود ۴۰ جهیزیه به دختران کم‌بضاعت می‌دهد. می‌گوید: «ماهی ۴‌ـ ۵ جهیزیه رایگان تهیه کرده و برای نوعروسان یتیم روستاهای دور افتاده می‌فرستم. علاوه بر آن با ارگان‌هایی مثل کمیته امداد در ارتباطم و هر ماه حدود ۳۵ جهیزیه با نازلترین قیمت برای این نهاد ارسال می‌کنم.»

بحیرایی حامی اصلی خود را همسرش می‌داند که از ابتدای راه همراهش بوده و از حمایت مالی دریغ نکرده است. او می‌گوید: «بخشی از کمک‌هایی که به دستم می‌رسد از طریق دخترانم است. آنها در آرایشگاه فعالیت می‌کنند و علاوه بر آموزش رایگان به بانوان کم‌بضاعت، کمک مالی هم می‌کنند. بخشی را هم پسرم تأمین می‌کند. باقی هم خیّرینی که با آنها تعامل دارم.» او تأکید می‌کند که از هیچ ارگانی برای خدمت‌رسانی به نیازمندان کمک نگرفته است و متذکر می‌شود: «با توجه به تعداد مددجوها پولی که به دستم می‌رسد خیلی نیست اما معتقدم که برکت آن را امام رضا(ع) می‌دهد.» 

• راه‌اندازی کارگاه‌های هنری

صحبت به انتها می‌رسد و دست آخر، بحیرایی به کارگاه‌های کارآفرینی خود اشاره می‌کند. بانوانی که در این چند سال آمده‌اند، رایگان آموزش دیده و برای خود کسب وکاری راه‌اندازی کرده‌اند. او می‌گوید: «در حال حاضر ۲ کارگاه دارم. در یکی از آنها ۶ رشته قالیبافی، آرایشگری، خیاطی، کیف‌دوزی با چرخ و دست و طب سنتی آموزش داده می‌شود و درکارگاه دیگر فقط بانوان سرپرست خانوار مشغول خیاطی هستند.»

حیطه فعالیت بحیرایی زیاد است و فرصت کم. او در کنار این خدمات، حواسش به کودکان‌کار هم هست و اگر با آنها مواجه شود مایحتاجشان را تأمین می‌کند. با این تفاسیر آنچه باعث افتخار و غرور این بانوی خیر می‌شود، خادم افتخاری امام رضا(ع) است که لذتش را با هیچ چیز در این دنیا عوض نمی‌کند.

کمک بحیرایی به بیماران نیازمند 

دکتر «محمدرضا عسگری» رئیس بیمارستان زعیم پاکدشت درباره آشنایی خود با شکوه بحیرایی، به جشن عید غدیر اشاره می‌کند که این اتفاق افتاد و می‌گوید: «چندی پیش خیریه «یاران ضامن آهو» مراسم جشنی را در شهر پاکدشت اجرا کرد. در آن جا با خانم بحیرایی و فعالیت‌های او آشنا شدم.  

از آن به بعد مرتب مواد خوراکی و غذاهای مقوی به بیمارستان زعیم می‌آوردند و بین بیماران کرونایی، همراهان آنها و کادر درمان توزیع می‌کردند. تعاملی هم برقرار کردند که اگر بیمار نیازمندی هست که توان تأمین هزینه درمان ندارد به او معرفی کنیم. همین همکاری ما را بیشتر کرد.» 

رئیس بیمارستان زعیم در ادامه می‌افزاید: «ایشان بانوی پر مشغله‌ای هستند و مرتب به نقاط محروم سفر می‌کنند. پیگیرند که در کجا چه مشکلی وجود دارد که ‌درصدد رفعش بکوشند. به بیماران نیازمند توجه ویژه‌ای دارند.  
همچنین به ایتام. آنچه می‌دانم اینکه در خانه‌سازی هم شرکت می‌کنند.» اما اتفاق خوبی که دکتر عسگری به آن اشاره می‌کند، همراهی بحیرایی برای ایجاد مجموعه‌ای است که از آن بشود برای بیمارستان زعیم درآمدزایی کرد.  

او در این‌باره می‌گوید: «بسیاری از بیمارانی که به بیمارستان زعیم مراجعه می‌کنند قشر ضعیف جامعه هستند. باید شرایطی را فراهم کنیم که آنها هم از خدمات درمانی به خوبی استفاده کنند. اما این کار نیاز به سرمایه دارد. از این‌رو قرار است مجموعه‌ای تجاری بسازیم که سوددهی داشته باشد. طرح آن را سال‌ها پیش ارائه کرده بودیم اما به مرحله اجرا نرسید. به کمک این بانوی خیّر قرار است آن را بسازیم. این مهم نقش بسزایی در کمک به بیماران نیازمند دارد.» 

محرومیت‌زدایی ویژگی بانو بحیرایی 

«سید حسن سجادی» خود یکی از خیرینی است که در استان مرکزی فعالیت می‌کند. او از زمان راه‌اندازی خیریه یاران ضامن آهو با فعالیت‌های شکوه بحیرایی آشنا شده است. می‌گوید: «یکی از دوستان قدیمی من، دوست مشترک بین من و همسر خانم بحیرایی است. از طریق او با خیریه یاران ضامن آهو آشنا شدم. هم و غم این بانوی خیّر و نیکوکار خدمت به دیگران است.

او ابایی ندارد برای تأمین مایحتاج نیازمندان به بازاری‌ها و خیّران رو بیندازد. از عمده‌فروشی‌ها کالا تهیه می‌کند و می‌آورد و بین نیازمندان تقسیم می‌کند. همین چند وقت پیش ۱۲۰ جفت کفش تهیه کرده و به اراک فرستاد. همه توانش را به کار می‌گیرد تا مشکل دیگران را برطرف کند. هر بار هم که جهیزیه برای نوعروسان بی‌بضاعت خواستیم دریغ نکرده است.» او در ادامه می‌افزاید: «این بانو کمک مالی قابل توجهی به ساخت سرویس بهداشتی در مساجد روستاها می‌کند. همچنین اگر یکی از روستاییان سرپناه مطلوبی نداشته باشد برای ساخت‌وساز یک خانه مطلوب کمک می‌کند.»