همشهری آنلاین_رابعه تیموری: تأسیس مؤسسه فرهنگی پژوهشی «مطالعات راگا» و تهیه نخستین نقشه ری قدیم و جدید از جمله خدمات ابوحمزه به فرهنگ و تاریخ شهرری است.
علاقه «احمد ابوحمزه» به تاریخ و پیشینه ایران سبب پژوهش او درباره تاریخ ری شده، اما آنچه بر اهمیت دانستههای این ریپژوه افزوده، همت جانانه و چندین سالهاش برای راهاندازی تورهای ریشناسی و شناساندن هویت ری به مردم و نخبگان ایرانی و خارجی است. ابوحمزه تاکنون بیش از ۲۰۰ هزار نفر را به تماشای مکانهای باستانی ری برده که در میان آنها سفیران، گردشگران و نمایندههای سیاسی و فرهنگی کشورهای خارجی تا کودکان و سالمندان ایرانی وجود داشته است. «ری در قرون نخستین اسلامی» موضوع پایان نامه مقطع کارشناسی ارشد ابوحمزه بود که در سال ۱۳۸۱ بهعنوان پایان نامه برتر سال برگزیده شد.
او سال ۱۳۸۶ عنوان پژوهشگر برتر را دریافت کرد و در مراسمی با حضور بزرگان و صاحبنظران علم تاریخ «ریشناس» نامیده شد. از ویژگیهای قابل توجه مطالعات و پژوهشهای ابوحمزه که او را شایسته دریافت این عنوان کرده، علمی بودن تحقیقاتش درباره تاریخ ری است. احمد ابوحمزه تحصیلاتش در رشته تاریخ را تا مقطع دکتری ادامه داده است. این علم و تخصص و تجربه در کنار عشق و علاقه ابوحمزه به تاریخ ایرانیان او را به منبع شفاهی موثق و معتبری درباره تاریخ ری تبدیل کرده و بسیاری از محققان ایرانی و خارجی برای تحقیقات خود از مشاوره و راهنمایی آقای ریشناس استفاده میکنند.
نخستین نقشه امروز و دیروز ری در سال ۱۳۷۸ توسط ابوحمزه تهیه و چاپ شد که در آن بهصورت دقیق و مستند حدود و مختصات جغرافیایی شهرری مشخص شده بود. اوایل دهه ۸۰ که هنوز ساخت برنامههای گردشگری در صدا و سیما چندان معمول نبود و برای ساخت این برنامهها بودجهای محدود و اندک در نظر گرفته میشد، ابوحمزه پذیرفت که ماهها وقت صرف کند تا در مجموعه مستند تلویزیونی به نام «بازدید» آثار تاریخی و بزرگان شهرری را معرفی کند.
ابوحمزه از غریب ماندن بناهای تاریخی ری دلگیر است و میگوید: «بناهای تاریخی ری ظرفیت گردشگری قابل توجهی دارند و استفاده از این ظرفیت باعث رونق و آبادانی شهرری میشود، ولی متأسفانه مسئولان و متولیان ری از این ظرفیت ارزشمند غفلت کردهاند و بسیاری از این آثار آسیبهای جبرانناپذیری دیدهاند.» او میگوید: «ری از پیشینه تمدنی عظیمی برخوردار است که نقطه آغاز تاریخ تهران و حتی کشور است، اما متأسفانه شهرری در طول سالیان مختلف و بر اثر بیتوجهیها به مجموعهای از آسیبها و مشکلات مختلف دچار شده و پرداختن به این مشکلات و مسائل، نهادهای مختلف مانند فرمانداری ری و شهرداری منطقه ۲۰ را از اهمیت مسائل فرهنگی و تاریخی آن غافل کرده است.»
- پویا امینی، بازیگر سینما و تلویزیون /استعدادهای شهرری در کمبود امکانات هدر میروند
«پویا امینی» اصالتا ساکن شهرری است. در طول سال، به واسطه خانه اجدادی و دوستان موزیسیناش، به منطقه ۲۰ رفتوآمد زیادی دارد. او تعریف میکند که در این سالها تغییر و تحول و آبادانی چشمگیری در شهرری و محله آرامگاه ندیده است. این بازیگر جوان و محبوب کشورمان که در فیلمها و سریالهای مختلفی نقشآفرینی کرده، درباره محله اجدادیاش میگوید: «شهرری نخستین نقطه شکلگیری تهران بوده؛ شهری که به قدمت، تاریخ، چهرهها و قهرمانهایش معروف است. بهطور حتم، این منطقه نیازمند توجه و رسیدگی بیشتری نسبت به دیگر مناطق پایتخت است و بهتر است مسئولان ریزبینانهتر به این محدوده توجه کنند.
در این محدوده بچههایی بالیدهاند که با کمترین امکانات خود را به دنیا معرفی کردهاند. هنوز هم هستند استعدادهایی که میتوانند دیده شوند، اما به دلیل کمبود امکانات سری بین سرها بلند نمیکنند و به جایی که میخواهند نمیرسند. در واقع، این استعدادها هدر میروند.» ادامه میدهد: «افرادی مانند حمید سوریان، هادی ساعی، علیرضا دبیر و... از چهرههای شناختهشده منطقه هستند که در طول زندگیشان تاریخساز شدهاند. این چهرهها با اینکه در زمان خودشان با کمبود امکانات مواجه بودند، اما با همان داشتهها تمام تلاش خود را کردند تا در سطح جهانی بدرخشند و استعدادهایشان را به منصه ظهور برسانند.»
امینی میگوید: «در طول این سالها گرچه تلاشهای زیادی برای بهبود وضعیت، آبادانی و رشد منطقه ۲۰ شده، اما به عقیده من کافی نیست، چراکه هنوز هم هستند جوانان و نوجوانانی که برای ورزش کردن یا شرکت در مسابقات فوتبال، والیبال یا دیگر رشتهها که نیاز به فضا دارد، دغدغهمندند؛ خانوادههایی اینجا زندگی میکنند که حتی توان پرداخت هزینه ثبتنام برای شرکت در کلاسهای آموزشی مورد نظرشان را ندارند.»
ساخت پردیس راگا در منطقه ۲۰ یکی از اقداماتی است که اخیراً صورت گرفته، اما موضوع مهم این است که به چه میزان شهروندان میتوانند از این امکانات به رایگان یا با هزینه کمتر برخوردار شوند. امینی با طرح این پرسش، میگوید: «ساخت پردیس راگا با سالنهای سینمایی متعدد بی تردید به تقویت فرهنگی منطقهمان منجر میشود، اما باید در نظر داشت که بسیاری از شهروندان این منطقه از قشر محروم جامعهاند و تأمین فقط همین یک فضا برای آنها کافی نیست. باید افرادی که مسئولیت این سالن را به دست میگیرند با بسترسازی مناسب از چهرههای ورزشی، فرهنگی، هنری... که از دل محله بیرون آمدهاند، دعوت کنند و شرایطی فراهم کنند که به اهالی محله خدمات خوب و درخور ارائه دهند. اگر این اتفاق بیفتد بهطور حتم استعدادهای محلی شکوفا میشوند.»
- ابوالفضل پورعرب /سینما مرمر را احیا کنید
«ابوالفضل پورعرب» بازیگر شناخته شده کشورمان در شهرری به دنیا آمده است. با افتخار میگوید: »من بچه شهرری هستم؛ جنوبیترین منطقه تهران. برخلاف بعضی از بازیگران که از یادآوری محل تولدشان در محلههای جنوبی ابا دارند، من با افتخار میگویم که در شهر ری، محله ۲۴ متری، خیابان سازمان آب، کوچه علمدار به دنیا آمدم و همه کودکیهایم در کوچهپسکوچههای این محله زیبا و قدیمی گذشت. چند سال بعد به محله دولتآباد رفتیم. حالا خانه پدری من در محله دولتآباد است.»
بازیگر فیلم سینمایی عروس با بیان اینکه زندگی در این محله و خانه باصفا در کنار مادرش را به هر نقطه دیگری از پایتخت و خانههای پر زرق و برق آن ترجیح میدهد، میگوید: «شهر ری، جنوبیترین منطقه تهران، دیدنیهای باورنکردنی زیادی دارد. تا وقتی وارد برج باشکوه طغرل نشوید و پیچیدن پژواک صدایتان را در وسط برج آجرچین تجربه نکنید، باور نمیکنید که پشت در ورودی این بنای تاریخی، این حجم از عظمت و زیبایی بیتوته کرده باشد.» وی با اشاره به ضرورت معرفی جاذبههای دیدنی و تاریخی شهرری از سوی مسئولان میگوید: «خیلیها نمیدانند آرامگاه بسیاری از مردان بزرگ تاریخ ادبیات ایران در قبرستانهای ری است.»
سپس با گلایه از بیتوجهیهایی که به مقبرههای بزرگان تاریخ ری شده، ادامه میدهد: «دلم از بیتوجهی مسئولان به آرامگاه علامه دهخدا، این مرد بزرگ ادبیات ایران در قبرستان ابنبابویه گرفته است. آرامگاه پدر علم ناشنوایان ایران همچو سرگذشتی در شهرری دارد. جبار باغچهبان در خانهای قدیمی در محله چشمهعلی در خاک آرمیده است و دلگیرم از بلاتکلیفی سینما مرمر شهرری که هیچگاه فیلمی در آن نمایش داده نشد. سینمایی که ۴۰ سالی است به حال خود رها شده است. این سالن سینما میتواند به سالن بزرگ نمایش فیلم تبدیل شود، خاک نخورد و هر روز فرسودهتر از دیروز نشود.» او میگوید: «از تلخیها که بگذریم، حالا دلخوشیهایم کم نیستند.
دلخوشم به ساعتهایی که به زیارت حضرت عبدالعظیم(ع) میروم و چند باری هم زیارت این حضرت در روزهای غبارروبی نصیبم شده و همه تلخیها و پلشتیها یکباره از ذهنم محو شده است. حالا دلخوشم به هممحلهایهایم در دولتآباد که در روزهای درد و بیماری و وقتی تیغ تیز زخم زبانها دلم را نشانه گرفته بود، حق همسایگی را بهجا آوردند و مرهمی برای زخمهای عمیق روحم شدند. لذت میبرم از قدم زدن در بازار تاریخی و ۵۰۰ ساله شهرری که بوی ناب روزگار دور مردم تهران را میدهد.»
نظر شما